ΣΥΡΙΖΑ: Βήμα εξορθολογισμού της εξωτερικής πολιτικής;

Το Στίγμα: Στροφή προς τον ρεαλισμό;

Σε εμφανή αλλαγή της ρητορικής για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής έχουν προχωρήσει οι υπεύθυνοι στον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο ως αποτέλεσμα εσωτερικών διεργασιών του κόμματος, όσο και λόγω των αντιδράσεων που είχαν προκληθεί στο παρελθόν από τοποθετήσεις στελεχών, οι οποίες έκαναν ζημιά στη δημόσια εικόνα του.

Αφού πρώτα ευχηθούμε η τάση αυτή να πάρει πιο μόνιμα χαρακτηριστικά και εάν όντως πιστεύουν όσα λένε και δεν τα διατυπώνουν σε μια προσπάθεια να καταστήσουν τον πολιτικό τους λόγο πιο ελκυστικό σε ευρύτερα στρώματα του ελληνικού πληθυσμού, θα τους καλέσουμε να μη διστάσουν να συγκρουστούν εάν διαπιστώσουν ότι κάποια θέση τους αποδεικνύεται προβληματική στις σχέσεις με ορισμένες συνιστώσες στο εσωτερικό τους κόμματος.

Η ειλικρινής διάθεση να αφουγκραστεί κάποιος την κοινωνία χωρίς να θεωρεί αξιωματικά ότι κατέχει την απόλυτη αλήθεια μόνο θετικές εξελίξεις θα μπορούσε να έχει και κυρίως να καταπολεμήσει την τάση σύγκρουσης μεταξύ των κομμάτων για θέματα για τα οποία η διαφωνία δεν είναι απαραίτητο να φθάνει στα άκρα και να δίνει την εικόνα διχασμού του ελληνικού λαού.

Εάν ζούσαμε σε ένα ιδεατό κόσμο πολλά τμήματα της ρητορικής που μιλάει για την αδελφοσύνη και τη συνεργασία ανάμεσα στους λαούς δεν θα χρειάζονταν καν να τα διακηρύξουν τα κόμματα, θα ήταν από μόνα τους η εικόνα της διεθνούς πραγματικότητας. Η δυσμενής πραγματικότητα, ωστόσο, ορισμένες φορές κάνει τις αγνές κατά τα άλλα προθέσεις να μοιάζουν με επικίνδυνες αφέλειες που αποτελούν «όπλο» στα χέρια όσων δεν σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο και βλέπουν τις διεθνείς σχέσεις στο πλαίσιο της συγκρουσιακής τους φύσης…

Όταν βρεθείς στην εξουσία μπορείς ασφαλώς να διερευνήσεις τα περιθώρια αλλαγής πορείας, έχοντας όμως πάντα έτοιμο «Σχέδιο Β’» έτοιμο να τεθεί σε εφαρμογή εάν διαπιστωθεί πως η άλλη πλευρά το μόνο που κάνει είναι να προσποιείται με σκοπό να σε «αποκοιμίσει» και να κατοχυρώσει οφέλη… Η ελληνική εξωτερική πολιτική είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα. Πάνω από όλα όμως θα πρέπει να θυμούνται οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν υπάρχει πιο φιλειρηνική πολιτική από το να έχεις χαράξει με σαφήνεια τα όρια όσων θεωρείς θεμιτά σου συμφέροντα, αλλά και τα μέσα για να τα υπερασπίσεις εάν απαιτηθεί. Δηλαδή η πολιτική ΑΠΟΤΡΟΠΗΣ (deterrence).

Σου δίνει απείρως μεγαλύτερη ευελιξία και περιθώρια δοκιμών, ενώ εάν ο αντίπαλος συνειδητοποιήσει ότι η ισχύς σου δεν δίνει τη δυνατότητα εκ του ασφαλούς άσκησης πολιτικής πειθαναγκασμού, τότε αυξάνεται το κίνητρό του να αναζητήσει τον συμβιβασμό, την εξεύρεση ενός στρατηγικού «modus vivendi» που θα οδηγήσει σε ύφεση και οικονομική ανάπτυξη.

Επίσης, να θυμούνται ότι η οικονομική ανάπτυξη και οι επενδύσεις έρχονται μόνο υπό συνθήκες ασφάλειας. Αν δείξουν ότι αυτά δεν τα αντιμετωπίζουν ως «κινέζικα» προσβάλλοντας τη λογική του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου θα έχουν κάνει αποφασιστικό βήμα στην καθιέρωσή τους ως ενός υπεύθυνου κόμματος εξουσίας που θα αποτυπωθεί σε δημοσκοπήσεις και σε κάλπες. Κυρίως όμως, θα πρέπει να λάβουν οριστική απόφαση ποιο τμήμα του πολιτικού φάσματος από το κέντρο μέχρι την άκρα Αριστερά θα διεκδικήσουν και θα καταλάβουν. Το ξεκάθαρο πολιτικό στίγμα είναι αυτό που θα οδηγήσει σε ξεκάθαρες τοποθετήσεις…

Αφορμή για το ανωτέρω σχόλιο είναι η συνέντευξη της Ρένας Δούρου, στενής συνεργάτιδας του Αλέξη Τσίπρα στην εφημερίδα «6 Μέρες» και τη συνάδελφο Μαρία Μητσοπούλου, το Σάββατο. Ακολουθεί ένα απόσπασμα της συνέντευξης όπου η μετατόπιση προς πιο ορθολογικές θέσεις είναι ευδιάκριτη, παρότι θα μπορούσε κανείς να προβάλλει ενστάσεις σε διάφορα σημεία. Είναι όμως σημαντική ακόμα και αυτή η μικρή στροφή. Επιμένουμε σε αυτό, παρότι θα ακούσουμε και πάλι τα γνωστά, ότι «πάντα τα ίδια λέγαμε», όπως φαίνεται από την ολίγον «κλισέ» απάντηση στην πρώτη ερώτηση! Η απάντηση είναι ΟΧΙ και έχουμε στο αρχείο πληθώρα υλικού για να το τεκμηριώσουμε.

«Με δεδομένες τις διαφορετικές αντιλήψεις που επικρατούν στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για τα εθνικά θέματα ή τα θέματα εξωτερικής πολιτικής πώς θα αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ως αξιωματική αντιπολίτευση και ενδεχομένως αύριο ως κυβέρνηση το ζήτημα της διαμόρφωσης μιας συμπαγούς και σαφούς πολιτικής στα εθνικά θέματα;

»Οι διαφορετικές απόψεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εμπλουτίζουν τον χαρακτήρα του ενώ η δημόσια έκφρασή τους τον ενδυναμώνει. Ο στόχος μας είναι η άσκηση μιας πολυεπίπεδης, πολυδιάστατης, ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής, σε ένα διαρκώς μεταλλασσόμενο περιβάλλον που περικλείει απειλές αλλά και ευκαιρίες.

Με ποιους όρους θα δεχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ την ένταξη της ΠΓΔΜ στις ευρωατλαντικές δομές;

»Τέσσερις παρατηρήσεις: πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δεν θέτει γενικά κι αόριστα όρους σε άλλες χώρες – δεν αντιλαμβανόμαστε έτσι την άσκηση της εξωτερικής πολιτικής. Δεύτερον, είναι γνωστή η θέση μας έναντι της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, ενός ψυχροπολεμικού καταλοίπου που έχει χάσει πλέον κάθε λόγο ύπαρξης. Τρίτον, το θέμα της ονομασίας, που κατά τη γνώμη μας πρέπει να είναι η σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις (erga omnes), εντάσσεται σε ένα πλαίσιο βελτίωσης των σχέσεων μας, μακριά από εθνικιστικές προκλήσεις σε βάρος της χώρας μας, όπως για παράδειγμα στο καρναβάλι της κωμόπολης Βέβτσενι φέτος στις 13 και 14 Ιανουαρίου.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει κυβερνητικές ευθύνες, θα συνεχίσει τη διαδικασία των μακροχρόνιων ελληνοτουρκικών διερευνητικών επαφών για μια συμφωνία στο Αιγαίο με δεδομένες τις τουρκικές θέσεις ότι υπάρχουν νησιά , βράχοι και νησίδες με αδιευκρίνιστη κυριαρχία»;

»Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι σταθερά υπέρ της βελτίωσης των σχέσεων με την γείτονα – όμως, όπως το τανγκό, κάτι τέτοιο προϋποθέτει δύο πλευρές έτοιμες για συνεννόηση και αλληλοκατανόηση. Διαπραγματεύσεις δεν σημαίνουν εκπτώσεις στα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Τους κύκλους των διερευνητικών επαφών τους αντιλαμβανόμαστε λοιπόν μέσα από ένα πρίσμα αποτελεσματικότητας στην κατεύθυνση που περιέγραψα και όχι ως ένα είδος φετίχ. Βαθιά μας πεποίθηση είναι ότι το μέλλον στη νοτιοανατολική Μεσόγειο περνά μέσα από τη διασφάλιση της ειρήνης, της σταθερότητας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, όπως αυτά ορίζονται από το διεθνές δίκαιο, μέσα σε ένα διαρκώς εξελισσόμενο περιβάλλον όπου, σύμφωνα και με τη γνωστή ρήση του λόρδου Πάλμερστον, τα μόνο που μένουν αναλλοίωτα είναι τα συμφέροντα μιας χώρας καθώς δεν υπάρχουν αιώνιοι εχθροί ή φίλοι.»

Πηγή:http://www.defence-point.gr/