Αποκρατικοποιήσεις και απολύσεις είναι σε μονόδρομο

To Στίγμα: Περιμένοντας τον .... Τσίπρα.

Του Γιώργου Κράλογλου 
Θέμα χρόνου και τίποτε άλλο είναι οι αποκρατικοποιήσεις και οι απολύσεις στο δημόσιο. Αν κάποιοι πιστεύουν ακόμη πως αυτά που ίσως  πουλήσει η κυβέρνηση Σαμαρά θα τα ακυρώσει ο Τσίπρας όταν έλθει στην εξουσία είναι απλώς βαθιά νυχτωμένοι. Μοναδικό ζητούμενο όλων είναι πως θα σερβιριστούνε οι αποκρατικοποιήσεις στους ιθαγενείς. Το ίδιο πρόβλημα και το ίδιο δίλημμα δηλαδή που είχε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην δεύτερη κυβέρνησή του. Πώς να σερβίρει στους «σοσιαλιστές» τις αποκρατικοποιήσεις. Μετά από συσκέψεις με συμβούλους προπαγάνδας στο Καστρί ένα βράδυ ανακάλυψε τον ασαφή όρο «μετοχοποιήσεις» και βολεύτηκε. Έτσι χωρίς να μιλάει για αποκρατικοποίηση άνοιξε τις πόρτες στην ενέργεια, στα πετρέλαια, στις τηλεπικοινωνίες, στις Τράπεζες στις μεταφορές, στο φυσικό αέριο, στα λιμάνια, και στις προβληματικές του ΟΑΕ για να μαζέψει κάποια λεφτά.  Και από την άλλη με αυτήν την παρωδία αποκρατικοποιήσεων ξεγέλαγε (έτσι νόμιζε) και τους «κουτόφραγκους» για να περιορίσουν τις γκρίνιες τους για τις κρατικές ενισχύσεις στον ζημιογόνο κρατικό τομέα.
Αλλά, το 1984, ο Παπανδρέου είχε και άνεση χρόνου και άνεση δανεικών από τους ξένους οίκους. Τώρα  όμως τα ψέματα τελείωσαν.Το κράτος είναι χρεωμένο μέχρι τα αυτιά και έτσι ούτε για φιλέτα μπορεί να μιλάει ούτε για ανάκαμψη μέσω επενδύσεων. Πολύ δε περισσότερο για ανάπτυξη από τα προγράμματα ΕΣΠΑ. Αν αφήσουν οι Δήμοι, οι υπουργοί, οι βουλευτές και οι κομματικοί κάποιο κοκαλάκι... από τους πόρους του ΕΣΠΑ να περάσει σε ιδιώτες επενδυτές θα είναι απλώς στάχτη στα μάτια... τόσο για τους ιθαγενείς που περιμένουν φως στο τούνελ.


Αυτά τα έχουν καταλάβει πριν απ΄ όλους μας οι Ευρωπαίοι δανειστές και απλώς περιμένουν πότε θα γίνει το, μαθηματικά βέβαιο, επενδυτικό παιχνίδι στην χώρα μόνο μέσω των αποκρατικοποιήσεων.

Αυτός άλλωστε είναι και ο πραγματικός λόγος για τα σούρτα-φέρτα Μέρκελ, Ολάντ, Κατάρ, Εμίρηδων, Κινέζων και άλλων «μνηστήρων» της αποκρατικοποίησης.

Το πετρέλαια και τα φυσικά αέρια της Ελλάδας είναι μόνο για το... «κοιμάμαι και ονειρεύομαι» των ανέργων και των μισθωτών των 400 ευρώ.

Γιατί έτσι και κάνει εμφάνιση γεωτρύπανο, ας πούμε στο Κατάκωλο, θα πέσουν οι κομματικές ορδές του Δράμαλη με κόκκινες και μαύρες σημαίες να καίνε γεωτρύπανα και αυτοκίνητα, ζητώντας να αφήσουμε τα ψάρια ελεύθερα...

Και σε ό,τι αφορά τους ερευνητές πετρελαιάδες δεν έχουν την παραμικρή πρεμούρα. Εμάς περιμένουνε να τους φωνάξουμε αν κάποτε αποφασίσουμε τι θέλουμε να κάνουμε.

Αλλά οι επενδυτές της μεταποίησης ή της βαριάς παραγωγής που δημιουργούν τις πολλές θέσεις εργασίας έχουν διαγράψει την Ελλάδα από τις χώρες που θα τοποθετήσουν τα επόμενα δέκα χρόνια τα κεφάλαιά τους.

Εάν μάλιστα στους δικούς τους λόγους προστεθούν η ελληνική διαφθορά, η φορολογία φάντασμα που χτυπάει ανά πάσα στιγμή, η γραφειοκρατία και ο αριστερισμός ας μην περιμένουμε κεραμίδι από ιδιώτες επενδυτές.

Όσο μάλιστα δεν έχουμε τα λεφτά που χρειάζονται για να καλύπτουμε τις ζημιές του ανίκανου κράτους επιχειρηματία η μοναδική στρατηγική που μένει είναι το κούρεμα του κράτους.

Σε όλες του τις μορφές και σε όλο το βάθος του.

Η ΔΕΠΑ, η ΔΕΗ, τα λιμάνια, το αεροδρόμιο, το Ελληνικό, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τα διυλιστήρια, τα αεροδρόμια και ο ορυκτός πλούτος θα είναι μόνο «ραπανάκια» για την όρεξη των ενδιαφερομένων Ευρωπαίων, Καταριανών, Κινέζων, Ρώσων και Ισραηλινών. Μένει να δούμε το πότε και το πώς .

Στον αντίποδα αυτού του σεναρίου όσο περισσότερο θα αργούν οι κυβερνήσεις τόσο περισσότερο θα αιωρείται η γκιλοτίνα της φορολογίας πάνω από τα κεφάλια των μισθωτών και των συνταξιούχων.

Είτε στην κυβέρνηση είναι ο Σαμαράς είτε ο Τσίπρας.

Η διάφορα θα είναι μόνο ο τρόπος που θα δικαιολογήσει ο καθένας τους είτε τις αποκρατικοποιήσεις είτε τις φορολογήσεις των μισθωτών και συνταξιούχων αν δεν βρει λεφτά από τις αποκρατικοποιήσεις.

Όλα τα άλλα περί φορολόγησης των εχόντων και το στρίμωγμα του κέρδους της ολιγαρχίας μαζί με όλα τα μπαρουφοειδή επαναστατικά είναι ο αριστερός πολιτικός «πασατέμπος» για να περνάει η ώρα μέχρι να ανέβουν στην εξουσία.

Έτσι όμως και καθίσουν οι συνιστώσες στις καρέκλες άντε να τους βγάλεις και άντε να φέρεις τους απολυμένους να φάνε τα έσοδα από τους συνεχώς λιγοστούς φόρους των μισθωτών. Γιατί το «ντόπιο κεφάλαιο...» που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ το ξέρει και το βλέπει ως βασική πηγή εσόδων αν παραμένει στον τόπο είναι γιατί το έχει ξαναδεί το έργο του σοσιαλισμού... Εκτός αν στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ντόπιο κεφάλαιο τους γιατρούς, τους δικηγόρους, του αρχιτέκτονες, τους μηχανικούς, τους καλλιτέχνες και τους ελεύθερους επαγγελματίες που ανάμεσά τους όμως θα βρεις, μαζί τους άνεργους 20άρηδες, τον πυρήνα του κόμματος. Αλλά εδώ είναι και η καρδιά του αριστερού προβλήματος. Τι κάνεις όταν δεν έχεις λεφτά να συντηρήσεις το κράτος.

Πηγή: capital.gr