 |
| Το Στίγμα: Δουλειά για όλους |
Του Αγη Βερούτη
Απάνω στο κουφάρι της ελληνικής οικονομίας πειραματίστηκαν κάθε λογής τεχνοκράτες και πολιτικοί. Η κοινωνία κουράστηκε, εξουθενώθηκε, όχι γιατί έγιναν πολλές μεταρρυθμίσεις, αλλά γιατί δεν έγιναν αρκετές από τις απαραίτητες, και εγκαίρως.
Αναφορικά στην κάθαρση, είναι ξεκάθαρο ότι όσοι ήδη καμένοι κομπάρσοι και να σπαταληθούν στο βωμό της “κάθαρσης”, αυτό δεν αρκεί στον μέσο Έλληνα. Ο μέσος Έλληνας θέλει να δει τα ονόματα των πρωταγωνιστών της παρακμής μας στη μαρκίζα του Σινέ Κορυδαλλός. Αυτό μάλλον δεν θα γίνει ή αν γίνει μερικώς, σκέφτεται ο καθένας μας, θα είναι προσχηματικό και ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Επίσης θέλει να δει πώς θα αποφευχθούν μελλοντικά τα ίδια φαινόμενα. Μόνη η θυσία των αμνών δεν αρκεί.
Δυστυχώς οι υποθέσεις που είτε άνοιξαν, ή θα ανοίξουν στο σύντομο μέλλον, αγγίζουν ονόματα πρώην πρωθυπουργών, έστω και με την απλή προοπτική της “αμέλειας”.
Οι πρώην πρωθυπουργοί αποτελούν ταμπού τόσο για το πολιτικό σύστημα, όσο και τη Δικαστική Εξουσία. Γενιές ολόκληρες πολιτικών και δικαστών έχουν γαλουχηθεί με το σκεπτικό ότι στα άτομα αυτά δεν είναι δυνατόν να καταλογιστεί ευθύνη, ακόμη και όταν αποδειχθεί ότι οι επιλογές τους για τη στελέχωση του κράτους ήταν εσφαλμένες με ανυπολόγιστη ζημία για το Λαό.
Παρ΄ όλα αυτά, η κοινωνία σε μέγιστο βαθμό χρειάζεται άμεσα να ξεκινήσει την επούλωση των βαθιών τραυμάτων που της έχουν καταφέρει η εσωτερική υποτίμηση των εισοδημάτων, το οικονομικό ξεκοίλιασμα της μεσαίας τάξης που το 2014 εντείνεται κι άλλο, και ο αμείωτος κρατισμός.
Όσο συνεχίζει να ισχύει Κρατισμός-Κοινωνία 10-0, το εκλογικό αποτέλεσμα θα εξωθείται προς τον εξανδραποδισμό των πολιτικών που δημιούργησαν και διατήρησαν τη σημερινή κατάσταση. Είναι νομοτελειακό.
Τίποτε από τα παραπάνω όμως δεν επουλώνει τα τραύματα στο Λαό.
Απάνω στο κουφάρι της ελληνικής οικονομίας πειραματίστηκαν κάθε λογής τεχνοκράτες και πολιτικοί. Η κοινωνία κουράστηκε, εξουθενώθηκε, όχι γιατί έγιναν πολλές μεταρρυθμίσεις, αλλά γιατί δεν έγιναν αρκετές από τις απαραίτητες, και εγκαίρως.
Αναφορικά στην κάθαρση, είναι ξεκάθαρο ότι όσοι ήδη καμένοι κομπάρσοι και να σπαταληθούν στο βωμό της “κάθαρσης”, αυτό δεν αρκεί στον μέσο Έλληνα. Ο μέσος Έλληνας θέλει να δει τα ονόματα των πρωταγωνιστών της παρακμής μας στη μαρκίζα του Σινέ Κορυδαλλός. Αυτό μάλλον δεν θα γίνει ή αν γίνει μερικώς, σκέφτεται ο καθένας μας, θα είναι προσχηματικό και ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Επίσης θέλει να δει πώς θα αποφευχθούν μελλοντικά τα ίδια φαινόμενα. Μόνη η θυσία των αμνών δεν αρκεί.
Δυστυχώς οι υποθέσεις που είτε άνοιξαν, ή θα ανοίξουν στο σύντομο μέλλον, αγγίζουν ονόματα πρώην πρωθυπουργών, έστω και με την απλή προοπτική της “αμέλειας”.
Οι πρώην πρωθυπουργοί αποτελούν ταμπού τόσο για το πολιτικό σύστημα, όσο και τη Δικαστική Εξουσία. Γενιές ολόκληρες πολιτικών και δικαστών έχουν γαλουχηθεί με το σκεπτικό ότι στα άτομα αυτά δεν είναι δυνατόν να καταλογιστεί ευθύνη, ακόμη και όταν αποδειχθεί ότι οι επιλογές τους για τη στελέχωση του κράτους ήταν εσφαλμένες με ανυπολόγιστη ζημία για το Λαό.
Παρ΄ όλα αυτά, η κοινωνία σε μέγιστο βαθμό χρειάζεται άμεσα να ξεκινήσει την επούλωση των βαθιών τραυμάτων που της έχουν καταφέρει η εσωτερική υποτίμηση των εισοδημάτων, το οικονομικό ξεκοίλιασμα της μεσαίας τάξης που το 2014 εντείνεται κι άλλο, και ο αμείωτος κρατισμός.
Όσο συνεχίζει να ισχύει Κρατισμός-Κοινωνία 10-0, το εκλογικό αποτέλεσμα θα εξωθείται προς τον εξανδραποδισμό των πολιτικών που δημιούργησαν και διατήρησαν τη σημερινή κατάσταση. Είναι νομοτελειακό.
Τίποτε από τα παραπάνω όμως δεν επουλώνει τα τραύματα στο Λαό.
Σκοπός της ζωής του Ανθρώπου είναι η ευτυχία, ό,τι αυτό σημαίνει για τον καθένα. Η αναζήτησή της προϋποθέτει την ευημερία του Ατόμου και της Κοινωνίας.
Έτσι απλά, ο σκοπός της πολιτικής είναι να προάγει την ευημερία των ατόμων, της κοινωνίας την οποία υπηρετεί. Πολιτική που κοιτάζει μόνο μακρο-οικονομικά ένα Λαό, με ένα μέσον όρο όπου το 40% ζει κάτω από το όριο επιβίωσης, είναι καταδικασμένη στην αποτυχία εκ προοιμίου.
Η ευημερία καθενός ανθρώπου προϋποθέτει να έχει ικανό εισόδημα για τα βασικά, που είναι τροφή, στέγη και υγεία για εκείνον και την οικογένειά του, ώστε να μπορεί να αναζητήσει την ευτυχία που εκείνος αντιλαμβάνεται. Για να έχει το βασικό αυτό εισόδημα για τα παραπάνω πρέπει να έχει δουλειά, και μάλιστα σταθερή!
Με ανεργία πάνω από 27,6% (33% κατά τη ΓΣΕΕ) ως αποτέλεσμα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα τελευταία 4 χρόνια, είναι πραγματικά αδύνατον να υποστηρίξει κάποιος ότι οι πολιτικοί εξυπηρετούν τους σκοπούς της κοινωνίας.
Ξεκάθαρο είναι λοιπόν πως για να ευημερήσει η κοινωνία μας, δεδομένης της σημερινής κατάστασης, χρειάζεται να υπάρχει πλέον μόνο ένας πολιτικός στόχος: δουλειά για όλους!
Έστω και αν είναι αρχικά ένα όραμα βρε αδερφέ!
Κάθε ενέργεια που πράττει η Πολιτική πρέπει να αξιολογείται στην βάση του πώς συνεισφέρει σε αυτό τον μοναδικό, σημερινό, καθολικό στόχο: δουλειά για όλους.
Η υπερβολική φορολόγηση που καταδυναστεύει τον ελληνικό Λαό στο βωμό ενός Πρωτογενούς Πλεονάσματος καταστρέφει θέσεις εργασίας, ενώ τίποτε άλλο δε σημαίνει Πρωτογενές Πλεόνασμα παρά πως οι εφορίες μαζέψανε περισσότερα χρήματα απ΄ όσα χρειαζόταν το Κράτος για να καλύψει τα υπέρογκα έξοδά του.
Για κάθε δισεκατομμύριο που μαζεύει το κράτος σε υπέρογκους φόρους, πιθανόν δεκάδες χιλιάδες ζωές Ελλήνων πολιτών υποβαθμίζονται, χιλιάδες νέοι άνεργοι μπαίνουν στο περιθώριο της ζωής, εκατομμύρια άυπνες βραδιές σπαταλιούνται στην κατάθλιψη, και ίσως δεκάδες άνθρωποι βρίσκουν διέξοδο στο θάνατο από την επιδείνωση της ζωής τους, που τους επιβάλλει το κράτος.
Αν σταθούμε στο στόχο, τον ένα και μοναδικό, που είναι δουλειά για όλους, το υπέρογκο μέγεθος της φορολόγησης αντίκειται σε αυτό το στόχο. Κατ’ επέκταση, για να πλησιάσουμε λίγο προς το “δουλειά για όλους”, συνεπάγεται λιγότερους φόρους.
Για να μπορέσουμε να έχουμε ένα λειτουργικό κράτος με λιγότερους φόρους, σημαίνει πως θα πρέπει να είναι έχουμε μικρότερο κράτος.
Δεν νοιάζει το μέσο πολίτη, που πληρώνει το Κραχ που προκάλεσε η ασυδοσία της Μεταπολίτευσης, αν το κράτος θα είναι ποιοτικότερο. Καθόλου!
Τον νοιάζει να είναι μικρότερο και φτηνότερο. Αυτό είναι προϋπόθεση για να υπάρξει δουλειά για όλους.
Κάποια στιγμή θα γίνει αντιληπτό στην πολιτική τάξη, ότι πηγαίνει ανάποδα από εκεί που θα έπρεπε να κατευθύνεται, διατηρώντας το τεράστιο κράτος με το τεράστιο κόστος, επιβάλλοντας υπέρογκους φόρους, καταστρέφοντας εκατομμύρια θέσεις εργασίας, καταστρέφοντας εκατομμύρια ανθρώπινες ζωές, έναν άνεργο και ένα φτωχοποιημένο τη φορά, άσχετα από το μέσο όρο.
Το κόστος του κράτους είναι τεράστιο, έστω και με το φερετζέ της πρόωρης συνταξιοδότησης εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων που τώρα θα πληρώνει ο Λαός όχι για να τον υπηρετούν, αλλά για να κάθονται από τα 51 τους χρόνια, όταν καλεί τον μη-δημόσιο συνομήλικο του 50χρονου συνταξιούχου να μαραζώσει στην ανεργία, στο ξεπάγιασμα και στην ανέχεια.
Το κόστος που σηκώνει στους ώμους του ο ελληνικός Λαός για το κράτος πρέπει να ελαφρύνει κατά πολύ.
Καμία φυλάκιση κομπάρσων της Μεταπολίτευσης δεν θα αλλάξει αυτή την αλήθεια.
Κανένας διωγμός των μικρομεσαίων και κανένας εξανδραποδισμός της μεσαίας τάξης δεν θα αποφύγει την συντριβή των πολιτικών δυνάμεων που πηγαίνουν ανάποδα στην πρωταρχική αποστολή τους: την ευημερία της κοινωνίας, που περνάει από τη δουλειά για όλους.
Καμιά δημόσια διαπόμπευση των ακραίων στοιχείων της κοινωνίας δεν θα υποκαταστήσει την ανάγκη για δουλειά του κάθε πολίτη. Όσες Xρυσές Aυγές ή απογεύματα και αν εξαρθρωθούν, θα βγαίνουν άλλες, ώσπου στο τέλος η εξαχρείωση του Λαού να είναι τέτοια που θα δώσει μόνος του τη λύση, με αυτοδικίες και ξεσπάσματα της οργής όπως αυτήν που κοχλάζει αθόρυβα μέσα σε κάθε άνεργο, κάθε φτωχοποιημένο, κάθε κατεστραμμένο, για να διατηρεί τα προνόμιά του και τις ρεμούλες του ο κάθε ΔΕΗτζης ή συνδικαλιστής κομπάρσος του κρατικού τέρατος.
Πρέπει άμεσα να το πάρουμε ανάποδα από εκεί που το πάμε. Άμεσα όμως.
Ως τότε, φάτε Ξηρό, Κολλέγιο, ΤΤ, και ότι σας σερβίρει το τηλεοπτικό πρόγραμμα σήμερα το βράδυ.
Το πρωί πάλι 1.500.000 ανέργους θα έχουμε.
Πηγή:
www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου