Κερδίζουν χρόνο με στόχο το "κούρεμα"...

To Στίγμα:  Απλά κερδίζει χρόνο ;

Η βασική επιδίωξη της ελληνικής πλευράς στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα παραμένει η εξασφάλιση της δια βίου απασχόλησης ή αμοιβής και του τελευταίου πελάτη που έχει διορίσει η κομματοκρατία στο ελληνικό δημόσιo, μηδέ των επιόρκων κλεπτών, εκβιαστών και απατεώνων εξαιρουμένων. Σαν ύστατο δίλλημα εκβιασμού των δανειστών προς αυτή την κατεύθυνση χρησιμοποιούν την απειλή της ανόδου Τσίπρα στην εξουσία και δια αυτού την πυροδότησης μιαw διαλυτική έκρηξης στα θεμέλια του οικοδομήματος του Ευρώ. «Μην μας πιέζετε άλλο, Αν θέλετε άλλα μέτρα, τότε πάρτε τα κλειδιά του Υπουργείου Οικονομικών και δώστε τα στον κ. Τσίπρα…» φέρετε σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Βήματος της Κυριακής να είπε ο κ. Στουρνάρας στην τρόικα. Ποια είναι τα νέα μέτρα; Τα παλιά που δεν έχουν υλοποιηθεί και αφορούν κυρίως στην προστασία των πελατών στο δημόσιο και των προώρως συνταξιοδοτηθέντων. Βέβαια ο ποικιλιών ορχούμενος θίασος της αξιωματικής κυρίως (αλλά και λοιπής ελάσσονος) αντιπολίτευσης συνιστά όλο και μικρότερη συστημική απειλή, καθώς οι αντιφάσεις και αντιθέσεις έχουν αρχίσει να υπερβαίνουν τα όρια της κεντρομόλου ισχύος που εξασφάλιζε μέχρι πρότινος η αντιμνημονιακή στείρα ρητορεία...

Η ουσιώδης διαφορά μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης κατά σχηματικό τρόπο και πρακτική αναπαράσταση, συνίσταται στο αν η φορολόγηση εισοδήματος θα είναι 70% ή 90% και στο αν η δήμευση της περιουσίας των πολιτών θα ξεκινά πάνω από τις 20.000 ή τις 50.000 Ευρώ.
Το ελληνικό δημόσιο συνεχίζει να παραμένει η «μαύρη τρύπα» που απορροφά δεκάδες δισ. Ευρώ χωρίς αντίκρισμα και ανταπόδοση και ο ιδιωτικός τομέας συνεχίζει να πνέει τα λοίσθια αδυνατώντας τα σταθεί στα πόδια του.
Τα έσοδα και οι ασφαλιστικές εισφορές ακολουθούν φθίνουσα πορεία και η δημιουργική λογιστική για να συνεχίσει να παρουσιάζει πρωτογενές πλεόνασμα θα χρειαστεί να ξεπεράσει κάθε προηγούμενο.
Το εγχώριο παρασιτικό κρατικοδίαιτο μοντέλο προς το παρόν βολεύεται στην ασφάλεια που προσφέρει η ύπαρξη καταθέσεων ύψους 170 δισ. Ευρώ στις τράπεζες, αγοράζοντας χρόνο.
Χωρίς βιώσιμο σχέδιο ούτε από τη κυβέρνηση ούτε από την τρόικα, ενόψει γερμανικών εκλογών αυτό που κάνουν όλοι είναι να αγοράζουν χρόνο.
Η συνταγή της Ευρωζώνης υπό την καθοδήγηση της Γερμανίας είναι λανθασμένη, καθώς με τα μέχρι τώρα δεδομένα έχει υποχωρήσει η αντίληψη των μεταρρυθμίσεων.
Η αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος, της Γερμανίας μη εξαιρουμένης, εστιάζεται στην αύξηση των φόρων κυρίως, και όχι της μείωση των δαπανών των υπερτροφικών κρατών.
Η διατήρηση υπερτροφικών κρατών πρόνοιας σε κοινωνίες με αρνητικούς δημογραφικούς δείκτες, σε ένα περιβάλλον αναδιανομής της παγκόσμιας οικονομικής τάξης υπέρ των αναπτυσσόμενων χωρών, δεν αποτελεί βιώσιμη λύση. Δεν είναι ζήτημα πολιτικής αλλά αριθμητικής.
Η Ευρώπη αν δεν θέλει να εξαφανιστεί πρέπει να επιταχύνει την πολιτική και οικονομική ενοποίηση, να αποκτήσει μια δυναμική πολιτική μαζικής πολιτισμικής ενσωμάτωσης μεταναστών και παράλληλα να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις οικονομικού ανταγωνισμού με αιχμή την καινοτομία.
Σε αυτά τα προβλήματα που θέτει η πραγματικότητα, ούτε η δεξιά, ούτε η αριστερά της Ευρώπης μέχρι στιγμής δίνουν πειστικές απαντήσεις. Αμφότερες μοιάζουν παγιδευμένες στο συντηρητισμό και τη διατήρηση των κεκτημένων του αιώνα που πέρασε. Αυτός είναι και ο λόγος των φαινομένων αναβίωσης ιδεολογιών και ρευμάτων που έχουν σαν αφετηρία το ναζισμό ή το σταλινισμό. Μηδενιστικά πολιτικά και με στοιχεία νεκροφιλίας στην ψυχαναλυτική τους ερμηνεία.
Οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα θα καταλήξουν, ο χρόνος θα αγοραστεί από αμφότερες τις πλευρές. Η προσπάθεια του επόμενους μήνες θα επικεντρωθεί στην αποφυγή ατυχήματος.
Το ελληνικό θέμα θα τεθεί επί τάπητος μετά τις γερμανικές εκλογές και το πιθανό «κούρεμα» του χρέους από τον επίσημο τομέα. Τότε είναι πιθανό να τεθεί το ζήτημα των μεταρρυθμίσεων και της ολικής επανεκκίνησης.
Αυτό όμως δεν φαίνεται πιθανό να συμβεί από το παρόν πολιτικό προσωπικό που μοιάζει αιχμάλωτο του παρακράτους των επιόρκων, αργόμισθων και διαπλεκόμενων επιχειρηματιών που κυβερνά τον τόπο κατά τρόπο ανάλογο που το άλλο παρακράτος κυβερνούσε τη χώρα μέχρι την έλευση Καραμανλή το 1974. Είναι η βάση και το μέσον της δομής της πυραμίδας που ελέγχουν την κορυφή. 

Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr