Η πολιτική βία που μας βολεύει

Το Στίγμα: Πολιτική βία; ...... ναι για τους άλλους.

Του Γιώργου Καισάριου
Σαφώς και είναι καταδικαστέος ο ξυλοδαρμός του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ του κυρίου Στρατούλη. Οποιαδήποτε μορφή βίας από όπου και να προέρχεται είναι καταδικαστέα. Και ενώ όλοι μας (οι περισσότεροι δηλαδή) καταδικάζουμε την όποια μορφή βίας από όπου και να προέρχεται, κάποιοι άλλοι δεν κάνουν το ίδιο. Η αριστερά στην Ελλάδα, εδώ και πολλά χρόνια, έχει το κακό ελάττωμα να προσπαθεί να δικαιολογεί την πολιτική βία, στο όνομα του ότι κάποιοι άλλοι φταίνε για την αγανάκτηση ορισμένων, που εξαναγκάστηκαν να προσφύγουν στην βία. Ουδέποτε η αριστερά (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και λοιπές αριστερές δυνάμεις) έχει καταδικάσει ευθέως πράξεις πολιτικής βίας στο παρελθόν. Ιδίως δε όλους εκείνους που προκαλούν τρόμο στο κέντρο της Αθήνας όταν γίνονται πολιτικές εκδηλώσεις ή διαδηλώσεις. Να μην κάνουμε καθόλου αναφορά στο ότι με πλάγιους τρόπους στο παρελθόν, έφτασαν ορισμένοι στο σημείο (ευτυχώς λίγοι, όχι όλοι) να προσπαθήσουν να δικαιολογήσουν και τις τρομοκρατικές πράξεις της 17Ν. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο η αριστερά. Ο δε κύριος Π. Καμμένος επαναλαμβάνει όπου μπορεί ότι στην πλατεία Συντάγματος θα στηθούν κρεμάλες κτλ. Ορισμένα άλλα κόμματα δε, όπου μπορούν, κάνουν την πολιτική βία μέρος της πολιτικής τους, αποφασίζοντας και διατάζοντας ποιοι είναι Έλληνες και ποιοι και όχι και ποιοι δικαιούνται να πωλούν στις λαϊκές κτλ. Θα μου πείτε, ναι αλλά η πολιτεία που είναι και γιατί δεν εφαρμόζονται οι νόμοι κτλ. Αυτό αγαπητέ αναγνώστη είναι άλλο θέμα. Δεν μπορεί όμως το όποιο κόμμα να αποφασίζει και να διατάζει και να παίρνει τον νόμο στα χέρια του.


Το πρόβλημα με την βία είναι ότι αν δεν την καταδικάσεις σε οποιαδήποτε μορφή, τότε είσαι συνένοχος με αυτές τις βίαιες πράξεις. Και με το συμπάθιο, η αριστερά και ορισμένοι της δεξιάς (για να μιλάμε με ταμπέλες, αφού ορισμένοι δεν μπορούν να καταλάβουν με άλλο τρόπο) είναι συνυπεύθυνη για τα κρούσματα πολιτικής βίας στην Ελλάδα, διότι από την μια υπάρχει ανοχή (ανάλογα ποιος τρώει το ξύλο) και από την άλλη, πολλές φορές η βία είναι και στον πολιτικό τους λόγο.

Η πολιτική βία όμως υπάρχει σε πολλές μορφές. Για παράδειγμα, όταν το ΚΚΕ λέει ότι όταν θα έρθει στην εξουσία θα κατάσχει κάθε παραγωγική μονάδα στην ελληνική επικράτεια, στο όνομα του λάου, είναι επίσης μια μορφή πολιτικής βίας. Και όμως, πάρα πολλοί υποστηρίζουν αυτό τον πολιτικό λόγο.

Το γεγονός και μόνο που δεν έχουν καταδικαστεί όλοι αυτοί που μιλούν για κρεμάλες, επίσης (δυστυχώς) δείχνει ότι υπάρχει μεγάλη ανοχή και του ίδιου του λαού προς την πολιτική βία.

Η κατάληξη είναι ότι δεν μπορεί να είμαστε επιλεκτικοί με την πολιτική βίαια. Θα πρέπει να την καταδικάζουμε όπου υπάρχει και σε οποιαδήποτε μορφή. Σημειώστε επίσης ότι πολιτική βία δεν σημαίνει μόνο τον ξυλοδαρμό κάποιου βουλευτή. Πολιτική βία είναι και ο πολιτικός λόγος, που είτε δικαιολογεί (έμμεσα ή άμεσα), η παραπέμπει σε πράξεις πολιτικής βίας, στο όνομα της οποίας ιδεολογίας του καθενός ή της όποιας πολιτικής του παράταξης.

Πηγή:http://www.capital.gr