Επιτέλους φως στην άκρη του τούνελ...

To Στίγμα: έχουμε ακόμα δρόμο

O Ραλφ Έμερσον έλεγε πως όταν γλιστράς πάνω σε λεπτό πάγο η ασφάλειά σου εξαρτάται από την ταχύτητα. Κατ’ αυτή την έννοια οι θετικές εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων απαιτούν επιτάχυνση και όχι εφησυχασμό. Το σκηνικό για την Ελλάδα τους τελευταίους μήνες έχει αλλάξει άρδην. Σήμερα δεν αποτελεί υπερβολή να ισχυριστεί κάποιος πως η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές ενδέχεται να είναι και θέμα μηνών...
Έξοδος στις αγορές επί της ουσίας σημαίνει έξοδος από το μνημόνιο των δανειστών ύστατης επιλογής. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η χώρα δεν χρειάζεται ένα εθνικό μνημόνιο μεταρρύθμισης μαζί με ένα κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ των πλευρών της ελληνικής κοινωνίας. Τα spreads των ελληνικών ομολόγων πραγματοποιούν το ένα μακροβούτι μετά το άλλο κατά τρόπο ανάλογο του πρώτου εξαμήνου του 2010, όταν η χώρα χρεοκοπούσε, εισερχόταν στο μνημόνιο και οι αγανακτισμένοι εκκόλαπταν το αυγό του φιδιού στην πάνω και την κάτω πλατεία Συντάγματος. Μια εβδομάδα νωρίτερα είχαν διασπάσει καθοδικά τις 800 μονάδες βάσεις και αυτή η εβδομάδα ξεκινά με την αφετηρία κάτω των 700 μονάδων. Αντίστοιχα αντιδρά το χρηματιστήριο... Δυο είναι τα νέα στοιχεία που προστίθενται στις θετικές εξελίξεις των τελευταίων εβδομάδων.

Το πρώτο έχει να κάνει με την ματαίωση της εκβιαστικής  απεργίας των εκπαιδευτικών κατά την περίοδο των εξετάσεων.
Πρόκειται για μια από τις πλέον σπάνιες περιπτώσεις, μια από τις οργανωμένες κοινωνικές μειοψηφίες της μεταπολίτευσης υποχωρεί μπροστά στην κατακραυγή της κοινής γνώμης.
Το θετικό μήνυμα στην προκειμένη περίπτωση είναι πως οι  συσχετισμοί στην κοινωνία έχουν αρχίσει να αλλάζουν και αυτό προλειαίνει το έδαφος για την αποδοχή των σαρωτικών μεταρρυθμίσεων  που χρειάζονται για να αλλάξει μοντέλο η χώρα και να ορθοποδήσει.
Οι επιστρατεύσεις απεργών όμως λόγω έκτακτων συνθηκών δεν αποτελεί λύση για μια δημοκρατική κοινωνία. Αυτό που απαιτείται είναι  αλλαγές στην συνδικαλιστική νομοθεσία κατά τρόπο που οι επαγγελματικές συνδικαλιστές μειοψηφίες δεν θα μπορούν να αποφασίζουν αυθαίρετα  εξ ονόματος των εργαζομένων.  Ένα πλαίσιο που θα μεριμνά για την προστασία των εργαζομένων αλλά και της άλλης πλευράς. Ιδίως όταν έχουμε να κάνουμε με μόνιμους υπαλλήλους και το κράτος.
Το δεύτερο στοιχείο που προσετέθη την εβδομάδα που πέρασε ήταν η επιβεβαίωση των αυξημένων προσδοκιών από τα ταξίδι του πρωθυπουργού στην Κίνα.
Η Ελλάδα διαθέτει ισχυρά γεωοικονομικά πλεονεκτήματα  καθώς βρίσκεται μεταξύ Δύσης και ταχέως αναπτυσσόμενης  Ανατολής. Τα λιμάνια της και τα αεροδρόμια ενδιαφέρουν την Κίνα σαν εφαλτήρια για τις αγορές της Ευρώπης.
Μετά τον τελευταίο πόλεμο η χώρα είχε γεωπολιτική αξία σαν συμπληρωματική δύναμη της Τουρκίας στην αναχαίτιση της επιρροής της Σοβιετίας. Αυτή η σχέση καθόρισε την παρασιτική προσκόλληση της χώρας στη Δύση με μοναδικές οικονομικές προσόδους την τουριστική βιομηχανία και την ελαφρά βιομηχανία του φασόν και της κλωστοϋφαντουργίας.
Για την περίοδο που  ο βασικός οικονομικός εταίρος της Ευρώπης ήταν οι ΗΠΑ. Οι χώρες της Ευρώπης στην πλευρά του Ατλαντικού ήταν αυτές που αποκόμιζαν και τα ανάλογα έσοδα αυτής της σχέσης σαν  διαμετακομιστικοί κόμβοι.

Η ραγδαία ανάπτυξη των ασιατικών οικονομιών όμως αναδεικνύουν την Κρήτη και τον Πειραιά σαν εγγύτερα σημεία επαφής με τη Μεσόγειο και τις ευρωπαϊκές αγορές.
Τα οφέλη από τις διασυνδέσεις αυτές δεν μπορούν να υπολογιστούν και δεν περιορίζονται στα άμεσα έσοδα από τις δραστηριότητες logistics.
H οικονομική δραστηριότητα δεν είναι μονοδιάστατη και ως εκ τούτου τα οφέλη πολλές φορές δεν προέρχονται από την βασική δραστηριότητα αλλά από τις δευτερεύουσες που αυτή δημιουργεί.
Π.χ. Όταν η Πεσινέ έκανε πριν από πολλές δεκαετίες την επένδυση στην Αλουμίνιον της Ελλάδος τα οφέλη δεν περιορίστηκαν στις θέσεις εργασίας, του φόρους και τις εξαγωγές της Αλουμίνιον.
Η παρουσία της πρωτογενούς παραγωγής αλουμινίου στην Ελλάδα αποτέλεσε την αιτία να δημιουργηθεί και να ανθίσει ο κλάδος της διέλασης με εκατοντάδες επιχειρήσεις στο σχεδιασμό και την κατασκευή κουφωμάτων αλουμινίου, με υψηλή προστιθέμενη αξία  και μερίδιο στις εξαγωγές.  Οι θέσεις εργασίας, τα κρατικά έσοδα και τα έσοδα από εξαγωγές που δημιούργησε ο παράπλευρος αυτός κλάδος ήταν πολλαπλάσια της βασικής αρχικής  επένδυσης της Πεσινέ.
Το σκηνικό αλλάζει δραστικά λοιπόν  για την Ελλάδα και το ζητούμενο είναι η προώθηση των μεταρρυθμίσεων. Η διαδικασία μεταρρύθμισης της χώρας βέβαια δεν είναι κάτι που μπορεί να ολοκληρωθεί σε μερικούς μήνες. Θα χρειαστούν αρκετά χρόνια προσπαθειών, καθώς μεταξύ άλλων θα πρέπει να παρεμβληθεί και αναθεωρητική Βουλή που θα αλλάξει τις βάσεις του συντάγματος και θα βάλει σε τάξη το αντιφατικό νομικό χάος που λειτουργεί ως «καύσιμο» στην παθογένεια της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και εν γένει της παράλυσης της δημόσιας διοίκησης.
Για πρώτη φορά τα τελευταία τρία χρόνια της χρεοκοπίας  αρχίζει να φαίνεται φως κάπου στην άκρη του τούνελ.

Πηγή:

ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΟΥΠΑΣ

www.capital.gr