Ποια είναι η δουλειά του βουλευτή;

Το Στίγμα:  Το αυτονόητο είναι .... αυτονόητο;

Του Γιώργου Καισάριου 
Η δουλειά του βουλευτή είναι να νομοθετεί. Ο βουλευτής αποτελεί αυτό που λέμε την νομοθετική εξουσία. Τώρα αν στην Ελλάδα τα έχουμε μπλέξει αυτά και δεν νομοθετεί η βουλή -παρά μόνο επικυρώνει- είναι άλλο θέμα. Επί της ουσίας, η βουλή και τα μέλη της θεωρητικά έχουν την νομοθετική πρωτοβουλία τουλάχιστον κατά το 50%. Τώρα αν ορισμένοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό, ή δεν θα έπρεπε να είχαν εκλεγεί ή θα πρέπει σήμερα να παραιτηθούν. Για να νομοθετήσεις, θα πρέπει να ακούσεις όλες τις πτυχές του προβλήματος, μέσα από τις επιτροπές και τις υποεπιτροπές της βουλής. Σε αυτές τις επιτροπές καλούνται ειδικοί επί διάφορων θεμάτων, κάνουν μια παρουσίαση υπέρ και κατά του θέματος και στη συνέχεια οι βουλευτές παίρνουν απόφαση. Το νομοσχέδιο που θα συντάξουν με βάση όλες αυτές τις πληροφορίες, στη συνέχεια θα πάει στην ολομέλεια προς ψήφιση. Αν η ολομέλεια το ψηφίσει, τότε γίνεται νόμος του κράτους.

Βέβαια τα πράγματα δεν γίνονται έτσι διότι η εκτελεστική εξουσία στην Ελλάδα (η εκάστοτε κυβέρνηση) έχει παρακάμψει αυτή τη διαδικασία, με τις επιτροπές της βουλής να εξακολουθούν να συνεδριάζουν μεν, άσχετα αν τελικά δεν έχουν καμία νομοθετική ισχύ και αρμοδιότητα δε. Διότι άσχετα του τι συζητιέται στην όποια επιτροπή, δεν θα πάει ποτέ στην ολομέλεια προς ψήφιση, αν πρώτα δεν έχει την έγκριση του Big Brother... δηλαδή της κυβέρνησης.

Αυτό μεταξύ άλλων σημαίνει ότι οι βουλευτές θα πρέπει να απορροφήσουν τεράστιες ποσότητες πληροφοριών και επίσης θα πρέπει να είναι γνώστες πολλών πραγμάτων και να είναι προετοιμασμένοι να μάθουν πάρα πολλά και να είναι συνεχώς ενήμεροι για καινούργιες τάσεις.

Όπως καταλαβαίνετε επίσης, αυτό σημαίνει ότι το βουλευτιλίκι είναι επάγγελμα (μόνο λειτούργημα δεν είναι) πλήρους απασχόλησης και ποτέ δεν έχω καταλάβει πως είναι δυνατόν κάποιος να είναι βουλευτής και παράλληλα να δικηγορεί από το πρωί μέχρι το βράδυ. Όχι τόσο διότι υπάρχει αντικρουόμενο συμφέρον, αλλά διότι δεν υπάρχουν περιθώρια χρόνου.

Έχοντας πει αυτά λοιπόν, ας δούμε τι έχει να πει κάποιος εν-ενεργεία βουλευτής για όλα αυτά.

(απόσπασμα από ρεπορτάζ της εφημερίδας Έθνος) «Δηλαδή τι; Θα πληρωνόμαστε μια φορά το μήνα και θα ερχόμαστε εδώ κάθε βδομάδα να μορφωθούμε επιστημονικά; Θα αρχίσει τώρα ο χειμώνας και θα έχουμε συνέχεια Βουλή κάθε μέρα, και δεν έχουμε χρόνο».

«Εν πάση περιπτώσει, εδώ δεν είναι πανεπιστήμιο για να μάθουμε τι συμβαίνει στο περιβάλλον. Εδώ είμαστε πολιτικοί δεν είμαστε καθηγητές πανεπιστημίου και δεν νομίζω ότι το νόημα της επιτροπής είναι να κάνουμε επιστημονική ανάλυση και να γίνουμε υδρογεωλόγοι...».

Αργότερα σε δηλώσεις του επέμεινε στις απόψεις και τις διατυπώσεις του: «Δεν είναι δουλειά του βουλευτή να είναι στις επιτροπές και στη Βουλή όλη μέρα και να χάνει ώρες ολόκληρες. Δουλειά του βουλευτή είναι να βρίσκεται στα υπουργεία και να προωθεί τα αιτήματα του νομού του», είπε υποστηρίζοντας ότι οι υποεπιτροπές έχουν «βοηθητικό χαρακτήρα και τις περισσότερες φορές δεν παράγεται ουσιαστικό έργο, ενώ καθόμαστε 4 ½ ώρες χωρίς να βγαίνει τίποτα», λόγος για τον οποίο έχει προτείνει στον πρόεδρο της Βουλής τη μείωση του αριθμού τους.

Εγώ θα πρότεινα στον κύριο βουλευτή Τρικάλων Μιχαήλ Ταμήλο (ΝΔ), να παραιτηθεί και να αφήσει κάποιον άλλον να εξασκήσει το επάγγελμα του βουλευτή, διότι προφανώς ούτε αντίληψη του τι σημαίνει να είσαι βουλευτής έχει και επίσης, μάλλον το κάνει σαν αγγαρεία.

Όσον αφορά την αποζημίωση, θα έλεγα ότι οι βουλευτικές αμοιβές πράγματι είναι πλέον μικρές, πλην όμως, τους όρους βάσει των οποίων ανέλαβε να κάνει αυτό το επάγγελμα ο κ. Ταμήλος, τους ήξερε από πριν.

Πηγή:http://www.capital.gr