Το τέλος του παρακράτους της μεταπολίτευσης

To Στίγμα: Η αρχή του .... τέλους ;

Ούτε οι Γερμανοί κατά τη διάρκεια της Κατοχής δεν είχαν προχωρήσει σε τέτοιας έκτασης δημεύσεις περιουσιακών στοιχείων Ελλήνων πολιτών, ούτε  καν οι σουλτάνοι της Τουρκοκρατίας. Το αστείο της υπόθεσης είναι πως οι κλεπταποδόχοι της φοροκλοπής χαρακτηρίζουν ως επί το πλείστον τα θύματα αυτής μνημονιακούς συνεργάτες των «κατακτητών». Πλήρης η σύγχυση. Μην λησμονούμε πως μικρότερες φορολογικές αφαιμάξεις έχουν γίνει αιτία μεγάλων επαναστάσεων και ανατροπών, της ελληνικής μη εξαιρουμένης. Καίτοι διαλυμένος ο κρατικός μηχανισμός και ως εκ τούτου ανίκανος να επιμερίσει έστω και κατ’ επίφαση δικαίως τα φορολογικά βάρη, συνεχίζει να υφαρπάζει ό,τι μπορεί απ’ όποιον σταθεί στο δρόμο του... Η πολιτική ηγεσία παραμένει «παράλυτη» και ως εκ τούτου αιχμάλωτη του συνδικαλιστικού παρακράτους και της πελατειακής κομματοκρατίας που συνεχίζει να κυβερνά τον τόπο με ληστρικό τρόπο και γνώμονα το άθροισμα ποικίλων συντεχνιακών συμφερόντων. Κατά παρόμοιο τρόπο που τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης το χουντικό παρακράτος συνεχίζει να ελέγχει και να επιβάλει την ισχύ του καίτοι η χώρα εξέλεγε δημοκρατικές κυβερνήσεις.
Η αντίστροφη μέτρηση όμως μοιάζει να έχει αρχίσει...

Θα τους παρακαλάτε...

To Στίγμα: Θα προλάβουμε ;

Το πρόβλημα της ανεργίας δεν το έχουν οι επιχειρήσεις. Το έχει μόνο η κοινωνία και περιμένει την λύση του από τους εκπροσώπους της στην κυβέρνηση και στην Βουλή. Βάλτε με κάθε τρόπο τους επιχειρηματίες να κάνουν δουλειές πριν φτάσετε στο σημείο να τους παρακαλάτε αλλά να μην τους βρίσκετε. Δεν κάνω καθόλου τυχαία την επισήμανση αυτή.
Τις προηγούμενες ημέρες πέρασε, στα ψιλά, ένα σημαντικότατο για τις ημέρες μας γεγονός. Η βράβευση επιχειρήσεων που έχουν ακόμη το κουράγιο όχι μόνο να μένουν και να αγωνίζονται στην χώρα της μιζέριας, που ακόμη βαδίζει στο πουθενά, αλλά κρατούν στελέχη και υπαλλήλους χωρίς να μεταβάλλουν συνθήκες, θέσεις και αμοιβές.
Οι επιχειρηματίες πήραν βέβαια τα μπράβο τους, τα βραβεία τους και γύρισαν στις δουλειές τους.
Η κυβέρνηση, όμως ο πολιτικός κόσμος, και κυρίως η κοινωνία (αφού εμείς χτίζουμε στον τόπο τις κυβερνήσεις την πολιτική και τους πολιτικούς) πήραμε το μήνυμα;
Γιατί η εκδήλωση αυτή έστειλε ένα μήνυμα. Ότι αν βοηθήσει και το πολιτικό σύστημα γενικά μπορεί όλοι μαζί να κάνουμε μια νέα αρχή στην οικονομία με διαφορετική νοοτροπία και ουσιαστική συνεργασία.
Χθες στην κυβέρνηση πέρασε άλλο ένα μήνυμα.

Δεν είναι μόνο το 30% που νοσταλγεί δικτατορία...

To Στίγμα: Ποιος του έκανε .... μάγκες ;

Πριν λίγες μέρες η Ελευθεροτυπία δημοσίευσε μια δημοσκόπηση της Metron Analysis που μεταξύ άλλων είχε και ένα πίνακα όπου το 30% του δείγματος της κοινής γνώμης συμφωνούσε με την πεποίθηση πως στη δικτατορία τα πράγματα ήταν καλύτερα απ’ ό,τι σήμερα. Εκ πρώτης όψεως αυτή η διαπίστωση σοκάρει αλλά περισσότερο σοκάρουν  μερικές από τις αντιδράσεις που ακολούθησαν. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ματαίωσε την εθιμοτυπική του επίσκεψη στα γραφεία της εφημερίδας. Το ΠΑΣΟΚ υποστήριξε πως είναι ιστορικό λάθος οποιαδήποτε αναδρομική ανοχή ή επιείκεια προς τη δικτατορία.Για να καταλάβω, οι επιφανέστεροι κληρονόμοι της μεταπολιτευτικής αριστεράς, η οποία αποτέλεσε και το πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα που διαμόρφωσε τους όρους της μεταπολίτευσης με την σφραγίδα του Ανδρέα Παπανδρέου, άρα και της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής χρεοκοπίας, που ακριβώς έχει αντιρρήσεις; Στο εύρημα ή στη δημοσίευσή του. Χρειάζονταν η δημοσκόπηση, δεν είναι αρκετή η παρουσία της ΧΑ στη Βουλή.  Ποιος έκανε μια περιθωριακή ομάδα γραφικών τρίτο κόμμα;
Ποιος επί δεκαετίες και προς άγραν ψήφων εξέθρεψε τη συνδικαλιστική αριστοκρατία του δημοσίου και των ΔΕΚΟ που καταλύουν όποτε θέλουν το νόμο, κλείνουν τους δρόμους, κατεβάζουν διακόπτες και αρπάζουν από τον κρατικό προϋπολογισμό εκβιαστικά θέλουν ό,τι όποτε μπορούν;

Όχι άλλα υποκριτικά δάκρυα

To Στίγμα: Εφαρμογή του νόμου κατά το ..... δοκούν ;

Ξέρω! Όλοι καταδικάζουμε τα απαράδεκτα γεγονότα στην Μανωλάδα! Κι έπειτα μπορούμε να πέσουμε για ύπνο ήσυχοι ότι πράξαμε το δημοκρατικό μας καθήκον. Καταγγείλαμε τον ρατσισμό, ξεσπάσαμε κατά των τσιφλικάδων και ρίξαμε και έναν λόγο υπέρ της πανανθρώπινης ειρήνης. Συγνώμη, αλλά τα ίδια κάναμε και πριν από τέσσερα χρόνια! Με κουράζουν απίστευτα οι θεωρίες των λίγων που αμαυρώνουν την εικόνα των πολλών. Ότι δήθεν ο εν λόγω τσιφλικάς ήταν η εξαίρεση, ενώ όλοι οι άλλοι μοιράζουν τριαντάφυλλα στους μετανάστες και όχι σφαίρες. Μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα και εμείς είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε την οποιαδήποτε «μαρτυρία» τους και να γυρίσουμε σελίδα. Αρκεί να μην ασχοληθούμε άλλο σοβαρά. Σε αντίθετη περίπτωση θα είμαστε υποχρεωμένοι να επιβάλλουμε τον Νόμο και κάτι τέτοιο δεν το θέλουμε.
Διότι ο Νόμος είναι στην Ελλάδα κάτι το ελαστικό. Σαν την συνείδηση των επίορκων. Ο Νόμος θα πρέπει θεωρητικά να ισχύει για όλους. Στην πράξη η εφαρμογή του σταματάει όταν θίγει τα προσωπικά μας συμφέροντα. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να έχουμε αυτόνομες κοινότητες σε όλη την Ελλάδα. Στην Μανωλάδα νομίζουν ότι είναι στον Μισισιπή των αρχών του περασμένου αιώνα, στα Ζωνιανά ότι ζουν σε ανεξάρτητο κρατίδιο και στην Χαλκιδική ότι βρίσκονται στο Παρίσι του 1968. Γιατί εκεί και όχι και στις δικές μας γειτονιές; Για να αποκτήσουμε κι αυτό που έλεγε ο Σαββόπουλος, «των Ελλήνων της κοινότητες».

Σωθήκαμε! Τα βρήκαμε τα λεφτά πατριώτες...

To Στίγμα: Λεφτά ..... υπάρχουν

Είχε δίκιο ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου, γνωστότερος και ως ΓΑΠ: Τα λεφτά υπάρχουν. Όπου κι αν γυρίσουμε τα μάτια μας θα δούμε εκατομμύρια και δισεκατομμύρια. Κρέμονται από τα δέντρα, είναι στις προθήκες των καταστημάτων, τρέχουν από τα μπατζάκια μας. Να, μόλις χτες βρήκαμε 6,3 δισεκατομμύρια ευρώ. Οπότε, ας προσλάβουμε ακόμη μερικές χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων... Τα 6,3 δισεκατομμύρια ευρώ είναι πρόστιμα που επιβλήθηκαν στην χρηματιστηριακή εταιρεία Ακρόπολη. Κι επειδή δεν έβρισκαν κανέναν άλλον συνέλαβαν ένα μη εκτελεστικό μέλος του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας, ετών 68. Γνωστός για το ήθος του άνθρωπος στην μικρή χρηματιστηριακή κοινότητα, έχει δικαιωθεί από όσες δικαστικές περιπέτειες έχουν μέχρι σήμερα ολοκληρωθεί για υποθέσεις της Ακρόπολης. Ήταν μέτοχος με ένα μικρό ποσοστό και μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Μη εκτελεστικός. Αλλά συνελήφθη... Το αστείο στην ιστορία είναι ότι το ελληνικό δημόσιο έχει καταγράψει στον κατάλογο με τις απαιτήσεις του το ποσό των 6,3 δισεκατομμυρίων ευρώ. Σαν να βλέπουμε από τώρα τον κ. Τσίπρα (και δικαίως) να κουνά τα χαρτιά του στον κ. Στουρνάρα και να ρωτά: «Γιατί δεν έχετε εισπράξει αυτά τα λεφτά»; Θα σας πούμε μερικούς μονάχα από αυτούς που μας έρχονται στο μυαλό: Στον Λάτση να πάμε και να του ζητήσουμε να μας δώσει σε ρευστό 6,3 δισεκατομμύρια ευρώ, δεν θα τα έχει. Δηλαδή, είναι αμφίβολο αν το σύνολο των περιουσιακών του στοιχείων φτάνει πλέον σε αυτό το νούμερο. Αναζητώντας την λίστα του Forbes με τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη, καταλαβαίνουμε αμέσως ότι σε αυτή την χώρα, στην Ελλάδα, έχουμε χάσει παντελώς την αίσθηση των αριθμών.

Δώστε του τα κλειδιά να κατεβάσει τα ρολά...

To Στίγμα: Ο νέος ..... εθνοσωτήρας ;

Ο κ. Τσίπρας ζητά άμεσα εκλογές και τα «κλειδιά» της χώρας, ίσως γιατί δεν αντιλαμβάνεται το μήνυμα των τελευταίων εκλογών, το οποίο εκτός των αποτελεσμάτων κρυβόταν κυρίως στην οικονομική συμπεριφορά της κοινής γνώμης. Το τελευταίο δωδεκάμηνο, τα αποτελέσματα δυο εκλογικών αναμετρήσεων και τα όσα ακολούθησαν κατά την διάρκεια και μετά από αυτές, κρύβουν ένα μήνυμα…
Η Ελλάδα είναι δύσκολο να κυβερνηθεί από ένα κόμμα της μετακομμουνιστικής ή κομμουνιστικής αριστεράς τύπου ΣΥΡΙΖΑ, με θολό στίγμα και χωρίς μια προσωπικότητα να εγγυηθεί τη προσγείωση στο ρεαλισμό όταν χρειαστεί.
Αυτό δεν ήταν αντιληπτό πριν τις εκλογές του περασμένου Ιούνη, αλλά έγινε εμφανές μετά, όταν έγινε γνωστός ο αριθμός των δισεκατομμυρίων που αποσύρθηκαν από τις ελληνικές τράπεζες μεταξύ των δυο εκλογικών αναμετρήσεων.
Οι τράπεζες ως όφειλαν κράτησαν χαμηλά το «θόρυβο» της απόσυρσης καταθέσεων προκειμένου να αποφύγουν μια αυτοτροφοδοτούμενη κλιμάκωση της τάσης.
Την ίδια ώρα η ΕΚΤ κράτησε ανοιχτές όλες τις στρόφιγγες και οι νταλίκες μετέφεραν ρευστότητα προκειμένου να μείνουν ανοιχτές οι ελληνικές τράπεζες και να συνεχίσουν να καταβάλλονται οι μισθοί, να παραμένουν τα ράφια των σουπερ μάρκετ γεμάτα και οι αντλίες των βενζινάδικων πλήρεις…

Οι 15.000 προσλήψεις να μην είναι ρουσφέτια κ. Σαμαρά

To Στίγμα: Αλλαγή ή .... ορθή επανάληψη ;

Το εύκολο και κομπογιαννίτικο είναι να μοιραστούν τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης τις 15.000 προσλήψεις που θα αντικαταστήσουν τις ισάριθμες απολύσεις κρατικών υπαλλήλων. Το δύσκολο (για την σοβιετική Ελλάδα, όπως και για την Αφρική) είναι να κάνουμε προσλήψεις με αξιοκρατία. Ας επιχειρήσουμε το δύσκολο. Επιτέλους ας κάνουμε μια αρχή. Γιατί όταν μια χώρα καταντάει να την χλευάζουν ακόμη και οι τεχνοκράτες υπάλληλοι των δανειστών, όπως ο κ. Τόμσεν, με την παρατήρηση ότι «δέχεστε να κόβετε μισθούς και συντάξεις που είναι εύκολο γιατί δεν μπορείτε να φορολογήσετε τους πλουσίους και να εισπράξετε τους φόρους τους…» δεν νομίζω ότι πρέπει να πέσει ακόμη πιο χαμηλά…
Επιβάλλεται να υπάρξει αντίδραση.
Και ο πραγματικός εκσυγχρονισμός του κράτους είναι το βήμα που μας δίδεται να το κάνουμε αμέσως τώρα μέσω των απολύσεων και των προσλήψεων με αξιοκρατικά κριτήρια.
Αναφέρομαι βέβαια στην ουσία του αποτελέσματος και όχι στις διαδικασίες θεωρώντας ότι το ΑΣΕΠ είναι εγγύηση αξιοκρατίας.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχει απολύτως τίποτε που να μην είναι διαβλητό.
Γι’ αυτό αναφέρομαι στην ουσία του αποτελέσματος. Εάν βέβαια μας ενδιαφέρει η ουσία…
Επειδή λοιπόν η Τρόικα δεν παίζει (ευτυχώς που δεν παίζει) και τα 6 δισ. ευρώ θα τα πάρουμε μόνο με προαπαιτούμενα, που σιγά-σιγά θα τα μάθουμε, μας δίδεται η δυνατότητα να νοικοκυρέψουμε τις κρατικές υπηρεσίες.

Χρειαζόμαστε μία ελληνική τράπεζα;

To Στίγμα: Δεν είναι ... πατριωτικό το ερώτημα.

Ο πιθανός αφελληνισμός του ελληνικού τραπεζικού συστήματος είναι ένα σημαντικό θέμα που πρώτος το έβαλε ο πρώην πρόεδρος της Εθνικής κ. Ράπανος. Δεν πρόκειται για μία εθνικοπατριωτική κορώνα. Η Οικονομία χρειάζεται τουλάχιστον μία μεγάλη ελληνική τράπεζα. Όχι για να κάνουν τα ρουσφέτια τους οι πολιτικοί. Αλλά για να βοηθηθούν οι μικρές και οι μεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις. Αλλιώς σκέφτονται οι Έλληνες και αλλιώς οι ξένοι τραπεζίτες. Να το πούμε διαφορετικά: Άλλες είναι οι συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα και άλλες στην Γερμανία ή στην Γαλλία. Αυτός είναι και ο λόγος που οι ξένες τράπεζες δεν μπόρεσαν να βγάλουν πολλά χρήματα στην Ελλάδα, ακόμη και σε εποχές που οι τράπεζες είχαν υπερκέρδη. Ο λόγος ήταν απλός! Οι ξένοι τραπεζίτες εργαζόντουσαν με βάση τα χαρακτηριστικά των αγορών που γνώριζαν. Αρνιόντουσαν να προσαρμοστούν στα ελληνικά δεδομένα και ήθελαν οι Έλληνες να προσαρμοστούν στα δικά τους. Σε συνομιλία που είχα με τον επικεφαλής μεγάλης ξένης τράπεζας, ο ίδιος απέδωσε τα ισχνά τους κέρδη στις αυξημένες προβλέψεις τους για επισφάλειες. Η συνέχεια όμως έδειξε ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια. Οι ξένες τράπεζες δεν είχαν λιγότερες επισφάλειες από τις ελληνικές στην ώρα της κρίσης. Πιο κοντά στην πραγματικότητα έμοιαζε να είναι το γεγονός ότι δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να μπουν στην ελληνική κουλτούρα.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε τον διορισμό του κ. Μαργαρίτη Σχοινά, ως Επικεφαλής του Κλιμακίου στην Αθήνα της Γενικής Διεύθυνσης ECFIN

To Στίγμα: Τελικά η λύση είναι ..... ελληνική

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με απόφασή της διόρισε τον κ. Μαργαρίτη Σχοινά στο βαθμό του Διευθυντή, Επικεφαλής του Κλιμακίου στην Αθήνα της Γενικής Διεύθυνσης "Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων" (ΓΔ ECFIN). O κ. Σχοινάς θα συντονίζει, επί τόπου στην Αθήνα, τόσο το έργο των στελεχών της ΓΔ ECFIN, όσο και της Ομάδας Δράσης της ΕΕ για την Ελλάδα (Task Force GR), στο πλαίσιο της εφαρμογής του Μνημονίου και της παροχής τεχνικής βοήθειας για την στήριξη των προσπαθειών της Ελλάδας ώστε να επιστρέψει στη βιώσιμη ανάπτυξη και στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Επίσης, θα διατηρεί τακτικές επαφές με τις ελληνικές αρχές και τους αρμόδιους φορείς, σε συνεργασία με την Αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα. Ο κ. Σχοινάς, Έλληνας υπήκοος, είναι σήμερα ο Αναπληρωτής Προϊστάμενος τoυ Σώματος Συμβούλων Ευρωπαϊκής Πολιτικής της ΕΕ (ΒΕΡΑ). Από το 2004 έως το 2007, διετέλεσε Προϊστάμενος του Γραφείου του Επιτρόπου Κυπριανού, και αναπληρωτής Προϊστάμενος του Γραφείου της Αντιπροέδρου της ΕΕ, Loyola de Palacio, κατά τη διάρκεια της Επιτροπής Prodi. 

"Επανάσταση" κηρύσσουν και το μνημόνιο και η Τρόικα

To Στίγμα: Ουδέν σχόλιο

Η «επανάσταση» της σοσιαλμανίας και της «αλλαγής» του 1974-1994 οδήγησε σε ανεργία 2,5% και σε αποβιομηχάνιση. Η «επανάσταση» του εκσυγχρονισμού και της «επανίδρυσης τους κράτους» του 1994-2009 οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο και την ανεργία στο 27%. Γιατί να μην εφαρμόσουμε την «επανάσταση» του μνημονίου και της Τρόικας που συνιστούν το αυτονόητο; Γιατί το μνημόνιο και η Τρόικα πρέπει να είναι ο «μπαμπούλας» που ζητάει το αίμα μας και δεν είναι ένας οδηγός, «μαστιγώματος» μεν, αλλά που το χρειαζόμαστε για να συνέλθουμε; Τι λένε το μνημόνιο και η Τρόικα που πρέπει σώνει και καλά να το κοντράρουμε και να μην το εφαρμόσουμε; Λένε να σταματήσει το ευρωπαϊκό μας ρεζιλίκι, να βολεύουμε τον κομματικό στρατό στο κράτος για να βολευόμαστε και εμείς στην Βουλή. Δεν επανέρχομαι στην πολλαπλή σημασία του συγκεκριμένου θέματος γιατί το έχουμε ήδη εξαντλήσει. Και γιατί δεν θέλω να αναπαράγω τα καραγκιοζιλίκια των ημερών. Προτείνουν να κλείσουμε όλους τους άχρηστους Οργανισμούς που έχουν στηθεί εδώ και 40 χρόνια μόνο για να εξυπηρετηθούν οι κομματικοί «πατριώτες». Για να μην επιστρέψω στον «προσφιλή» μου Οργανισμό αποξήρανσης της Κωπαΐδας, σας παραπέμπω στους 220 Οργανισμούς εποπτείας του υπουργείου Παιδείας. Στους 40 άχρηστους οργανισμούς των οικονομικών υπουργείων. Και στους αμέτρητους Οργανισμούς ερευνών και μελετών που ουδέποτε προσέφεραν κάτι που εφαρμόσθηκε και μας έκανε καλύτερη την ζωή μας.

Αν δεν υπήρχε το ευρώ θα έπρεπε να το εφεύρουμε…

Το Στίγμα: Το Νότιοευρωπαϊκό  μοντέλο .... ανάπτυξης.

Η αλήθεια είναι πως οι Γερμανοί, συνεπικουρούμενοι από τις άλλες χώρες ‘ΑΑΑ’ επιβάλλουν τους δικούς τους όρους στην Ευρωζώνη. Μια Ευρωζώνη «κομμένη» και «ραμμένη» σε γερμανικό «πατρόν», όπως προβάλλεται συχνά από τα μέσα ενημέρωσης του νότου, του αγγλοσαξονικού τόξου, των Ρώσων, Κινέζων κλπ. Ας είμαστε ειλικρινείς όμως: Πόσο ασφαλείς θα νιώθαμε αν το εγχείρημα της τραπεζικής, δημοσιονομικής και πολιτικής ενοποίησης γινόταν με βάση το ελληνικό «πατρόν» ή το ιταλικό ή έστω το γαλλικό;

Οι Γερμανοί όπως και οι υπόλοιποι προτεστάντες του Βορρά διαφέρουν στο χαρακτήρα, τις προτεραιότητες και την οργάνωση της εργασίας και της ζωής. Όποιος νότιος έχει ζήσει και εργαστεί μαζί με Γερμανούς και λοιπούς βόρειους, ξέρει πως είναι ιδανικοί να εργάζεσαι μαζί τους και βαρετοί να ζεις ή να διασκεδάζεις μαζί τους.

Όποιος θέλει να τους παντρευτεί και να μοιραστεί την καθημερινότητα και τις διακοπές μαζί τους, ας το ξανασκεφτεί. Όποιος θέλει να εργαστεί και να αμείβεται ανάλογα με την αξία του χωρίς να χρειάζεται να έχει «μπάρμπα» στην «Κορώνη» ή γλώσσα «σφουγγαρίστρα», επίσης ας το σκεφτεί.

Το ευρώ μοιάζει με «χαλύβδινο κοστούμι» για τους νότιους και περισσότερο από όλους για την Ελλάδα. Ένα «χαλύβδινο κοστούμι» που είναι βαρύ για την αδύναμη ανταγωνιστικότητα και στενό για το πλαδαρό και υπερμέγεθες δημόσιο.

 

Εκπροσωπείτε τον λαό ή τον εαυτό σας κ. Μανιτάκη;

Το Στίγμα: Η τελευταία σοβιετική χώρα ;

Φαντάζεστε ότι υπάρχει έστω και ένας φορολογούμενος που συμφωνεί μαζί σας, κ. Μανιτάκη, ότι μπορεί να συνεχίσει να πληρώνει με τους φόρους, τα χαράτσια, τις συντάξεις του και τις περικοπές του τους 140.000 κρατικούς υπαλλήλους που περισσεύουν; Δεν είστε σοβιετικός εργοδότης κ. Μανιτάκη. Είστε διορισμένος για τα συμφέροντα όλων των Ελλήνων. Μπορεί ο κ. Μανιτάκης να διεκδικήσει ανδριάντα, ως ο σύγχρονος προστάτης των κρατικών υπαλλήλων, στην πλατεία Κλαυθμώνος που πήρε το όνομά της σε παρόμοια συμβάντα , τον προηγούμενο αιώνα, αλλά οφείλει να αντιληφθεί ότι δεν είναι ούτε προσωπάρχης του κράτους, ούτε διορισμένος εργοδότης του Σοβιέτ, ούτε τριτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο… για να προσδιορίζει τις οριστικές αποφάσεις. Οι έλληνες εργοδότες-φορολογούμενοι δεν αντέχουν πια και αναγκαστικά θα «θεοποιήσουν» την Τρόικα ως μοναδικό μέσον για να τους ξαλαφρώσει… Οι έλληνες φορολογούμενοι δεν μπορούν πια να πληρώνουν την εκλογική πελατεία των κομμάτων. Οι έλληνες φορολογούμενοι-εργοδότες έχουν απολυμένους στην οικογένεια τους και δεν μπορούν να τους θρέψουν, γιατί πληρώνουν χαράτσια για τους κρατικούς υπαλλήλους που λυσσαλέα υποστηρίζει ο κ. Μανιτάκης.

Πως φτάσαμε στο ναυάγιο!

To Στίγμα: Πάλι ερασιτεχνισμοί ;

Ο κ. Στουρνάρας ενημέρωσε επίσημα τον Πρωθυπουργό της χώρας ότι είχε ο ίδιος διασφαλίσει το deal Εθνικής και Eurobank σε συζητήσεις με τον κ. Τόμσεν. Αυτός ήταν και ο λόγος που μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής ήταν όλοι σίγουροι στην κυβέρνηση ότι όλα θα κυλούσαν ομαλά. Η «βόμβα» έσκασε στο ραντεβού Σαμαρά με τους υπαλλήλους της τρόικας: Δεν ήξεραν το παραμικρό για συμφωνία και ζητούσαν πιστή τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων.
Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε δύο πράγματα: Το πρώτο είναι ότι το χρονικό όριο του τέλους Απριλίου ήταν γνωστό εδώ και μήνες. Δεν καταλαβαίνουμε για ποιο λόγο κάποιοι νιώθουν ότι η τρόικα τους έχει δήθεν πετάξει στο καναβάτσο και τους έχει πιέσει αφόρητα. Αν έκαναν σωστά την δουλειά τους στους σωστούς χρόνους, αυτή τη στιγμή δεν θα υπήρχε θέμα ακύρωσης του deal.Επίσης, να ξεκαθαρίσουμε ότι οποιαδήποτε τράπεζα στον κόσμο μπορεί να καταρρεύσει κάτω από τόνους λάσπης. Τη λάσπη αυτή για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν την πέταξε η κακή τρόικα, αλλά πατριώτες Έλληνες πολιτικοί, υπερπατριώτες οικονομολόγοι και λοιποί συγγενείς και φίλοι.Το deal Εθνικής και Eurobank δεν έπρεπε να ναυαγήσει, από την ώρα που συμφωνήθηκε και ανακοινώθηκε. Ακόμη κι αν υπήρχαν καλύτερες εναλλακτικές, που τέτοιες πάντα θα υπάρχουν. Το γεγονός ότι δεν στάθηκε δυνατό να ολοκληρωθεί φανερώνει τα προβλήματα που εξακολουθούν να ταλανίζουν τον δημόσιο βίο μας.

Κερδίζουν χρόνο με στόχο το "κούρεμα"...

To Στίγμα:  Απλά κερδίζει χρόνο ;

Η βασική επιδίωξη της ελληνικής πλευράς στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα παραμένει η εξασφάλιση της δια βίου απασχόλησης ή αμοιβής και του τελευταίου πελάτη που έχει διορίσει η κομματοκρατία στο ελληνικό δημόσιo, μηδέ των επιόρκων κλεπτών, εκβιαστών και απατεώνων εξαιρουμένων. Σαν ύστατο δίλλημα εκβιασμού των δανειστών προς αυτή την κατεύθυνση χρησιμοποιούν την απειλή της ανόδου Τσίπρα στην εξουσία και δια αυτού την πυροδότησης μιαw διαλυτική έκρηξης στα θεμέλια του οικοδομήματος του Ευρώ. «Μην μας πιέζετε άλλο, Αν θέλετε άλλα μέτρα, τότε πάρτε τα κλειδιά του Υπουργείου Οικονομικών και δώστε τα στον κ. Τσίπρα…» φέρετε σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Βήματος της Κυριακής να είπε ο κ. Στουρνάρας στην τρόικα. Ποια είναι τα νέα μέτρα; Τα παλιά που δεν έχουν υλοποιηθεί και αφορούν κυρίως στην προστασία των πελατών στο δημόσιο και των προώρως συνταξιοδοτηθέντων. Βέβαια ο ποικιλιών ορχούμενος θίασος της αξιωματικής κυρίως (αλλά και λοιπής ελάσσονος) αντιπολίτευσης συνιστά όλο και μικρότερη συστημική απειλή, καθώς οι αντιφάσεις και αντιθέσεις έχουν αρχίσει να υπερβαίνουν τα όρια της κεντρομόλου ισχύος που εξασφάλιζε μέχρι πρότινος η αντιμνημονιακή στείρα ρητορεία...

Εκεί που μας χρωστάγανε...

Tου Θανάση Μαυρίδη

Το Στίγμα: Ορθή επανάληψη ...

Ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης παρουσίασε χτες τις θέσεις του, για πρώτη φορά μετά από το ναυάγιο των προτάσεων για την Κύπρο. Ειλικρινά δεν μπόρεσα να καταλάβω τι ακριβώς ήθελε να πει ο Αλέξης. Έκανε καλά που παρακίνησε τους Κυπρίους να πουν «όχι»; Ποια είναι η πρόταση του για την Ελλάδα; Ωραίες ατάκες ακούσαμε. Προτάσεις δεν ακούσαμε. Η πολιτική του… ώριμου φρούτου που εισήγαγε στην ελληνική πολιτική σκηνή ο Κώστας Καραμανλής θα μας ταλαιπωρεί, κατά πως φαίνεται, για πολλά χρόνια ακόμη. Ο κ. Τσίπρας δεν αισθάνεται την ανάγκη να πει κάτι πραγματικά καινούργιο. Γιατί να το κάνει; Ούτε η πολιτική «κουλτούρα» των τελευταίων ετών τον υποχρεώνει, ούτε κι ο κόσμος απαιτεί κάτι τέτοιο. Στις δημοσκοπήσεις τα πάει μια χαρά. Γιατί, λοιπόν, να ρισκάρει;
Όχι ότι δεν υπάρχει γόνιμος προβληματισμός και στον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Αλλά ο προβληματισμός αυτός στο τέλος μένει αναξιοποίητος, εντός των τειχών. Για παράδειγμα άνοιξε μία συζήτηση για το ευρώ. Ευτυχώς δεν υπερίσχυσαν οι απόψεις εκείνες των απίθανων καθηγητάδων του εξωτερικού που ήθελαν να μας πάνε στην δραχμή. Η πρόσφατη εμπειρία των άδειων σούπερ μάρκετ στην Κύπρο θα πρέπει να τους έχει βάλει σε περίσκεψη.

Η προφητεία του γέροντα Ρουσβέλτιου

 Toυ Θάνου Τζήμερου

Το Στίγμα: Τι έχουν οι τράπεζες και .... ψοφάν ;

Τη μαύρη εβδομάδα του Οκτωβρίου του ’29, η αγορά των ΗΠΑ έχασε το δεκαπλάσιο του ετήσιου προϋπολογισμού της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και πολλά περισσότερα από όσα είχαν ξοδέψει οι ΗΠΑ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στους μήνες που ακολούθησαν, χρεοκόπησαν πάνω από 5.000 τράπεζες. 20.000 επιχειρήσεις κήρυξαν πτώχευση. 12.000.000 άνθρωποι έμειναν άνεργοι και 23.000 αυτοκτόνησαν. Στις 8 Ιουλίου 1932, ο δείκτης Dow Jones βρισκόταν σε επίπεδο χαμηλότερο κι από το 1800!
Κι αφού κατακάθησε κάπως ο κουρνιαχτός, οι Αμερικάνοι, που δεν το βάζουν κάτω, έψαξαν να βρουν τι έφταιξε και να δουν πώς θα μπορούσαν να αποφύγουν την ίδια ζημιά στο μέλλον. Κι έτσι το 1933, επί Ρούσβελτ, ψηφίστηκε ο νόμος Glass - Steagall. H πιο γνωστή διάταξή του λέει ότι μια τράπεζα μπορεί να είναι είτε εμπορική, είτε επενδυτική. Και τα δύο μαζί, αποκλείεται! Δηλαδή: όταν καταθέτεις σε μια εμπορική Τράπεζα τις οικονομίες σου και παίρνεις ένα χαμηλό επιτόκιο, το μόνο που μπορεί να κάνει η Τράπεζα είναι μέρος αυτών των χρημάτων να το δανείσει σε κάποιον άλλον. Απαγορεύεται να τα παίξει στο χρηματιστήριο ή να συμμετάσχει η ίδια σε επιχειρήσεις. Από την άλλη, μια επενδυτική Τράπεζα που σου υπόσχεται υψηλά επιτόκια και ευκαιρίες για γρήγορο κέρδος απαγορεύεται να δέχεται καταθέσεις ταμιευτηρίου. Αυτή η τόσο απλή και σοφή διάταξη εξίσωνε το κλάσμα κέρδους/ρίσκου σε κάθε χρηματική τοποθέτηση.

"Σύντροφοι" αρμενίζετε στραβά...

Του Κώστα Στούπα

Το Στίγμα: Τα έσοδα .... αυξάνονται !!

Ο  Χειμώνας που πέρασε  ήταν από τους πλέον δύσκολους των τελευταίων πολλών δεκαετιών και ας ήταν συγκριτικά ήπιος. Πολλά βράδια ο ουρανός της Αθήνας έμοιαζε με  ουρανό τριτοκοσμικής πόλης, για την ακρίβεια με τον ουρανό πάνω από  φαβέλες όπου καίγεται ό,τι δει για την κάλυψη στοιχειωδών αναγκών. Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου λόγω της αύξησης της φορολογίας σε συνδυασμό με την μείωση των εισοδημάτων στέρησε από πολλά νοικοκυριά την δυνατότητα να προμηθευτούν πετρέλαιο για να ζεστάνουν τα σπίτια τους. Οι ξυλέμποροι έκαναν χρυσές δουλειές  ενώ πολλοί ξέθαψαν παλιές ξυλόσομπες από τις αποθήκες. Άλλοι έκαιγαν παράγωγα ξυλείας εμποτισμένα με χημικά, δημιουργώντας τοξικό νέφος. Κάποιοι πέθαναν από το μονοξείδιο του άνθρακα που απελευθερώνουν τα αυτοσχέδια μαγκάλια. Άλλοι λιάνιζαν τα περιαστικά δάση και τα δένδρα των αστικών αλσυλλίων. Όλα αυτά για την πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων και για να  εξασφαλίσει η κυβέρνηση περίπου 40 εκατ. ευρώ περισσότερα στον προϋπολογισμό από την εξίσωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης μεταξύ πετρελαίου θέρμανσης και πετρελαίου κίνησης.Εσοδα 40 εκατ. επιπλέον αντιστοιχούν σε κάτι λιγότερο από 4 ευρώ κατά κεφαλήν συμμετοχή του πληθυσμού της Ελλάδας, αν αυτός προσεγγίζει τα 11 εκατ. κατοίκους.

Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί...

Του Γιώργου Κράλογλου

To Στίγμα: Οι νέοι ... εθνοσωτήρες ;

Αν η Τρόικα επιμείνει στην υπόδειξη να επιστρέψει το κράτος στο 35% που κατείχε στην οικονομία το 1974, πριν το φτάσουν Καραμανλής και Παπανδρέου στο 70%, πρέπει να περιμένει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ελλάδα δεν έχουμε πρόβλημα με διόγκωση ή συρρίκνωση του κράτους. Πρόβλημα είναι μόνο πως θα το «σερβίρουμε» στους πελάτες-ψηφοφόρους.
Η ιστορία μας δείχνει ότι κανένα κόμμα της μεταπολίτευσης δεν είχε συγκεκριμένη άποψη ούτε για το μοντέλο της οικονομίας ούτε για σχέδιο με όραμα και κατευθύνσεις ανάπτυξης.
Τα θέμα τους ήταν πως περνάς αυτά που σε βολεύουν ως κόμμα και ως κυβέρνηση στους πελάτες των κομμάτων...
Το ίδιο ισχύει και τώρα που οι δανειακές υποχρεώσεις μας επιβάλλουν να μειώσουμε το κράτος και να απολύσουμε δεκάδες χιλιάδες κρατικούς υπαλλήλους.