Του Γιώργου Κράλογλου
Αγγίζει τα όρια του γελοίου ο κυβερνητικός «κομπασμός» για την
«ανακάλυψη» ανασφάλιστης εργασίας. Σήμερα που το βασικότερο
διαπραγματευτικό στοιχείο στην απασχόληση του άνεργου είναι η εργασία
χωρίς ασφάλιση η κυβέρνηση θεωρεί επιτυχία ότι τα φετινά πρόστιμα βγήκαν
περισσότερα από τα περυσινά... Όπως το 1960, μισό αιώνα πριν, που οι
κυβερνήσεις «ανακάλυπταν» τους οίκους ανοχής...
Σήμερα δηλαδή που αν δεν δουλεύεις με «μπλοκάκι», για να ταΐζεις άδικα τον δημόσιο κορβανά και τα παντελώς άχρηστα ασφαλιστικά του Ταμεία, και είσαι αναγκαστικά εκτεθειμένος στο δουλεμπόριο και στο οθωμανικό σκλαβοπάζαρο (που βάζει τους όρους του) προσπαθούν να μας πουν ότι το πρόβλημά της κοινωνίας μας είναι μόνο αν βάζουμε πρόστιμα και τι ύψος έχουν τα πρόστιμα αυτά;
Γιατί ακόμη και στην ιδανικότερη περίπτωση (που ουδέποτε την γνωρίσαμε και ουδέποτε θα την γνωρίσουμε στην Ελλάδα) κατά την οποία θα πληρωθούν όλα τα πρόστιμα (μειωμένα μετά από δικαστήρια, διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς) έχετε την εντύπωση ότι δεν θα τους συμφέρει καλύτερα από την ασφάλιση η πληρωμή προστίμου;
Δεν ντρέπεστε λοιπόν ως υπουργεία, κάθε τρεις και λίγο, να μας πασάρετε ανακοινώσεις ότι ανακαλύψατε και άλλες ταβέρνες, μπαρ, καφετέριες, βενζινάδικα, συνεργεία, σκυλάδικα, φούρνους και άλλες μικρομεσαίες (κυρίως) επιχειρήσεις που απασχολούν ανασφάλιστα άτομα και για να τους τιμωρήσετε... ρίξατε τόσα πρόστιμα σε σχέση με τα πρόστιμα που έριχναν οι άλλοι... τα προηγούμενα χρόνια;
Τι νόημα έχουν αυτές οι στατιστικές αναλύσεις για τα φετινά πρόστιμα σε σχέση με τα περυσινά και με τα πρόστιμα άλλων ετών και άλλων κυβερνήσεων;
Ποιος δεν ξέρει, επιτέλους, ότι στην τριτοκοσμική Ελλάδα των οθωμανικών καταλοίπων το πρόστιμο είναι το τούρκικο «μπαχτσίσι» του Επιθεωρητή;
Οι πάντες γνωρίζουν ότι το πρόστιμο στην Αφρικανική Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με την αναμφίβολα επιβαλλόμενη πολιτική προστίμων των Ευρωπαϊκών χωρών.
Το πρόστιμο στην ελληνική «Μπανανία» είναι η «πρώτη ύλη» για την τροφή μιας αλυσίδας καταφερτζήδων, ειδικών μεσαζόντων προς τα υπουργεία, τα πολιτικά γραφεία, τα κόμματα, τις κρατικές υπηρεσίες, τους μηχανισμούς που καταλήγουν στην δικαιοσύνη και τα κυκλώματα των ψηφοφόρων-πελατών.
Συνεπώς κανείς δεν μας πείθει ότι η πολιτική των προστίμων (που ασφαλώς και αποτελεί αναγκαία διαδικασία ελέγχου και επιβολής της νομιμότητας) είχε, έχει και θα έχει την ελάχιστη αποτελεσματικότητα στην χώρα μας.
Αν υπάρχει έστω και ένας που έχει διαφορετική άποψη για την τύχη των προστίμων στην διεφθαρμένη Ελλάδα ας μας δώσει στοιχεία όχι για την επιβολή των προστίμων, της τελευταίας 20ετίας, αλλά για τα ποσά που εισπράχθηκαν και πέρασαν τελικά στον κρατικό κορβανά.
Στοιχηματίζω ότι δεν θα δοθούν ποτέ τέτοια στοιχεία επειδή στην κρατική μηχανή κανείς δεν γνωρίζει ποια υπηρεσία είναι υπεύθυνη για την συγκέντρωση των στοιχείων!!!
Ας μας πουν λοιπόν τι έγινε με τα πρόστιμα σε βενζινάδικα με νοθευμένα καύσιμα, και πειραγμένες αντλίες.
Τι εισπράχθηκε από πρόστιμα σε αυθαίρετες επεκτάσεις εργοστασίων. Τι έχουν εισπραχθεί από πρόστιμα που μπήκαν μετά από καταγγελίες για εργασιακές παραβάσεις.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας δούμε τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα με την ανασφάλιστη εργασία.
Το πρώτο που συμβαίνει είναι ότι κάθε τυχάρπαστος που θα ήταν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα στην φυλακή στην Ελλάδα μπορεί να είναι άνετα «επιχειρηματίας» αρκεί να ξέρει να λαδώνει.
Όλοι αυτοί οι «επιχειρηματίες», θα τους βρεις κατά κύριο λόγο στον τουρισμό, σε υπηρεσίες και μικροβιοτεχνίες, τον μόνο που προσλαμβάνουν με μισθό και ασφάλιση είναι ο λογιστής για να τους ξελασπώνει...
Στην κατηγορία αυτή των «επιχειρηματιών» της μεταπολίτευσης θα βρούμε και επιχειρηματικά μεγέθη ανάλογα με τον «όγκο» της διαπλοκής... Αλλά συνήθως εδώ είναι μεν όλα τυπικά και τακτοποιημένα γνωρίζοντας βεβαίως ότι οι πάντες κάθονται συνεχώς πάνω σε κινούμενη νάρκη...
Το δεύτερο που συμβαίνει είναι ότι την τελευταία πενταετία και οι άνεργοι ούτε συζητούν την ασφάλιση αν πρόκειται να πετύχουν κάποιο μεροκάματο έστω και της κακιάς ώρας.
Άρα έχουμε και ένα τεράστιο πρόβλημα «αναγκαστικού εθελοντισμού» στο σκλαβοπάζαρο και το δουλεμπόριο που αποτελεί καθεστώς.
Εάν λοιπόν η Πολιτεία θέλει να τιμωρήσει πραγματικά τους δουλεμπόρους πρέπει να κλείσει τα μαγαζιά τους.
Αμέσως και να τους παραπέμψει ταυτόχρονα στην δικαιοσύνη.
Εάν όμως θέλει να μην χαθούν έστω και αυτά τα μεροκάματα της δουλείας (γιατί το ζητούν και οι άνεργοι) ας συνεχίσει το «κόλπο» με τα πρόστιμα.
Άλλωστε (δυστυχώς) όλοι βολεύονται έτσι με το κόλπο...
Βεβαίως (θεωρητικά πάντα) υπάρχει και ο δρόμος της ανάπτυξης τους υγιούς ιδιωτικού τομέα με φορολογικά και επενδυτικά κίνητρα συνδεδεμένα με την απασχόληση, τις εξαγωγές, την καινοτομία και τον εκσυγχρονισμό της παραγωγής.
Αλλά αυτά απαιτούν να υπάρχει κράτος που να σχεδιάζει , να νομοθετεί και κυρίως να ελέγχει.
Εμείς όμως θέλουμε κράτος-πατερούλη της μίζας και της διαπλοκής. Οπότε αυτά δεν γίνονται στον τόπο μας.
Πηγή:
www.capital.gr
 |
| To Στίγμα: Ουδέν σχόλιο |
Σήμερα δηλαδή που αν δεν δουλεύεις με «μπλοκάκι», για να ταΐζεις άδικα τον δημόσιο κορβανά και τα παντελώς άχρηστα ασφαλιστικά του Ταμεία, και είσαι αναγκαστικά εκτεθειμένος στο δουλεμπόριο και στο οθωμανικό σκλαβοπάζαρο (που βάζει τους όρους του) προσπαθούν να μας πουν ότι το πρόβλημά της κοινωνίας μας είναι μόνο αν βάζουμε πρόστιμα και τι ύψος έχουν τα πρόστιμα αυτά;
Γιατί ακόμη και στην ιδανικότερη περίπτωση (που ουδέποτε την γνωρίσαμε και ουδέποτε θα την γνωρίσουμε στην Ελλάδα) κατά την οποία θα πληρωθούν όλα τα πρόστιμα (μειωμένα μετά από δικαστήρια, διαπραγματεύσεις και συμβιβασμούς) έχετε την εντύπωση ότι δεν θα τους συμφέρει καλύτερα από την ασφάλιση η πληρωμή προστίμου;
Δεν ντρέπεστε λοιπόν ως υπουργεία, κάθε τρεις και λίγο, να μας πασάρετε ανακοινώσεις ότι ανακαλύψατε και άλλες ταβέρνες, μπαρ, καφετέριες, βενζινάδικα, συνεργεία, σκυλάδικα, φούρνους και άλλες μικρομεσαίες (κυρίως) επιχειρήσεις που απασχολούν ανασφάλιστα άτομα και για να τους τιμωρήσετε... ρίξατε τόσα πρόστιμα σε σχέση με τα πρόστιμα που έριχναν οι άλλοι... τα προηγούμενα χρόνια;
Τι νόημα έχουν αυτές οι στατιστικές αναλύσεις για τα φετινά πρόστιμα σε σχέση με τα περυσινά και με τα πρόστιμα άλλων ετών και άλλων κυβερνήσεων;
Ποιος δεν ξέρει, επιτέλους, ότι στην τριτοκοσμική Ελλάδα των οθωμανικών καταλοίπων το πρόστιμο είναι το τούρκικο «μπαχτσίσι» του Επιθεωρητή;
Οι πάντες γνωρίζουν ότι το πρόστιμο στην Αφρικανική Ελλάδα δεν έχει καμία σχέση με την αναμφίβολα επιβαλλόμενη πολιτική προστίμων των Ευρωπαϊκών χωρών.
Το πρόστιμο στην ελληνική «Μπανανία» είναι η «πρώτη ύλη» για την τροφή μιας αλυσίδας καταφερτζήδων, ειδικών μεσαζόντων προς τα υπουργεία, τα πολιτικά γραφεία, τα κόμματα, τις κρατικές υπηρεσίες, τους μηχανισμούς που καταλήγουν στην δικαιοσύνη και τα κυκλώματα των ψηφοφόρων-πελατών.
Συνεπώς κανείς δεν μας πείθει ότι η πολιτική των προστίμων (που ασφαλώς και αποτελεί αναγκαία διαδικασία ελέγχου και επιβολής της νομιμότητας) είχε, έχει και θα έχει την ελάχιστη αποτελεσματικότητα στην χώρα μας.
Αν υπάρχει έστω και ένας που έχει διαφορετική άποψη για την τύχη των προστίμων στην διεφθαρμένη Ελλάδα ας μας δώσει στοιχεία όχι για την επιβολή των προστίμων, της τελευταίας 20ετίας, αλλά για τα ποσά που εισπράχθηκαν και πέρασαν τελικά στον κρατικό κορβανά.
Στοιχηματίζω ότι δεν θα δοθούν ποτέ τέτοια στοιχεία επειδή στην κρατική μηχανή κανείς δεν γνωρίζει ποια υπηρεσία είναι υπεύθυνη για την συγκέντρωση των στοιχείων!!!
Ας μας πουν λοιπόν τι έγινε με τα πρόστιμα σε βενζινάδικα με νοθευμένα καύσιμα, και πειραγμένες αντλίες.
Τι εισπράχθηκε από πρόστιμα σε αυθαίρετες επεκτάσεις εργοστασίων. Τι έχουν εισπραχθεί από πρόστιμα που μπήκαν μετά από καταγγελίες για εργασιακές παραβάσεις.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας δούμε τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα με την ανασφάλιστη εργασία.
Το πρώτο που συμβαίνει είναι ότι κάθε τυχάρπαστος που θα ήταν σε οποιαδήποτε άλλη χώρα στην φυλακή στην Ελλάδα μπορεί να είναι άνετα «επιχειρηματίας» αρκεί να ξέρει να λαδώνει.
Όλοι αυτοί οι «επιχειρηματίες», θα τους βρεις κατά κύριο λόγο στον τουρισμό, σε υπηρεσίες και μικροβιοτεχνίες, τον μόνο που προσλαμβάνουν με μισθό και ασφάλιση είναι ο λογιστής για να τους ξελασπώνει...
Στην κατηγορία αυτή των «επιχειρηματιών» της μεταπολίτευσης θα βρούμε και επιχειρηματικά μεγέθη ανάλογα με τον «όγκο» της διαπλοκής... Αλλά συνήθως εδώ είναι μεν όλα τυπικά και τακτοποιημένα γνωρίζοντας βεβαίως ότι οι πάντες κάθονται συνεχώς πάνω σε κινούμενη νάρκη...
Το δεύτερο που συμβαίνει είναι ότι την τελευταία πενταετία και οι άνεργοι ούτε συζητούν την ασφάλιση αν πρόκειται να πετύχουν κάποιο μεροκάματο έστω και της κακιάς ώρας.
Άρα έχουμε και ένα τεράστιο πρόβλημα «αναγκαστικού εθελοντισμού» στο σκλαβοπάζαρο και το δουλεμπόριο που αποτελεί καθεστώς.
Εάν λοιπόν η Πολιτεία θέλει να τιμωρήσει πραγματικά τους δουλεμπόρους πρέπει να κλείσει τα μαγαζιά τους.
Αμέσως και να τους παραπέμψει ταυτόχρονα στην δικαιοσύνη.
Εάν όμως θέλει να μην χαθούν έστω και αυτά τα μεροκάματα της δουλείας (γιατί το ζητούν και οι άνεργοι) ας συνεχίσει το «κόλπο» με τα πρόστιμα.
Άλλωστε (δυστυχώς) όλοι βολεύονται έτσι με το κόλπο...
Βεβαίως (θεωρητικά πάντα) υπάρχει και ο δρόμος της ανάπτυξης τους υγιούς ιδιωτικού τομέα με φορολογικά και επενδυτικά κίνητρα συνδεδεμένα με την απασχόληση, τις εξαγωγές, την καινοτομία και τον εκσυγχρονισμό της παραγωγής.
Αλλά αυτά απαιτούν να υπάρχει κράτος που να σχεδιάζει , να νομοθετεί και κυρίως να ελέγχει.
Εμείς όμως θέλουμε κράτος-πατερούλη της μίζας και της διαπλοκής. Οπότε αυτά δεν γίνονται στον τόπο μας.
Πηγή:
www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου