Οικονομικά ΔΕΝ βγαίνει, τι κρύβεται από το Eurogroup;

Το Στίγμα: Πολιτική λύση;;;

Έστω και με… δόσεις στη δόση, η Ελλάδα εξασφάλισε την απαραίτητη χρηματοδότηση για να πορευτεί για ένα διάστημα, έως ότου η θεωρία γίνει πράξη, δηλαδή να αναχαιτιστεί η ύφεση και σταδιακά να επιστρέψει η χώρα σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης που είναι η απόλυτη προϋπόθεση για να συζητήσουμε σοβαρά την αλλαγή της μοίρας αυτού του τόπου. Το μόνο που επιτρέπει κάποια νότα αισιοδοξίας είναι η αίσθηση ότι η πολιτική αρχίζει να αναλαμβάνει πάλι τα ηνία από την λογιστική αντιμετώπιση της κρίσης, όπου είναι μάταιο να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, αφού τα νούμερα ΔΕΝ βγαίνουν. Όσο «δημιουργικά» και να το προσεγγίσει κανείς.

Έχουμε την αίσθηση ότι αυτό που επιχειρήθηκε να γίνει ανάμεσα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία, είναι ένας συμβιβασμός ο οποίος δείχνει ότι η μια πλευρά επιδιώκει να λάβει υπόψη τις επιθυμίες της άλλης και όταν έρθει η ώρα θα γίνουν όσα πρέπει να γίνουν για να τακτοποιηθούν οι όποιες «εκκρεμότητες». Εξηγούμαστε:

Αποτελεί κοινό τόπο στις αναλύσεις στα κορυφαία μέσα ενημέρωσης της Γηραιάς Ηπείρου, ότι η Γερμανία της Μέρκελ και το ΔΝΤ συμφωνούν πως ενδεχόμενη απώλεια της Ελλάδας από την Ευρωζώνη θα μπορούσε να θέσει σε κίνηση διαδικασίες οι οποίες θα μπορούσαν να τεθούν εκτός ελέγχου, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τη διεθνή οικονομία. Για να το πούμε μπακαλίστικα, η διάσωση της Ελλάδας θα κόστιζε απείρως λιγότερα χρήματα από τις συνέπειες μιας «άτακτης» χρεοκοπίας και εξόδου της από την Ευρωζώνη. Οπότε θα μπορούσε να θεωρηθεί βέβαιο το ότι και οι δυο πλευρές δεν επιθυμούν η κατάσταση να ξεφύγει από τον έλεγχο.

Αυτό που έγινε χθες στο Eurogroup είναι μια συμφωνία μεταξύ των δυο μερών να εκταμιευθεί το συμφωνηθέν ποσό παράλληλα με τη διατήρηση του ασφυκτικού ελέγχου επί των δημοσιονομικών της χώρας, έως ότου ολοκληρωθούν οι εκλογές στη Γερμανία, οπότε και θεωρητικά τα χέρια της νέας κυβέρνησης θα έχουν λυθεί. Ο Σόιμπλε δεν ανέφερε τυχαία ότι το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους είναι ανοικτό σε μεταγενέστερο χρονικό σημείο (2015 που θα μπορούσε στην πορεί να γίνει… 2014). Άρα, αυτό που επιθυμούν δεν είναι να αντιμετωπίσουν δραστικά το πρόβλημα τώρα, καθώς μία τουλάχιστον πλευρά θεωρεί ότι αυτό συνεπάγεται μεγάλο πολιτικό κόστος, αλλά να το διαχειριστούν επιδιώκοντας να μην χαθεί ο έλεγχος για ένα ακόμη διάστημα και να επιχειρήσουν δραστικότερη παρέμβαση το νωρίτερο το τελευταίο τρίμηνο του 2013. Εναλλακτικά, θέλουν να προβούν σε αποφασιστική παρέμβαση, αλλά συγκεκαλυμμένη, ώστε να αποφευχθούν τα πολιτικά προβλήματα για τους Γερμανούς.

Το τρικ είναι η επαναγορά ομολόγων… Είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι θα έπρεπε να γίνει συγκεκαλυμμένα για να μην ανέβει στη δευτερογενή αγορά η αξία τους. Εάν ισχύουν όσα διαρρέουν κυβερνητικοί κύκλοι ότι «θα υπάρξουν θετικές εκπλήξεις», μήπως το παιχνίδι είναι «στημένο» και αυτός θα είναι ένας τρόπος έμμεσου και… ανομολόγητου κουρέματος; Θα γνωρίζουμε σχετικά σύντομα. Διότι εάν υπάρχουν κάποιοι που αγόρασαν το ελληνικό χρέος στα πολύ χαμηλά του (στο 25% της αξίας των ομολόγων για παράδειγμα) είτε θα βγάζουν κάποιο κέρδος το οποίο θα καταγράψουν είτε θα μπορούσαν να λάβουν κάποιο «κίνητρο» σε κάποιον άλλο τομέα για να συνεργαστούν…

Υπάρχει όμως και μια πιο οικονομική και λιγότερο πολιτική εξήγηση για ότι είδαμε χθες. Η ερμηνεία αυτή υποστηρίζει ότι εάν προέκυπτε μια δραστική και δαπανηρή παρέμβαση σε αυτό το χρονικό σημείο στην Ελλάδα, τότε αυτό θα δέσμευε τους εταίρους να επαναλάβουν το μοντέλο σε περίπτωση σοβαρής κλιμάκωσης του προβλήματος κυρίως στην Ισπανία. Οπότε ευελπιστούν το επόμενο διάστημα να επιτευχθεί η αντιμετώπιση του προβλήματος στην Ιβηρική χερσόνησο (προσθέστε και την Πορτογαλία) όπου τα θεμελιώδη των οικονομιών είναι πιο υγιή, ώστε όταν εκδηλωθεί η παρέμβαση στην Ελλάδα όπου έχει παραβιαστεί το σύνολο των κανόνων κάθε οικονομικής θεωρίας και λογικής, να αποτελεί ουσιαστικά το μοναδικό πρόβλημα προς τακτοποίηση, χωρίς την απειλή να απαιτηθούν αλλού, ποσά που απλώς δεν υπάρχουν.

Δεν στερείται λογικής εάν ισχύει αυτό το «πακέτο» πολιτικών και οικονομικών ανησυχιών. Αυτό που θα μπορούσαμε να παρατηρήσουμε όμως είναι ότι εμπεριέχεται σημαντικός βαθμός ρίσκου, το οποίο είτε θεωρούν ότι μπορούν να το διαχειριστούν, να το ελέγξου, είτε θεωρούν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουν… Το ρίσκο είναι η κλιμάκωση του προβλήματος στην Ισπανία όπου τα μεγέθη είναι πολύ μεγάλα… Αυτό που θα κρίνει την κατάσταση είναι όσα δεν ανακοινώθηκαν, διότι επιμένουμε, με την ύφεση να κλιμακώνεται στην Ελλάδα, τα νούμερα ΔΕΝ βγαίνουν.

Πηγή:http://www.defence-point.gr