Θα τους πάρουμε μαζί μας!

To Στίγμα: Ουδέν σχόλιο.

Η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα που θα ηττηθεί κατά κράτος η τρόικα και το ΔΝΤ!  Ό,τι και να κάνουν, όσα χρήματα κι αν δώσουν, στο τέλος εμείς θα χρεοκοπήσουμε. Πολύ απλά διότι δεν θέλουμε να σωθούμε. Και στο κάτω - κάτω της γραφής, δεν είμαστε εμείς αυτοί που τους ζητήσαμε να μας σώσουν. Στην Βόρεια Ευρώπη, εκεί όπου κυβερνούν οι προτεστάντες, υπάρχει μία άλλη αντίληψη για την διαχείριση των κοινών. Υπάρχει αυτό που ονομάζουν οι ίδιοι η πυγμή και η αποφασιστικότητα της πρωσικής διοίκησης και ταυτόχρονα η χαρά της χριστιανικής κατήχησης. Ο μέσος Γερμανός θα βιώσει μία θρησκευτική και εθνική ανάταση αν καταφέρει να πάρει από το χέρι τον ατίθασο Έλληνα και τον οδηγήσει στον σωστό δρόμο.
Και ποιός είναι αυτός ο "σωστός δρόμος"; Μα, να μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε το δικό τους όνειρο, να γίνουμε κι εμείς Γερμανοί. Δεν μπορούν να καταλάβουν ότι η υπόλοιπη Ευρώπη δεν θέλει να ξέρει καν τι είναι η πρωσική διοίκηση. Κι επιπλέον δεν μπορούν να καταλάβουν την κουλτούρα του Νότου.  Δεν είναι ότι αυτοί είναι χειρότεροι ή καλύτεροι από εμάς. Είναι ότι εμείς είμαστε διαφορετικοί από αυτούς...
Θα δείτε ότι υπάρχει μία ιερή προσήλωση στο θέμα των φόρων. Σαν να πρόκειται για το ιερό δισκοπότηρο. Ακόμη κι από ανθρώπους που θέλουν να ανήκουν στο φιλελεύθερο στρατόπεδο. Το αξιοπερίεργο είναι αυτό ακριβώς:  Ότι οι φόροι δεν έχουν σχέση με την φιλελεύθερη αντίληψη. Ωστόσο, τους είναι τόσο βαθιά ριζωμένη η άποψη για τους φόρους και τον ρόλο του κράτους που είναι αδύνατον να δεχτούν κάτι διαφορετικό.

Το βλέπουμε αυτό κάθε μέρα με την διαχείριση της ελληνικής υπόθεσης. Επιμένουν στο θέμα των φόρων πάλι και πάλι και πάλι. Ότι είναι σωστό και δίκαιο να πληρώνουμε τους φόρους μας. Εμείς, όμως, δεν το πιστεύουμε αυτό! Δεν θέλουμε με τα δικά μας λεφτά να χρηματοδοτούμε ένα σπάταλο κράτος. Δεν είναι για μας το κράτος ό,τι αντιπροσωπεύει  για τους Γερμανούς. Δεν είναι το ίδιο το ελληνικό και το γερμανικό κράτος. Προσέξτε τώρα. Παρά την ρητορική τους ήταν μέχρι σήμερα αρκετά ανεκτικοί με το θέμα των μεταρρυθμίσεων στο κράτος, αλλά άκαμπτοι, τελικά, με τους φόρους.

Η πολιτική αυτή αποδεικνύεται αδιέξοδη. Επειδή ακριβώς δεν μπόρεσαν ούτε για μία στιγμή να αποδεχτούν ότι το κράτος δεν είναι απαραίτητα ένας υγιής οργανισμός. Στην Ελλάδα και στον ευρωπαϊκό νότο γενικότερα, οι άνθρωποι δεν έχουν την ίδια άποψη με τους Γερμανούς  για το κράτος και γι αυτό δεν το εμπιστεύονται. Ο Έλληνας δεν είναι Γερμανός. Δεν έχουμε τις ίδιες καταβολές, τις ίδιες εμπειρίες, αλλά ούτε και την ίδια ψυχοσύνθεση.

Οι τροϊκανοί, λοιπόν, ήρθαν εδώ και νόμιζαν ότι αν μας έβαζαν στην σειρά να πληρώνουμε τους φόρους μας, τότε όλα θα γινόντουσαν στην συνέχεια από μόνα τους, δια μαγείας. Το πρόβλημα, όμως, δεν ήταν οι φόροι, αλλά αυτή η λειτουργία του κράτους. Οι τροϊκανοί εμπιστεύτηκαν ένα βαθιά διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα για να προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις στην χώρα και φυσικά δεν έγινε το παραμικρό. Η τρόικα πίστεψε ότι το ελληνικό κεφάλαιο θα έκανε προσπάθειες να προστατεύσει το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινείται, αλλά δεν υπολόγισε το γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν υπήρξε στο παρελθόν εθνική αστική τάξη, όπως συμβαίνει στις χώρες τους.

Με την Ελλάδα έκαναν λάθος και γι’ αυτό απέτυχαν. Επειδή δεν έκαναν τον κόπο να προσπαθήσουν να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει σε αυτή την χώρα. 

Πηγή

Θανάσης Μαυρίδης

www.capital.gr