Προσοχή και στα πετρέλαια... μας βλέπουν

Το Στίγμα:  Ας κάνουμε λοιπόν ότι και οι Κύπριοι.

Του Γιώργου Κράλογλου
Στην Κύπρο ξεκίνησαν να ψάχνουν για φυσικό αέριο πριν 7 χρόνια. Και σε 7 χρόνια από σήμερα, το 2019, θα το καταναλώνουν και θα το εξάγουν. Στην Ελλάδα είμαστε ανίκανοι ακόμη και τη χούντα να αντιγράψουμε που μεθόδευσε, πριν 40 χρόνια, την εκμετάλλευση του πετρελαίου που βρήκε στην Καβάλα. Ας σοβαρευτούμε επιτέλους γιατί είμαστε μεταξύ των χωρών με πετρελαιοπιθανά κοιτάσματα και πιθανά μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου. Επειδή όμως ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν είμαστε Αλβανία (ώστε τα πετρέλαια να είναι μόνο εσωτερική μας υπόθεση) πρέπει να καταλάβουμε ότι έμμεσα είμαστε συνδεδεμένοι και με το σύνθετο πρόβλημα της ενεργειακής ανασφάλειας της Ευρώπης. Ας σοβαρευτούμε και για λόγους ουσίας γιατί τα ελληνικά κοιτάσματα είναι (κατά τεκμήριο) σε μεγάλα βάθη, ίσως και πάνω από 5.000 μέτρα, με μεγάλη περιεκτικότητα σε θείο που σημαίνει ότι έχουν ιδιαίτερα σοβαρό κόστος εξόρυξης.
Συνεπώς είναι τεράστιο λάθος στρατηγικής (αν αργήσουμε) να χάσουμε τις σημερινές τιμές πετρελαίου των 100 δολ. με τάση ανόδου. Γιατί  πετρέλαια με διεθνείς τιμές π.χ. στα 50 δολ. μάλλον θα είναι ασύμφορα να αντληθούν στην Ελλάδα. Και ας μην το θεωρούμε αυτό σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Με άλλα λόγια να μην επεκτείνουμε το ελληνικό κρατικό μπάχαλο και στον τομέα των ερευνών πετρελαίου.

Δεν αμφισβητώ ότι το κυρίαρχο ζητούμενο είναι τι είδους κοιτάσματα υδρογονανθράκων έχουμε, πόσο εκμεταλλεύσιμα είναι από πλευράς κόστους και τεχνολογίας και ποια ακριβώς είναι η έκταση τους ώστε να προσδιοριστεί και η χρονική τους επάρκεια.

Αυτή είναι και η σημαντικότερη διάσταση του όλου θέματος και πρώτος εγώ το υποστηρίζω, καθώς είμαι εξ εκείνων που παρακολουθώ, δημοσιογραφικά, βήμα-βήμα τις εξελίξεις των ερευνών στην Ελλάδα από το 1968 που άρχισε να το σκαλίζει η δικτατορία με υπεύθυνο έναν πτέραρχο Γιάννη Ευαγγέλου (αν θυμάμαι καλά) και υπουργό τον Κωνσταντίνο Κυπραίο.

Ωστόσο μέχρι να φθάσουμε στο σημείο να γνωρίζουμε τι εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα έχουμε υπάρχουν πολλά που πρέπει να κάνουμε.

Πριν απ΄ όλα να σταματήσουμε τους μύθους περί των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ που δήθεν δεν μας αφήνουν να βρούμε τα πετρέλαιά μας.

Ταυτόχρονα να ξεπεράσουμε το διαχρονικό δαίμονα της κομπλεξικής μικροπολιτικής άποψης ότι αν η σημερινή κυβέρνηση προχωρήσει μεθοδικά και με ταχύτητα στις έρευνες θα στρώσει το χαλί... στην επόμενη. Και έτσι η σημερινή θα χάσει τον πολιτικό λουφέ...

Να μην ντραπούμε μάλιστα να διορθώσουμε το τριτοκοσμικό ρεζιλίκι μας στις έρευνες από την μεταπολίτευση και μετά.

Βεβαίως η ιστορική αλήθεια είναι ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τη συνεργασία του υπουργού καθηγητή Κωνσταντίνου Κονοφάγου απέδωσε το 1975 ιδιαίτερη σοβαρότητα στις έρευνες, ιδρύοντας τη Δημόσια Επιχείρηση Πετρελαίου την οποία στελέχωσε με άριστους επιστήμονες υπό τον επιστήμονα και γνώστη Κυριακούλη Ζάχο. Αλλά στη συνέχεια και οι δύο κυβερνήσεις του μάλλον την εγκατέλειψαν στην τύχη της.

Από εκεί και πέρα η ΔΕΠ κακόπεσε στους σοσιαλισμούς του Ανδρέα Παπανδρέου και ως Οργανισμός διασώθηκε μόνο με την επιμονή και το φιλότιμο των επιστημόνων της μέχρι να καταντήσει, ο κολοσσιαίος αυτός Οργανισμός, από ΔΕΠ σε ΔΕΠ-ΕΚΥ και ακολούθως σε ένα ντουλάπι με αρχεία ερευνών σε ένα γραφειάκι στα ΕΛΠΕ!!!

Κατάντια και αθλιότητα γιατί σε αυτό το ντουλαπάκι ο καθένας μπορούσε να βάλει χέρι... Ίσως και να έβαλε...

Αλήθεια είναι επίσης ότι τον προηγούμενο χρόνο με φιλότιμες προσπάθειες του τότε υπουργού ΥΠΕΚΑ κ. Μανιάτη προβλέφθηκε σε νόμο η ανασύσταση ενός Οργανισμού (του ΕΔΕΥ).

Αλλά η γνωστή μας φαυλότητα έχει αφήσει μέχρι σήμερα και αυτόν τον Οργανισμό στα χαρτιά.

Κατά τα άλλα κοντεύουμε να φορέσουμε κελεμπίες...

Άρα η πρώτη ορθή κίνηση (αφού συστήσουμε τον Οργανισμό ερευνών) είναι να τον αποκόψουμε μαζί με όλη την δραστηριότητα των ερευνών πετρελαίων και φυσικού αερίου από την φαυλότητα της πολιτικής (όσο είναι δυνατόν με τα ελληνικά δεδομένα).

Παράλληλα και να εντάξουμε τις έρευνες σε επίπεδο εθνικής πολιτικής.

Για να γίνει όμως αυτό οφείλουμε να στελεχώσουμε τον Οργανισμό με ταλαντούχες επιστημονικές προσωπικότητες και (κυρίως) με γνώση στο αντικείμενο. Τους επιστήμονες όμως αυτούς δεν θα τους αντικαθιστούμε για να βάλουμε αφισοκολλητές και κομματικούς υπηρέτες ή αποτυχημένους βουλευτές όπως συνηθίζουμε.

Είναι ακόμη αναγκαίο να φροντίσουμε από σήμερα το πλαίσιο της φορολογικής και της περιβαλλοντικής πολιτικής για τις ελληνικές έρευνες και να εγκαταλείψουμε τα βλακώδη και τα βολικά για τους τεμπέληδες ότι θα εφαρμόζουμε ό,τι λένε οι διεθνείς προδιαγραφές. Γιατί άλλες προδιαγραφές έχει η Νορβηγία, άλλες η Σαουδική Αραβία, άλλες η Λιβύη και άλλες η Αφρική.

Πρέπει ακόμη να εντάξουμε στην φιλοσοφία μας για την όλη πολιτική ερευνών και την παράμετρο ότι δεν χρειάζεται να κυνηγάμε μόνο μεγάλα κοιτάσματα.

Η αξιοποίηση και των μικρών κοιτασμάτων μπορεί να μην προσδίδει ευρύτερη διάσταση στην οικονομία αλλά ενισχύει τοπικά την οικονομία και την κοινωνία της περιοχής όπου γίνεται η εκμετάλλευση τους.

Απόδειξη ότι στην Καβάλα με τα (σημερινά) 3.000 βαρέλια τον χρόνο ζει η τοπική κοινωνία η οποία δέχθηκε ήδη και το χτύπημα της συρρίκνωσης του συγκροτήματος λιπασμάτων.

Ας κάνουμε λοιπόν ότι και οι Κύπριοι. Τίποτε περισσσότερο.

Πηγή:http://www.capital.gr