Η Ελλάδα δεν έπρεπε να μπει στο ευρώ...

To Στίγμα: ουδέν σχόλιο

Του Κώστα Στούπα

H Ελλάδα δεν έπρεπε να μπει στο ευρώ, δήλωσε προχθές η καγκελάριος της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ, σε μια προσπάθεια να χρεώσει το ελληνικό πρόβλημα στους πολιτικούς της αντιπάλους τους σοσιαλδημοκράτες, εν όψει των προσεχών εκλογών...
Κατά μια αντίστοιχη έννοια, ούτε η Άγκελα Μέρκελ θα έπρεπε να είναι καγκελάριος της ισχυρότερης χώρας της ευρωζώνης, αφού μεγάλωσε στην Ανατολική Γερμανία η οποία προσαρτήθηκε στην Δυτική μετά την κατάρρευση της Σοβιετίας, με την ανοχή πολλών δυτικών χωρών και την παραίτηση αρκετών από τις πολεμικές  αποζημιώσεις που όφειλε η ενιαία πλέον Γερμανία.
Οι νικητές του τελευταίου μεγάλου πολέμου φάνηκαν γενναιόδωροι προς τους ηττημένους, υπό τη σκοπιμότητα της ανάθεσης σ’ αυτούς του ρόλου της κινητήριας δύναμης της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, δεσμεύοντάς τους εντός,  βάζοντας έτσι οριστικά τέρμα στις επί αρκετές  χιλιάδες χρόνια πολεμικές  διαμάχες στη Γηραιά Ήπειρο.

Η Μάργκαρετ Θάτσερ είχε αντιρρήσεις για τη γερμανική ενοποίηση, ίσως γιατί διέβλεπε την περιθωριοποίηση του ρόλου της χώρας της και της σύνθλιψης της μεταξύ δυο οικονομικών γιγάντων που θα συνιστούσαν η Ευρωζώνη και οι ΗΠΑ, σε ένα σχέδιο Ηνωμένων Πολιτειών του Βορείου Ατλαντικού ή της Δύσης. Το Ηνωμένο Βασίλειο κέρδισε πολλά μετά τον πόλεμο από την ειδική σχέση με τις ΗΠΑ και το ρόλο ως προγεφύρωμα στο ευρωπαϊκό μωσαϊκό...

Η ηλεκτρονική έκδοση της Russia Today είχε ένα άρθρο χθες που συνιστούσε την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ για να βγει από την κρίση. Η σκοπιμότητα είναι πρόδηλη: Το πρόβατο που δεν είναι στο μαντρί αποτελεί εύκολη λεία ακόμη και για τον «ψωριάρη» λύκο.  Παρόμοιες απόψεις εκφράζουν και πολλά αγγλοσαξονικά μέσα με πάνω κάτω παρόμοιες σκοπιμότητες.

Κατά της Ελλάδα στο ευρώ και κατά του ευρώ είναι και μερίδα μονεταριστών για λόγους καθαρά ιδεολογικούς, καθώς δεν αποδέχονται ούτε το ρόλο μιας κεντρικής τράπεζας.

Κατά της Ελλάδας στο ευρώ είναι μια μειοψηφία στο εσωτερικό της χώρας ακραίων δεξιών και αριστερών προσανατολισμών. Αμφότεροι κυρίως γιατί το ευρώ και η εξάρτηση από την ΕΕ μειώνει κατακόρυφα τις πιθανότητες για πραξικοπηματική (επαναστατική) κατάληψη της εξουσίας από «σωτήρες»...

Έχει δίκιο η Μέρκελ

Η Μέρκελ έχει δίκιο για την είσοδο της Ελλάδας στο ευρώ, από λογιστική σκοπιά αλλά όχι από πολιτική. Άλλωστε, σπάνια οι Γερμανοί αντιλαμβάνονται την γεωπολιτική  σημασία των υποθέσεων και σπάνια  χειρίζονται  με την «αβρότητα»  που απαιτεί η αποτελεσματική πολιτική τους διαχείριση. Αυτός είναι και ένας λόγος που έχασαν δυο παγκόσμιους πολέμους τον αιώνα που πέρασε.

Οι Ευρωπαίοι βρίσκονται στη φάση της  παρακμής που επιβάλει μεταξύ άλλων η δημογραφική τους γήρανση και η αδιαφορία περί των κοινών που προκαλεί μια παρατεταμένη περίοδος ευημερίας.  Από την Ν.Α. Μεσόγειο περνά πάνω από το 65% των καυσίμων που χρειάζεται η Ευρώπη σήμερα.  Μαζί με την Τουρκία και το Ισραήλ, η Ελλάδα είναι ο άλλος βασικός πυλώνας σταθερότητας που εξασφαλίζει την ομαλή ροή στην περιοχή.

Όποιος πιστεύει πως θα περάσει ήσυχη σύνταξη στην Ευρώπη επειδή φρόντιζε να έχει υγιή ταμεία, χωρίς να έχει φροντίσει για την ηρεμία και τον έλεγχο της περιοχής πλανάται πλάνην οικτράν.

Οι προθέσεις Καραμανλή, Σημίτη...

Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα όντως δεν πληρούσε τα κριτήρια να γίνει μέλος της Ευρωζώνης και ενδεχομένως ούτε και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η θεσμική σύγκλιση που έγινε ήταν επιφανειακή και πολλές βασικές πολιτικές και κοινωνικές δομές της χώρας μοιάζουν περισσότερο με αυτές βαλκανικών, πρώην σοβιετικών και άλλων ανατολικών χωρών με χαρακτηριστικά τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά, τον κρατικοδιαιτισμό και την εχθρότητα προς το άτομο και την ιδιωτική  επιχειρηματική δραστηριότητα.

Όπως στα απολυταρχικά καθεστώτα τα περισσότερα τα περιμένουν το κράτος «πατέρα» και γι’ αυτό πέφτουν θύματα κλοπής, καταπίεσης  και εξανδραποδισμού.

Η μερίδα των Ελλήνων που  ώθησε την Ελλάδα στην ΕΟΚ και την Ευρωζώνη με πολιτικές αποφάσεις χωρίς να είναι έτοιμη,  το έπραξε  και με στόχο την έξωθεν πίεση για αλλαγή των οικονομικών και πολιτικών δομών  ταχύτερα απ’ ό,τι θα γινόταν αν η χώρα παρέμενε εκτός.

Όπως και η Τουρκία του Κεμάλ, έτσι και οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί μετά την ελληνική ανεξαρτησία είχαν μόνιμα στραμμένο το τιμόνι της χώρας προς Δυσμάς. Την περιοχή δηλαδή που ανθούσε η δημοκρατία, η οικονομία της αγοράς, ηγεμόνευε στην υφήλιο και εξασφάλιζε το υψηλότερο συγκριτικά επίπεδο διαβίωσης.

Η είσοδος στην ΕΟΚ και την Ευρωζώνη αποτέλεσε και ένα τρόπο απομάκρυνσης των ανησυχιών για την διακοπή της ομαλής δημοκρατικής ζωής της χώρας από στρατιωτικά πραξικοπήματα τα οποία ήταν συχνά στην ζωή της χώρας μετά την ανεξαρτησία.

Η απόφαση για την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ και την Ευρωζώνη δεν έγινε με λογιστικά κριτήρια αλλά με πολιτικά και από την πλευρά των Ευρωπαίων και από την πλευρά των Ελλήνων.

Οι Τεύτονες του βορρά είναι καλοί στο να φτιάχνουν «μπουλόνια» όπως λέει ο Διονύσης Σαββόπουλος στον Πλούτο του Αριστοφάνη που συνεχίζει να ανεβάζει φέτος.  Από την άλλη πλευρά, οι Έλληνες είναι καλοί στο να συμβάλλουν στην επαναφορά της ανθρώπινης κατάστασης στην ισορροπία που απαιτεί ο ευτυχισμένος και ταπεινός βίος σύμφωνα και με τις επιταγές της φύσης και της βιολογίας.

Καμιά από τις δυο πλευρές δεν μπορεί να σταθεί μόνης της με προσδοκίες στο θαυμαστό καινούργιο κόσμο.

Αυτό που χρειάζεται να μάθουν και οι Έλληνες για να το μάθουν στη συνέχεια και στους άλλους (έναντι «μπουλονιών») είναι το νόημα των λόγων της Πενίας στον Πλούτο του Αριστοφάνη.

Η Πενία υποστηρίζει πως αν ο πλούτος δοθεί στους αγαθούς θα τους στερήσεις την ευκαιρία να βελτιωθούν αφού κανείς δεν έχει κίνητρο να εργαστεί και να προοδέψει. Η φτώχεια και η στέρηση ισχυρίζεται πως είναι το βασικό κίνητρο για τη δημιουργία και ο πλούτος δεν παράγει παρά μαλθακούς και διεφθαρμένους ανθρώπους.

Αυτά είναι η δική μας κληρονομιά αλλά για να τα μάθουμε στους άλλους (έναντι των «μπουλονιών») πρέπει να επανανακαλύψουμε οι ίδιοι.

Πηγή:

www.capital.gr