Πίσω από τις λέξεις σταυρώνεται ο Αλέξης

Του Στέφανου Τζανάκη

Πολλοί έχουν επιχειρήσει να ορίσουν το «δίλημμα» των επικείμενων εκλογών: για τον Αντώνη Σαμαρά προσδιορίζεται στο «ευρώ ή δραχμή». Για τον Βαγγέλη Βενιζέλο στο «επαναδιαπραγμάτευση ή καταγγελία του Μνημονίου». Για τον Αλ. Τσίπρα στο «Μνημόνιο ή ΣΥΡΙΖΑ». Ποιο απ' όλα τα διλήμματα θα νικήσει;

Μα όποιο μοιάζει περισσότερο στο αιώνιο δίλημμα του ψηφοφόρου: Πλούσιος και υγιής ή φτωχός και αρρωστιάρης; Ξαναρίξτε μια γρήγορη ματιά στα προηγούμενα και οι απορίες σας θα λυθούν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινώντας από το 4,5% των εκλογών του 2009 - όταν έταζε κατώτατους μισθούς στο ύψος των 1.300 ευρώ και κανέναν δεν συγκινούσε - έφτασε χθες να παρουσιάζει την επικαιροποίηση εκείνου του προγράμματος μέσα σε μια ατμόσφαιρα ροκ συναυλίας, με τον κ. Τσίπρα σε ρόλο σουπερστάρ.

Ετσι είναι η πολιτική: το ΠΑΣΟΚ από το 44% έφτασε μέσα σε τρία χρόνια στην εξάλειψη των λόγων που το έκαναν να υπάρχει από το '74• και η Νέα Δημοκρατία μοιάζει να συγκολλά ένα «μέτωπο» που το απαρτίζουν στελέχη που δεν μπορούν να κοιταχτούν στα μάτια. Υπάρχει περίπτωση να γίνει πιστευτό ότι θα δουλέψουν μαζί για να μας βγάλουν από την κρίση;

Ο πιο κιμπάρης και καραμπουζουκλής

Αλλά το θέμα δεν είναι η 17η Ιουνίου: όλοι τάζουν, οπότε ας κερδίσει ο πιο κιμπάρης. Ο πιο καραμπουζουκλής. Ο πιο μάγκας. Το πρόβλημα - πρωτευόντως για τη χώρα και δευτερευόντως για το ενοποιημένο σχήμα του κ. Τσίπρα - ξεκινά από τις 18 Ιουνίου.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ νικήσει, θα έχει μπροστά του δύο δρόμους - και οι δύο αδιέξοδοι: Εφόσον αποφασίσει να κάνει πράξη τις υποσχέσεις του, θα ακούσει μέσα στο καλοκαίρι τα μαύρα μαντάτα για τη διακοπή των δανείων της τρόικας. Αν αποφασίσει να κάνει στροφή στον ρεαλισμό, τα «ωσαννά» θα μεταβληθούν σε «σταύρωσον αυτόν» - και ας έχει περάσει προ πολλού το Πάσχα...