Θα τους παρακαλάτε...

To Στίγμα: Θα προλάβουμε ;

Το πρόβλημα της ανεργίας δεν το έχουν οι επιχειρήσεις. Το έχει μόνο η κοινωνία και περιμένει την λύση του από τους εκπροσώπους της στην κυβέρνηση και στην Βουλή. Βάλτε με κάθε τρόπο τους επιχειρηματίες να κάνουν δουλειές πριν φτάσετε στο σημείο να τους παρακαλάτε αλλά να μην τους βρίσκετε. Δεν κάνω καθόλου τυχαία την επισήμανση αυτή.
Τις προηγούμενες ημέρες πέρασε, στα ψιλά, ένα σημαντικότατο για τις ημέρες μας γεγονός. Η βράβευση επιχειρήσεων που έχουν ακόμη το κουράγιο όχι μόνο να μένουν και να αγωνίζονται στην χώρα της μιζέριας, που ακόμη βαδίζει στο πουθενά, αλλά κρατούν στελέχη και υπαλλήλους χωρίς να μεταβάλλουν συνθήκες, θέσεις και αμοιβές.
Οι επιχειρηματίες πήραν βέβαια τα μπράβο τους, τα βραβεία τους και γύρισαν στις δουλειές τους.
Η κυβέρνηση, όμως ο πολιτικός κόσμος, και κυρίως η κοινωνία (αφού εμείς χτίζουμε στον τόπο τις κυβερνήσεις την πολιτική και τους πολιτικούς) πήραμε το μήνυμα;
Γιατί η εκδήλωση αυτή έστειλε ένα μήνυμα. Ότι αν βοηθήσει και το πολιτικό σύστημα γενικά μπορεί όλοι μαζί να κάνουμε μια νέα αρχή στην οικονομία με διαφορετική νοοτροπία και ουσιαστική συνεργασία.
Χθες στην κυβέρνηση πέρασε άλλο ένα μήνυμα.


Ο πρόεδρος του ΣΕΒ παρέδωσε στον υπουργό Ανάπτυξης κ. Κ. Χατζηδάκη έναν οδικό χάρτη (έτσι τον αποκάλεσαν οι βιομήχανοι) για πράγματα που πρέπει να γίνουν κυρίως από διοικητικής πλευράς για να βοηθηθεί η επιχειρηματική κοινότητα να κάνει δουλειές ακόμη και μέσα στο 2013.

Έχουμε συνεπώς δύο σημαντικότατες προκλήσεις από τον επιχειρηματικό κόσμο. Πρώτον την ένταξη στον θεσμό βράβευσης των επιχειρηματιών που δεν μεταβάλλουν τις εργασιακές σχέσεις πράγμα το οποίο έχει την σημασία του αν το ξεχωρίσουμε από την συμβατικές δημόσιες σχέσεις. Και δεύτερον μια  έμπρακτη απόδειξη επιχειρήσεων ότι θέλουν να προχωρήσουν και σε νέες δράσεις από τις οποίες θα ωφεληθεί και ο τόπος υπό την προϋπόθεση ότι θα έχουν την συνεργασία και της Πολιτείας. Την ξεχωρίζω από αυτά που η κυβέρνηση έλεγε καλά νέα στηριζόμενη σε στοιχεία γκάλοπ για τις προθέσεις των επιχειρηματιών και για τα οποία αναφέρθηκα στο χθεσινό μου σημείωμα.

Από την Θεσσαλονίκη τώρα ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος που παλεύει με το θηρίο της αποβιομηχάνισης της Βορ. Ελλάδος κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για την αναθέρμανση της αγοράς ακινήτων που θα φέρει επενδύσεις και άλλες δουλείες και στους κλάδους που ασχολούνται με την οικοδομή και τα υλικά της.

Τι άλλο μπορεί να ζητάει αυτή την στιγμή ο τόπος εκτός από πρακτικές επιχειρηματικές εκδηλώσεις ενδιαφέροντος για επενδύσεις;

Τι άλλο μπορεί να ενδιαφέρει την κυβέρνηση;

Έχει δύο χειροπιαστές πρωτοβουλίες των επιχειρηματιών. Ότι υπάρχει πρόθεση να πάρει έκταση η πραγματικότητα στις εργασιακές σχέσεις να μην μεταβάλλονται αυτά που επικρατούσαν πριν την κρίση. Και ότι οι μεταρρυθμίσεις και οι παρεμβάσεις για πάταξη ορατών γραφειοκρατικών εμποδίων φθάνουν για να κάνουμε μια καινούργια αρχή.

Τι χρειάζεται να γίνει. Κατ΄ αρχάς να ξεπεραστεί η αναστολή που προκαλεί ο φόβος του πολιτικού κόστους να “ανοιχτεί΄ η κυβέρνηση προς τους επιχειρηματίες και να αρχίσει διάλογο για συγκεκριμένες επενδύσεις.

Και δεν είναι καθόλου απίθανο ο διάλογος αυτός να βάλει τους επιχειρηματίες να δουλέψουν ξεπερνώντας τον λαϊκισμό να διαπομπεύουν συλλήβδην τον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα.

Όταν ξεφύγουμε από τα συμπλέγματα που εκφράζονται και με τα γνωστά λαϊκίστικα πολιτικά συνθήματα, από αριστερά έως και δεξιά, θα βρεθεί ορίζοντας στον οποίο μπορούν να περπατήσουν οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες.

Αυτό ο διωγμός της ιδιωτικής πρωτοβουλίας που κρατάει δεκαετίες ούτε μας οδήγησε πουθενά ούτε τα κενά που δημιουργήθηκαν καλύφθηκαν από το κράτος.

Ας επιστρέψουμε στους ιδιώτες αρχίζοντας από εκείνους που είναι ακόμη στην αγορά και αγωνίζονται και ας συζητήσουμε μαζί τους τι μπορούν να κάνουν περισσότερο και τι όχι καθώς και τους λόγους που τους κάνουν να μην μπορούν.

Για να γίνει αυτό χρειάζεται απλά να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας όλοι μας.

Να ξεπεράσουμε την επιμονή στην ιδέα ότι το ελληνικό κράτος μπορεί να κάνει αυτό που χρειάζεται ο τόπος. Να παραδεχθούμε επιτέλους ότι το  ελληνικό κράτος έτσι που το καταντήσαμε είναι ανίκανο να μας λύσει το πρόβλημα της ανεργίας. Και μέχρι να το ξαναχτίσουμε θα πεινάσουν πολλοί περισσότεροι από το σημερινό 27%. Τουλάχιστον ας καλύψουμε το μεσοδιάστημα μέχρι να φτιάξουμε το “καινούργιο κράτος”... με τους ιδιώτες επιχειρηματίες της χώρας. Όσο ακόμη το συζητάνε. Διαφορετικά θα τους παρακαλάμε άλλα τότε δεν θα τους βρίσκουμε και πάλι θα μας φταίνε γιατί ουδέποτε στην Ελλάδα πολιτικός ή κυβέρνηση ανέλαβαν τις ευθύνες τους. 

Πηγή:
Γιώργος Κράλογλου 
www.capital.gr