Μεγάλες αλλαγές σε ΠΑΣΟΚ ,ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ…

Το Στίγμα:  Η πρόθεση υπάρχει, η εφαρμογή;

Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε δεύτερο κόμμα στις εκλογές οδηγεί στην επίσπευση διαδικασιών που θα οδηγήσουν στην αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού με έμφαση στον χώρο της κεντροαριστεράς. Το μεγάλο στοίχημα και για τα δυο κόμματα είναι να επαναπατρίσουν μέρος της εκλογικής τους «πελατείας», προτού «χωνευθούν» από τον ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα το οποίο φαίνεται να έχει βάλει ως στόχο να αποκτήσει «καθεστωτικά χαρακτηριστικά» υπό την έννοια της καθιέρωσής του ως κόμματος εξουσίας.

Προς μια πιο «ψαγμένη» πορεία «ελεύθεροι βαρών»

Ξεκινώντας από το ΠΑΣΟΚ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει λάβει την απόφαση να αλλάξει τα πάντα, ακόμα και το όνομα

του κόμματος που μεσουράνησε μεταπολιτευτικά στην Ελλάδα και φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Πεποίθηση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ είναι, ότι παρότι υπήρξε μέλος των κυβερνήσεων που χρεώνονται μεγάλο μέρος της σημερινής κατάστασης, το πραγματικό χρέος απέναντι στην ελληνική κοινωνία και μια μορφή κάθαρσης, είναι να αποτελέσει μέρος της λύσης του αδιεξόδου στο οποίο έχει βρεθεί η χώρα.

Στο πλαίσιο αυτό θα κλιμακώσει τη ρητορική του απέναντι σε όσα πρώην στελέχη, κυρίως «κρατικοδίαιτα παράσιτα» όπως αναφέρουν με οργή στην Ιπποκράτους (…) τα οποία εγκατέλειψαν το «πλοίο» απεκδυόμενοι κάθε ευθύνης, ενώ με τους εκβιασμούς απέναντι στις κυβερνήσεις και τη χειραγώγηση των μαζών που ψήφιζαν υπέρ του ΠΑΣΟΚ δημιουργούσαν συνθήκες ασφυξίας και διλήμματα του τύπου «ή τους ικανοποιούμε ή καταρρέουμε». Όσο και η συγκεκριμένη λογική να αποκρύπτει το «βόλεμα» ή τη συνυπευθυνότητα των πολιτικών με τους συνδικαλιστές, αφού γεγονός ήταν ότι τους «χάιδευαν», η συγκεκριμένη οπτική κρύβει και σημαντική δόση αλήθειας…

Ο Ευ. Βενιζέλος εκτός από το όνομα του κόμματος και το σήμα του είναι διατεθειμένος να αλλάξει πολλά και στο ιδεολογικό του στίγμα. Κατά συνέπεια, η σύγκλιση συνεδρίου είναι μονόδρομος όπου θα επιδιώξει να αναβαπτιστεί και ο ίδιος ως αρχηγός, κάτι που αν καταφέρει θα τον οδηγήσει σε πολύ πιο αυστηρή αντιμετώπιση της κατάστασης, φθάνοντας μέχρι και τη διαγραφή ιστορικών στελεχών…

Το προσκλητήριο Δημοκρατικής Αριστεράς

Η Δημοκρατική Αριστερά (ΔΗΜΑΡ) φαίνεται επίσης ότι δεν θα επαναπαυτεί στην επιτυχημένη εκλογική της παρουσία τις δύο τελευταίες φορές, αλλά θα επιχειρήσει, πιθανότατα μέσω συνεδρίου, να τραβήξει την προσοχή του αριστερού εν Ελλάδι ακροατηρίου. Με άξονα πάντα τη ψύχραιμη διατύπωση πολιτικών θέσεων από τον αρχηγό και ιδρυτή της, Φώτη Κουβέλη, θα επιχειρήσει να περάσει το μήνυμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολιτικό μόρφωμα που ως χαρακτηριστικά έχει την ανευθυνότητα, τον λαϊκισμό και την πλήρη αποστασιοποίηση από την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα ενδεχόμενη εκλογή του να οδηγήσει τη χώρα σε δεινά.

Κοινή συνισταμένη με την πολιτική Βενιζέλου είναι η διαπίστωση ότι οι κινήσεις πρέπει να γίνουν με μεγάλη ταχύτητα ώστε να γίνει πολιτική εκμετάλλευση ενός μετεκλογικού χαρακτηριστικού που λίγοι έχουν εντοπίσει: Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον ικανοποιημένη από τις εξελίξεις αφού απέφυγε να παραλάβει την καυτή «πατάτα», αφού όσο άρνηση της πραγματικότητας και να παρουσιάζεις, δεν είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνεσαι τον κίνδυνο να σε καταγράψει η Ιστορία ως το κόμμα που έβγαλε την Ελλάδα από την Ευρωζώνη, ένα δεδομένο που θα μπορούσε να έχει σοβαρότατες επιπτώσεις, ασχέτως του αν μακροπρόθεσμα κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποβεί ακόμα και σε καλό της χώρας.

Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρος, η οποία ίσως αποδειχθεί κρίσιμη και για τη σταθερότητα της κυβέρνησης που λογικά θα προκύψει με τη συμμετοχή των ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ: Το ότι η δεύτερη σχεδιάζει να απευθύνει κάλεσμα σε πρώην μέλη και στελέχη του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι δείχνουν να έχουν αποστασιοποιηθεί, ή θα αντιδράσουν στο μέλλον μετά τις κινήσεις Βενιζέλου που θα βάλουν στο στόχαστρο πολλλούς…

Η κομουνιστική… αντεπίθεση

Εν κατακλείδι, στο ΚΚΕ όπου δηλώνουν ότι το 2013 ήταν εξ αρχής έτος συνεδρίου, με την Αλέκα Παπαρήγα να φαίνεται αποφασισμένη να παραδώσει τη σκυτάλη στη νεότερη γενιά. Ουδείς γνωρίζει τι θα προκρίνει η ηγεσία του Περισσού ως αντίβαρο στη «φούσκα» του Αλέξη Τσίπρα, όπως αναφέρουν. Το ζήτημα είναι εάν ο διάδοχος θα προέρχεται από την κομματική ιεραρχία με κίνδυνο να μην γίνει αποδεκτός ως κάτι καινούργιο από την κοινωνία με ενδεχομένως καταστρεπτικά αποτελέσματα, ή θα είναι κάποιος νέος – ακούγεται το όνομα του Νίκου Μπογιόπουλου (πολύ αγριεμένος είναι ρε παιδιά αυτός, σαν αρσενική Λιάνα Κανέλη, δεν χαλαρώνει ποτέ και προκαλεί άγχος στον κόσμο, δικό τους πρόβλημα όμως) – με σκοπό να μπορέσει να βρει ευήκοα ώτα και να κατορθώσει να κεντρίσει εκ νέου το ενδιαφέρον του κόσμου για το μήνυμα του κόμματος.

Αυτά όλα καλά είναι, ζήτημα όμως παραμένει το αν και κατά πόσον το κόμμα θα βρει διέξοδο από την αρτηριοσκληρωτική του ρητορική και το βόλεμα στην αντιπολίτευση με συστηματική αποφυγή ανάληψης κυβερνητικών ευθυνών με τα γνωστά επιχειρήματα που δεν αντέχουν βέβαια σε σοβαρή κριτική όχι από τίποτε διανοούμενους, αλλά από τον μέσο Έλληνα πολίτη…

Όλα δείχνουν ότι το ενδιαφέρον στις πολιτικές εξελίξεις δεν θα εξαντληθεί μόνο στο επίπεδο των «μνημονιακών διεργασιών» και της «αντίστασης» ή μη της ελληνικής πλευράς. Το ενδιαφέρον θα μετατοπιστεί αγά ή γρήγορα και στο εσωτερικό των κομμάτων όπου οι εξελίξεις αναμένονται συναρπαστικές…

Πηγή:http://www.defence-point.gr/news/?p=50705