Αργύρης Λαφαζάνης: Να ξαναφτιάξουμε την Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη

Ενώ ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ πηγαίνει αριστερά, η ηγεσία και τα στελέχη ενσωματώνονται στη δεξιά.

 Αργύρης Λαφαζάνης

Το Στίγμα: Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη ......

Με έντονο προβληματισμό παρακολουθεί αυτές τις μέρες ο κόσμος της αριστεράς, δεκάδες στελέχη του ΠΑΣΟΚ να εντάσσονται σε δεξιά ψηφοδέλτια με αμφιλεγόμενους επικεφαλής.

Τα κίνητρα βέβαια υπάρχουν. Κάποιοι από αυτούς είδαν, πολύ κοντά τους, να ανταμοίβεται η πολιτική αβάντα με καλά αμοιβόμενες πολιτικές θέσεις. Δεν είναι όμως μόνο τα ταξίματα, οι πιέσεις και ενδεχομένως οι εκβιασμοί και οι χρηματισμοί. Υπάρχει και το γενικότερο κλίμα προσέγγισης με την δεξιά που εκπορεύεται από την συμμετοχή στην κυβέρνηση, την κοινή επιχειρηματολογία Σαμαρά - Βενιζέλου και την μονόπλευρη αντιπαράθεση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ με τα κόμματα της Αριστεράς.

Κυριολεκτικά όσους χρειάζονταν από το ΠΑΣΟΚ τα δεξιά ψηφοδέλτια στο νομό, τους πήραν. Αυτό δεν θα μπορούσε να έχει συμβεί χωρίς την προτροπή και την ενθάρρυνση της τοπικής ηγεσίας και του βουλευτή. Από καιρό είχε φανεί αυτή η κατεύθυνση με την σκόπιμη αδράνεια και την απουσία έστω και μίας πρότασης για υποψηφιότητα. Όπως φαίνεται, προετοιμάζεται από τα κάτω, η προσχώρηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία.

Όσο με αφορά, επειδή δεν χρωστάω σε κανέναν να με κάνει δεξιό, αποδέχθηκα την τιμητική πρόταση για συμβολική συμμετοχή μου στο ευρωψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Αριστεράς - Προοδευτικής Συνεργασίας, χωρίς να είναι κριτήριο για μένα, η πιθανότητα εκλογής. Ωφείλω να ευχαριστήσω για την τιμή αυτή και για την ευγενική και καθαρή παρουσία του, τον πρόεδρο Φώτη Κουβέλη.

Ομιλία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη στην παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου της συμπαράταξης «Δημοκρατική Αριστερά-Προοδευτική Συνεργασία».

•Ξεκινάμε τον αγώνα για τις ευρωεκλογές. Μια σημαντική αναμέτρηση που θα επιδράσει στις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ο κίνδυνος ενίσχυσης του ευρωσκεπτικισμού και των ακραίων πολιτικά δυνάμεων είναι υπαρκτός. Εδράζεται  στην τεράστια υποβάθμιση των συνθηκών ζωής. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πιο ευνοϊκός παγκοσμίως χώρος   για τις δυνάμεις της εργασίας, για τους πολίτες γενικότερα,  δεν πρέπει να οπισθοδρομήσει και να συμβιβαστεί με μια πολιτική  λιτότητας που έχει επιβληθεί με γερμανική επιμονή σε όλη την Ευρώπη. Μια πολιτική που βαθαίνει τις ανισότητες μεταξύ Βορά – Νότου. Που βαθαίνει τις ανισότητες και την ανεργία εντός των κρατών.   

 

•Υπάρχει άλλη πολιτική για την Ευρώπη. Αυτήν διεκδικούμε. Αγωνιζόμαστε: Για την Ευρώπη της κοινής αντιμετώπισης της κρίσης χρέους και της ισόρροπης ανάπτυξης στο πνεύμα της εταιρικής αλληλεγγύης. Την Ευρώπη  της  γεφύρωσης των ανισοτήτων και της πλήρους απασχόλησης. Της θεμελίωσης ενός σύγχρονου κράτους κοινωνικών υπηρεσιών. Της  διασφάλισης αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου για όλους τους ευρωπαίους πολίτες.Την Ευρώπη των ίσων ευκαιριών, του πολιτισμού, των δικαιωμάτων. Της ολόπλευρης Δημοκρατίας. Της ειρήνης και όχι των εθνικισμών. Την Ευρώπη της  πολιτικής δημοκρατικής ενοποίησης.

 

Μια πιο «συνωμοτική» ερμηνεία για την καταγραφή του Μπαλτάκου…

To Στίγμα: χωρίς σχόλιο

Όταν το «defence-point.gr» ασχολήθηκε για πρώτη φορά με την υπόθεση Μπαλτάκου, τόνισε ένα στοιχείο, το οποίο προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς. Αυτό ήταν η έλλειψη «κουλτούρας ασφαλείας» στους κρατούντες (διαχρονικά ισχύει βέβαια). Προφανώς ήταν κάτι που δεν γράφτηκε τυχαία. Κάτι υπήρχε ως υποψία το τελευταίο διάστημα, το οποίο όμως έπρεπε να περάσει το πρώτο σοκ ώστε να διαφανεί προς τα πού βαίνουν οι εξελίξεις.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Το επιχείρημα του «σεναρίου προς επαλήθευση» που ακολουθεί, είναι ότι η Ελλάδα πέφτει για μια ακόμη φορά θύμα δύο παραγόντων που όπως αποδεικνύεται ιστορικά, αποτελούν ταυτόχρονα «ευλογία» και «κατάρα». Ο πρώτος παράγοντας είναι ο γεωστρατηγικός κόμβος στον οποίο η γεωγραφία έχει καταδικάσει τη χώρα να βρίσκεται. Ο δεύτερος, η ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Ας δούμε το επιχείρημα.

Το τελευταίο διάστημα, η διεθνής επικαιρότητα κυριαρχείται από γεγονότα που είτε ευθέως είτε εμμέσως σχετίζονται με την προσπάθεια αναζήτησης – διαμόρφωσης νέων ισορροπιών στον πλανήτη, λόγω της «στρατηγικής αναδίπλωσης» των Ηνωμένων Πολιτειών και της ρωσικής «αντεπίθεσης».

Ειδικότερα, το τελευταίο διάστημα, με αφορμή και τα γεγονότα στην Κριμαία, πέραν της κάθετης κλιμάκωσης στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, στο προσκήνιο έχει έρθει το μεγάλο πρόβλημα της ενεργειακής τροφοδοσίας της Ευρώπης από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Οι Ευρωπαίοι, αυτό που δείχνουν να επιθυμούν εδώ και πολλά χρόνια, είναι η δραστική μείωση της εξάρτησής τους από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες. Η Μόσχα από την πλευρά της αγωνίζεται για το ακριβώς αντίθετο, τόσο για στρατηγικούς λόγους όσο και για οικονομικούς, καθώς το ζήτημα άπτεται των ζωτικών εθνικών της συμφερόντων.

Ελληνική στρατηγική μυωπία και οι σχέσεις με το Ισραήλ

Σε κορυφαίο παράδειγμα (προς αποφυγήν) εξελίσσονται οι ελληνοϊσραηλινές σχέσεις, με ευθύνη κυρίως της χώρας μας και του μυωπικού τρόπου με τον οποίο αντιλαμβάνεται τις διεθνείς σχέσεις.

Του ΝΙΚΟΥ ΜΕΛΕΤΗ

To Στίγμα: Μας χάριζαν τον γαϊδαρο ....

Από το 2008, όταν άρχισε η προσπάθεια αναθέρμανσης των διμερών σχέσεων, δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι δύο από τις πιο ιστορικές και πιο ισχυρές χώρες της Ανατολικής Μεσογείου θα μπορούσαν να αναπτύξουν έναν άξονα οικονομικής, εμπορικής τεχνολογικής συνεργασίας και ένα εξίσου σημαντικό δίχτυ σταθερότητας και ασφάλειας στην περιοχή.

Η ανακάλυψη των υδρογονανθράκων στην κυπριακή και ισραηλινή ΑΟΖ ερέθισαν τη φαντασία, που χωρίς να υπολογίζει παράγοντες όπως η βιωσιμότητα του έργου ή τα συμφέροντα των πετρελαϊκών εταιρειών έπλασαν το φιλόδοξο σχέδιο του υποθαλάσσιου αγωγού προς την Ελλάδα. Έτσι το «αφήγημα» γράφτηκε. Είχε από όλα: και ενέργεια και γεωπολιτική και οικονομικά συμφέροντα, ό,τι απαιτείται για μπεστ σέλερ.

Όμως οι ελληνοϊσραηλινές σχέσεις αποτελούν πραγματική ευκαιρία για την Ελλάδα, όχι μόνο λόγω της συνεργασίας στο φυσικό αέριο, που θα είναι η κατάληξη και όχι η αφετηρία. Η διαχείριση υδάτινων πόρων και η τεχνολογία αφαλάτωσης που έχει αναπτύξει το Ισραήλ θα μπορούσαν να δώσουν λύση στο κρίσιμο πρόβλημα της λειψυδρίας που αντιμετωπίζουν τα περισσότερα ελληνικά νησιά και υπονομεύει το κύριο ελληνικό «προϊόν», τον τουρισμό (ήδη η Λεμεσός απολαμβάνει τα οφέλη αυτής της συνεργασίας).

Η επίσκεψη Γκάουκ και η «γερμανική Ευρώπη»

Toυ Σταύρου Λυγερού

Το Στίγμα: Ουδεν σχόλιο

ΑΝ ΚΑΙ ο προφανής σκοπός της επίσκεψης του Προέδρου Γκάουκ ήταν να εξωραΐσει την εικόνα της Γερμανίας στην ελληνική κοινή γνώμη, η επιχείρηση «δημοσίων σχέσεων» εν μέρει στράβωσε. Η επιλογή του Παπούλια να θέσει σαφώς και έντονα αφενός το ζήτημα του κατοχικού δανείου και των πολεμικών αποζημιώσεων, αφετέρου το ζήτημα της μονοδιάστατης λιτότητας που επιβάλλει το Βερολίνο, μετατόπισε το κέντρο βάρους από τις εθιμοτυπικές ρητορείες και το παιχνίδι των εντυπώσεων στην ουσία των διμερών σχέσεων.

 Μπορεί η κυβέρνηση Σαμαρά να έχει βάλει όλα τα αβγά της στο γερμανικό καλάθι και να αποφεύγει οτιδήποτε ενοχλεί τη Μέρκελ, αλλά το κλίμα στην ελληνική κοινωνία είναι τελείως διαφορετικό. Κι αυτό το κλίμα εν μέρει εξέφρασε ο Παπούλιας. Θα ήταν, άλλωστε, πολιτικό στίγμα γι’ αυτόν εάν δεν το έκανε.

 Η τετραετής εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών συσσωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια. Μπορεί τη «βρώμικη δουλειά» να τη διεκπεραιώνει η τρόικα, αλλά είναι κοινό μυστικό πως αποφασιστικό ρόλο στους κόλπους του ευρωιερατείου παίζει το Βερολίνο.

 Η μονοδιάστατη λιτότητα, ωστόσο, δεν είναι αποκλειστικά γερμανική ατζέντα. Δεν είναι τυχαίο, βεβαίως, ότι ακόμα και στις πληττόμενες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, ο κορμός των αρχουσών ελίτ ταυτίζεται με αυτή την πολιτική. Ο λόγος είναι ότι αντανακλά την προσπάθεια της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας του χρήματος να μεταθέσει το κόστος της κρίσης στις μικρομεσαίες κοινωνικές τάξεις. Η συνταγή, άλλωστε, δεν προορίζεται μόνο για τις κοινωνίες της ευρωπαϊκής περιφέρειας. Σε πιο χαλαρή μορφή προορίζεται και για τις κοινωνίες του ευρωπαϊκού πυρήνα.

Γιατί όλοι φοβούνται το Ποτάμι...

To Στίγμα: Ουδέν σχόλιο

Το μεταπολεμικό οικονομικό μοντέλο, αντί να αποκρατικοποιηθεί στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και να προσαρμοστεί στα δεδομένα του διεθνούς ανταγωνισμού, κρατικοποιήθηκε περαιτέρω και μας οδήγησε στη σημερινή χρεοκοπία, οικονομική, κοινωνική και πολιτική... Το μοντέλο χρεοκόπησε και πρέπει να ανασυσταθεί εκ του μηδενός. Αντί οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου να συμφωνήσουν και να αναθέσουν σε μια εθνική επιτροπή σωτηρίας από αναγνωρισμένης αξίας Έλληνες την δημιουργία ενός Εθνικού Σχεδίου Οικονομικής Ανασύνταξης δημαγωγούν για τα ψηφαλάκια των πελατών τους. Πανηγυρίζουν για την πρωτιά περί το 20% και δεν παρατηρούν πως πρώτος έρχεται ο Κανένας και πως ο κόσμος στρέφει την πλάτη του στην πολιτική.  Η πολιτική τάξη μιας χώρας είναι η «φωτογραφία» της κοινωνίας και της οικονομίας της. Στο βαθμό που η χώρα, είτε το καταφέρει χωρίς να καταρρεύσει με τη βοήθεια των Ευρωπαίων, είτε δεν το καταφέρει και καταρρεύσει πρώτα, θα δημιουργήσει ένα οικονομικό μοντέλο για να συνεχίσει να επιβιώνει, ανάλογα πως θα προσαρμοστεί και η πολιτική της γεωγραφία.  Απλώς διανύουμε την περίοδο που το καινούργιο δεν έχει σχηματοποιηθεί και το παλιό ψυχορραγεί.

Ο Λευκός Οίκος αποκαλύπτει τη στρατηγική του απέναντι στη Ρωσία

To Στίγμα: Ουδέν σχόλιο.

Μια παρασκηνιακή και εις βάθος ενημέρωση των αξιωματούχων της κυβέρνησης Ομπάμα στις Ηνωμένες Πολιτείες, προσφέρει σημαντικά στοιχεία για τη στρατηγική της Ουάσιγκτον, απέναντι στη Ρωσία και της ενέργειες της Μόσχας στην κρίση της Ουκρανίας.

Η ενημέρωση περιλαμβάνει στιγμιότυπα που αποκαλύπτουν προβληματική κατανόηση όσων συμβαίνουν και ενδεχομένως μη ρεαλιστικές προσδοκίες, ενώ σε άλλα σημεία, οι ενέργειες θα μπορούσαν να φέρουν μακροπρόθεσμα κάποιο αποτέλεσμα.

Διαβάζοντας την απομαγνητοφώνηση που έδωσε στη δημοσιότητα το «http://mignatiou.com/», το πρώτο σημείο που χρήζει ξεχωριστής αναφοράς, είναι όταν ένας από τους τρεις μη κατονομαζόμενους αξιωματούχους που έλαβαν μέρος στην ενημέρωση, αναφέρει τα ακόλουθα:

«Ανησυχούμε καθώς παρακολουθούμε την κατάσταση, ότι οι Ρώσοι παραέχουν υπολογίσει λάθος. Υφίσταται μια περήφανη και άγρια παράδοση στην Ουκρανία στην υπεράσπιση της κυριαρχίας και της εδαφικής τους ακεραιότητας. Μέχρι τώρα, η Ουκρανία και οι Ουκρανοί ατομικά, έχουν επιδείξει αξιοσημείωτη αυτοσυγκράτηση, υπό την ηγεσία της κυβέρνησής τους, που έχει επιμείνει οι [στρατιωτικές] δυνάμεις της να παραμείνουν στα στρατόπεδα. Αλλά όσο συνεχίζει αυτή η κατάσταση, τόσο περισσότερο γίνεται πιο ευαίσθητη.

Εάν η αναφορά αυτή τερμάτιζε την ενημέρωση, το συμπέρασμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πάρει διαζύγιο με τη λογική και ότι η κατάσταση είναι ακόμα πιο σοβαρή εξαιτίας της αδυναμίας της χώρας να διακρίνει σωστά όσα γίνονται στο έδαφος. Επειδή όμως είναι αδύνατο να μη γνωρίζουν την πραγματική κατάσταση των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων, με την απουσία ετοιμότητας, τα απαρχαιωμένα και ελλιπώς συντηρημένα οπλικά συστήματα, τείνουμε να εκλάβουμε την αναφορά ως αναγκαίο επικοινωνιακό μήνυμα με στόχο την ηγεσία και την κοινωνία της Ουκρανίας.

Κατά τα άλλα, η στρατηγική των ΗΠΑ έχει επικεντρωθεί στα οικονομικά αντίμετρα. Επισημαίνουν εμφατικά, ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν γνωρίζει ότι η οικονομία της χώρας του δεν είναι και στην καλύτερη κατάσταση, ενώ το ρούβλι έχει υποχωρήσει κατά 8,3% από την αρχή του έτους.

Γιώργος Σταθάκης: Ο… αγράμματος καθηγητής του ΣΥΡΙΖΑ;

Του Μιχαήλ Βασιλείου

To Στίγμα: Ποιος θα μας σώσει από τους σωτήρες μας;

Βάλθηκαν να μας τρελάνουν, δεν εξηγείται αλλιώς. Η είδηση που μεταδίδεται αφορά τον Γιώργο Σταθάκη του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φέρεται να έχει προκαλέσει την οργή της Αριστερής Πλατφόρμας, και άλλων συνιστωσών του κόμματος, με τις δηλώσεις που έκανε στον ραδιοσταθμό ΒΗΜΑ FM.

Ο Σταθάκης έχει δηλώσει νωρίτερα σήμερα, ότι «αν ισχύσει η σημερινή φορολογία και πατάξουμε τη φοροδιαφυγή, θα έχουμε μεγαλύτερα έσοδα. Δεν θα αλλάξουμε κανένα φορολογικό συντελεστή. Τα έσοδα θα αυξηθούν και η φοροδιαφυγή θα φέρει έσοδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα το κάνει αυτό».

Πρώτη παρατήρηση δεν μπορεί παρά να είναι, ότι ο… καλοστεκούμενος οικονομικά – οικογενειακά (του ευχόμαστε ολόψυχα πάντα να ευημερεί προσωπικά) καθηγητής και υποψήφιος «σοφός» του οικονομικού επιτελείου μελλοντικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατεί να κατανοήσει, ότι η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας έχει «γονατίσει» από τη φοροεπιδρομή.

Αδυνατεί να κατανοήσει, ότι για να πληρωθούν όσα ζητά το αδηφάγο και πλαδαρό (και διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό κ.λπ. θα «φάμε» ένα άρθρο αν καταγράψουμε όλους τους χαρακτηρισμούς, κάποιοι εκ των οποίων εντάσσονται στην κατηγορία των ύβρεων) ελληνικό κράτος, όσοι πολίτες εξακολουθούν και πληρώνουν, «καίνε λίπος», δηλαδή ό,τι έχει περισσέψει από τις αποταμιεύσεις προηγουμένων ετών.

«Στην Ελλάδα δεν θέλουν να βάλουν σε τάξη το φορολογικό»

Το Στίγμα : Θέλουμε να σωθούμε;

ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ-ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ. Η Μαρία Πάππας, μία από τις ισχυρότερες γυναίκες του Σικάγου, με υποδέχεται στον πρώτο όροφο του γραφείου της στο κέντρο της πόλης με ρούχα γυμναστικής και ένα μπλε ελεκτρίκ μπουφάν. «Μόλις έρχομαι από τη γιόγκα», λέει. Αντί εισαγωγής, με οδηγεί στο ισόγειο, στο κέντρο πληρωμών φόρων ακινήτων της κομητείας Κουκ που φέρει το όνομά της - και μία μεγάλη φωτογραφία της.

 Αυτό το γραφείο συλλέγει 11 δισ. δολάρια ετησίως σε φόρους ακινήτων, τους δεύτερους υψηλότερους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δύσκολα, όμως, μπορεί να το αντιληφθεί κανείς στην αίθουσα εξυπηρέτησης. Δεν υπάρχουν ουρές ούτε ιδιαίτερη κίνηση. Ολο και λιγότεροι πολίτες επιλέγουν να πληρώσουν εδώ τους φόρους τους. Γιατί να έρθουν, άλλωστε, στο μοναδικό γραφείο της κομητείας, όταν μπορούν να επιλέξουν ένα από τα 400 υποκαταστήματα τραπεζών με τα οποία συνεργάζεται; Βαβέλ εθνοτήτων «Αυτή είναι η 16η μεγαλύτερη διοικητική οντότητα στον κόσμο», λέει ξεκινώντας την ξενάγηση, «διότι έχω από κάτω 2.000 άλλες διοικήσεις». Δείχνει κάποια φυλλάδια στην είσοδο: οδηγίες για την πληρωμή των φόρων σε διάφορες γλώσσες: «Στην κομητεία Κουκ έχουμε 5,5 εκατ. κατοίκους, οι οποίοι μιλούν 127 διαφορετικές γλώσσες. Η ιστοσελίδα μας είναι σε 22 γλώσσες, ισπανικά, πολωνικά, κινέζικα, κορεάτικα, σερβικά...». Λίγο αργότερα, στο γραφείο της, μου δίνει τα φυλλάδια στα ελληνικά: «Βλέπεις, στην Ελλάδα δεν σου λένε τι να κάνεις, αλλά εδώ σου λέμε τι να κάνεις στα ελληνικά». Οπως σημειώνει, «είμαστε υπεύθυνοι επίσης για τα δημόσια νοσοκομεία, το μεγαλύτερο σωφρονιστικό σύστημα στον κόσμο, το μεγαλύτερο δικαστικό σύστημα, το μεγαλύτερο νοσοκομειακό σύστημα, τους αυτοκινητόδρομους, τον ζωολογικό κήπο, τον βοτανικό κήπο και την τράπεζα για όλα αυτά. Τα χρήματα, λοιπόν, έρχονται και βγαίνουν από εδώ και η συλλογή των φόρων γίνεται εδώ».

Όχι στους δρόμους για πενταροδεκάρες!

To Στίγμα: Ουδέν σχόλιο

Του Θανάση Μαυρίδη

r

Επί σειρά δεκαετιών οι αγρότες είναι τα χαϊδεμένα παιδιά του πολιτικού συστήματος. Οι πολιτικοί χαρίζουν δάνεια, μοιράζουν επιδοτήσεις, "καλύπτουν" απάτες και εισπράττουν ψήφους. Έτσι σπαταλήθηκαν εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, δίχως η ελληνική Οικονομία να κερδίσει το παραμικρό. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά ολόκληρες γενιές ανθρώπων έμαθαν το επιχειρείν με λάθος τρόπο. 

 Οι αγροτικές και κτηνοτροφικές εργασίες είναι επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ο αγρότης που θα κερδίσει από την παραγωγή του δεν πρόκειται να μοιραστεί το κέρδος του με όλους εμάς τους υπόλοιπους και αυτό είναι σωστό. Το λάθος είναι ότι τον έχουν μάθει να πιστεύει ότι την πιθανή του ζημία θα πρέπει να την πληρωθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό. Δηλαδή από όλους όσους πληρώνουν φόρους. Σημείωση: Οι αγρότες δεν πληρώνουν φόρους. Ούτε καν οι πλούσιοι... 

 Κάθε Χειμώνα οι αγρότες βρίσκονται στους δρόμους. Εξαίρεση αποτέλεσε η τελευταία τριετία, λόγω αντικειμενικής δυσκολίας του κράτους να υπηρετήσει πιστά την παράδοση. Τώρα που έγινε γνωστό ότι έχουμε "πρωτογενές πλεόνασμα", οι αγρότες σπεύδουν και πάλι να διεκδικήσουν "κάτι τις".

Το βασικό σενάριο παραμένει θετικό...

To Στίγμα: Ανήκουμε στη Δύση ... οριστικά

Του Κώστα Στούπα

Το άρθρο της στήλης την περασμένη Παρασκευή είχε τίτλο πως Τουρκία και Αργεντινή βγάζουν την Ελλάδα από τη γωνία... Τη ίδια μέρα είδε τη δημοσιότητα έκθεση της Citi  που ανέφερε τα εξής: «Μετά από ένα ράλι διάρκειας 20 μηνών, από τα χαμηλά του Ιουλίου του 2012, η αδυναμία της ελληνικής αγοράς είναι αναμενόμενη. Σε πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα, ωστόσο, οι ελληνικές μετοχές θα συνεχίσουν να κινούνται υψηλότερα, με στήριξη από τις εισροές κεφαλαίων που επενδύουν σε αναδυόμενες αγορές, καθώς η ελληνική αγορά παρουσιάζει μικρότερο συναλλαγματικό κίνδυνο, κι έτσι η βραχυπρόθεσμη αδυναμία συνιστά μακροπρόθεσμη ευκαιρία.
Αφού απομακρύνθηκε από το χείλος της εξόδου από το ευρώ το 2012, η ελληνική οικονομία ξεκίνησε να κάνει μικρά βήματα προς τα εμπρός το 2013 και, παρά τη συνεχιζόμενη λιτότητα, υπάρχουν κάποιοι λόγοι αισιοδοξίας όπως η σταθεροποίηση της ανεργίας στο 27% και η βραδύτερη συρρίκνωση του ΑΕΠ με ρυθμό 3%...».
Υπάρχουν διεργασίες στην ελληνική οικονομία που συναρτώνται των συνθηκών της μεγάλης ύφεσης των τελευταίων ετών και είναι θετικές για τις επιχειρήσεις που έχουν καταφέρει να επιβιώσουν της κρίσης.
Η υψηλή ανεργία πιέζει το εργατικό κόστος. Το κλείσιμο πολλών επιχειρήσεων διευκολύνει την απόσπαση μεριδίων για όσες έχουν επιβιώσει. Αν και αυτό λαμβάνει χώρα σε μια αγορά που συνεχίζει να συρρικνώνεται αποτελεί «σωσίβιο» για τις επιχειρήσεις που έχουν καταφέρει να επιβιώσουν. 
Φέτος η επανεκκίνηση των έργων υποδομής και τα κοινοτικά πλαίσια στήριξης αναμένεται να συνεισφέρουν στην αντιστροφή της τάσης των τελευταίων ετών, τη μείωση της ανεργίας και ενδεχομένως ένα θετικό πρόσημο στο ΑΕΠ.
Υπάρχουν κλάδοι που θα αποκομίσουν σημαντικά οφέλη από αυτό το κλίμα...
Από την άλλη πλευρά όμως δεν έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες για την προσέλκυση νέων επενδύσεων στον ιδιωτικό τομέα, καθώς η φορολογική επιβάρυνση και η αστάθεια τις εμποδίζουν όπως επίσης και οι μεταρρυθμίσεις στο δημόσιο που δεν έχουν προχωρήσει.
Για να υπάρξει λύση στο πρόβλημα του 1,5 εκατ. ανέργων η Ελλάδα θα χρειαστεί μια επενδυτική επανάσταση. Αυτή για να γίνει χρειάζεται ένα σταθερό πολιτικό, ασφαλιστικό και φορολογικό περιβάλλον. Αυτά ακόμη δεν φαίνονται στο ορίζοντα. Οι πολιτικές εξελίξεις μετά τις εκλογές του Μαΐου θα ορίσουν τον χρονικό ορίζοντα που μπορούν αυτές οι εξελίξεις να διαφανούν.
Η βούληση των εταίρων και της Δύσης είναι να κρατηθεί η Ελλάδα σε τροχιά γύρω από την Ευρώπη και τη Δύση και γι’ αυτό δίνουν χρόνο στη χώρα να προσαρμοστεί. Αυτό μας σώζει καθώς το εγχώριο πολιτικό σκηνικό στο σύνολο δείχνει ανώριμο ακόμη να διαχειριστεί την κατάσταση. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ίσως  σηματοδοτήσει τις εξελίξεις στο δεύτερο εξάμηνο του έτους.

Καμένοι εγκέφαλοι: Συνέχεια στο παραμύθι με το Φαρμακονήσι

To Στίγμα: Ουδέν σχόλιο.

Εισβολή από επαγγελματίες ευαίσθητους, ανεγκέφαλους βασικά καθότι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το πως γίνεται μια επιχείρηση διάσωσης με περιπολικό καρυδότσουφλο όπου τέσσερις νοματαίοι προσπαθούν να διασώσουν 28 άτομα, εκ των οποίων οι μισοί είναι γυναικόπαιδα…

Οι «καμένοι εγκέφαλοι» ήταν λιγότεροι από 50, κατάφεραν όμως να κάνουν μπάχαλο το σημείο όπου βρίσκεται το γραφείο του υπουργού Ναυτιλίας, Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη (Γενναδίου 3 στο κέντρο), αφού εκεί είπαν να σκοτώσουν την ώρα τους κάνοντας λίγη επαναστατική γυμναστική.

Και όλα αυτά με αφορμή το πρόσφατο ναυάγιο και τη συνεπακόλουθη ανθρώπινη τραγωδία στο Φαρμακονήσι, την οποία, εφόσον τους βολεύει αλλά συνάδει και με τα αρρωστημένα τους στερεότυπα, τη φόρτωσαν στους Λιμενικούς, για τους οποίους φαντάζονται ότι κλοτσούσαν τους μετανάστες και τους φώναζαν… να βάλουν το κεφάλι μέσα στο νερό μπας και πνιγούν γρηγορότερα…

Γιατί οι αμερικανοί βάζουν λεφτά στην Ελλάδα;

Toυ Θανάση Μαυρίδη

To Στίγμα: Ακούνε οι δημαγωγοί ;

Αρκετά επενδυτικά funds κινούνται δραστήρια το τελευταίο χρονικό διάστημα στην ελληνική αγορά, εκτιμώντας ότι το ρίσκο είναι σαφώς μικρότερο από άλλες αγορές και ότι ταυτόχρονα οι αξίες έχουν διαμορφωθεί σε ελκυστικά επίπεδα τιμών. Εμείς που ζούμε μέσα στο καζάνι που κοχλάζει αδυνατούμε να δούμε τα πράγματα με μία σχετική ψυχραιμία. Εκείνοι που βάζουν τα χρήματά του έχουν τα δικά τους επιχειρήματα. 

 Στην ερώτηση "γιατί επενδύετε στην Ελλάδα" η απάντηση είναι απλοϊκή: "Όταν έχουμε επενδύσει στο παρελθόν στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ή σε αγορές όπως αυτές του Ουζμπεκιστάν και της Γεωργίας, το να επενδύσουμε σήμερα στην Ελλάδα, σε μία χώρα -μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι απόλυτα φυσιολογικό. Το παράλογο θα ήταν να αγνοήσουμε την ελληνική αγορά και μάλιστα στις σημερινές τιμές". Η απάντηση αυτή προέρχεται από ένα στέλεχος μιας μεγάλης αμερικανικής εταιρείας επενδύσεων, το οποίο θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία του. 

 Θα πρέπει βέβαια να σημειώσουμε ότι τα funds αυτά δεν ποντάρουν το σύνολο των χρημάτων τους στην ελληνική αγορά, αλλά ένα μικρό μέρος. Αν κάνουν λάθος θα χάσουν χρήματα, αλλά αυτά δεν πρόκειται να προκαλέσουν το μέγεθος της καταστροφής που θα έχει αντίστοιχα ένας Έλληνας επιχειρηματίας ή επενδυτής σε περίπτωση που χαθεί το στοίχημα της ανάκαμψης της χώρας.

"Νοσταλγοί σταλινισμού, πελάτες του ΠΑΣΟΚ ο ΣΥΡΙΖΑ"

Το Στίγμα: τα συμπεράσματα ... δικά σας

Σφοδρή επίθεση του προέδρου της «Δημιουργίας, Ξανά!» Θάνου Τζήμερου στον ΣΥΡΙΖΑ,  τον οποίο κατηγορεί πως είναι «ένα σύμφυρμα νοσταλγών του σταλινισμού, πελατών του αφισοκολλητικού ΠΑΣΟΚ, λαμόγιων του κρατικού συνδικαλισμού, επιχειρηματιών της δεκάρας και καταφανέστατων περιπτώσεων ψυχιατρικού ενδιαφέροντος».

Σε άρθρο του στην εφημερίδα «Το Χρήμα», ο Θάνος Τζήμερος γράφει:

«Οπως καταλαβαίνετε, βρισκόμαστε στην εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση, έχει ήδη μετασχηματίσει σε σοσιαλιστική την ελληνική κοινωνία και η συνιστώσα του, "Κομμουνιστική Τάση", έχει υλοποιήσει το μεγαλόπνοο πρόγραμμά της που προβλέπει μεταξύ άλλων "την κατάργηση του στρατού και την αντικατάστασή του από σώματα ενόπλων εργατών" (sic). Ο Μήτσος, καλουπατζής στις οικοδομές, εκπαιδεύτηκε για πιλότος στα F 16 και τρέχει τώρα με το NISSAN του Θανάση να υπερασπίσει τον εθνικό εναέριο χώρο. Μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι.Βέβαια μπορεί πηγαίνοντας για Τανάγρα να μπερδευτεί αν συναντήσει τις άλλες ένοπλες δυνάμεις εργατών του ΚΚΕ οι οποίοι προχωρούν για να καταλάβουν την Κηφισιά, εφαρμόζοντας τις αποφάσεις του πρόσφατου (Απρίλιος 2013) συνεδρίου τους: «Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής – λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης» (sic) (http://www.kke.gr/taytothta κεφάλαιο: Ειδικότερα για την επαναστατική κατάσταση)

Ζώνονται οι Τούρκοι τα άρματα; Βρίσκει ευκαιρία και το κόμμα να επιτεθεί στην εγχώρια αστική τάξη! Οπότε, Συριζαίε Μήτσο, πρόβλημα: θα χτυπήσεις τους κομμουνιστές του ΚΚΕ ή θα ενωθείς μαζί τους για να χτυπήσετε τους Έλληνες αστούς;

Ενας στόχος μόνο: Δουλειά για όλους

Το Στίγμα:  Δουλειά για όλους

Του Αγη Βερούτη 
Απάνω στο κουφάρι της ελληνικής οικονομίας πειραματίστηκαν κάθε λογής τεχνοκράτες και πολιτικοί. Η κοινωνία κουράστηκε, εξουθενώθηκε, όχι γιατί έγιναν πολλές μεταρρυθμίσεις, αλλά γιατί δεν έγιναν αρκετές από τις απαραίτητες, και εγκαίρως.
Αναφορικά στην κάθαρση, είναι ξεκάθαρο ότι όσοι ήδη καμένοι κομπάρσοι και να σπαταληθούν στο βωμό της “κάθαρσης”, αυτό δεν αρκεί στον μέσο Έλληνα. Ο μέσος Έλληνας θέλει να δει τα ονόματα των πρωταγωνιστών της παρακμής μας στη μαρκίζα του Σινέ Κορυδαλλός. Αυτό μάλλον δεν θα γίνει ή αν γίνει μερικώς, σκέφτεται ο καθένας μας, θα είναι προσχηματικό και ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Επίσης θέλει να δει πώς θα αποφευχθούν μελλοντικά τα ίδια φαινόμενα. Μόνη η θυσία των αμνών δεν αρκεί.
Δυστυχώς οι υποθέσεις που είτε άνοιξαν, ή θα ανοίξουν στο σύντομο μέλλον, αγγίζουν ονόματα πρώην πρωθυπουργών, έστω και με την απλή προοπτική της “αμέλειας”.
Οι πρώην πρωθυπουργοί αποτελούν ταμπού τόσο για το πολιτικό σύστημα, όσο και τη Δικαστική Εξουσία. Γενιές ολόκληρες πολιτικών και δικαστών έχουν γαλουχηθεί με το σκεπτικό ότι στα άτομα αυτά δεν είναι δυνατόν να καταλογιστεί ευθύνη, ακόμη και όταν αποδειχθεί ότι οι επιλογές τους για τη στελέχωση του κράτους ήταν εσφαλμένες με ανυπολόγιστη ζημία για το Λαό.
Παρ΄ όλα αυτά, η κοινωνία σε μέγιστο βαθμό χρειάζεται άμεσα να ξεκινήσει την επούλωση των βαθιών τραυμάτων που της έχουν καταφέρει η εσωτερική υποτίμηση των εισοδημάτων, το οικονομικό ξεκοίλιασμα της μεσαίας τάξης που το 2014 εντείνεται κι άλλο, και ο αμείωτος κρατισμός.
Όσο συνεχίζει να ισχύει Κρατισμός-Κοινωνία 10-0, το εκλογικό αποτέλεσμα θα εξωθείται προς τον εξανδραποδισμό των πολιτικών που δημιούργησαν και διατήρησαν τη σημερινή κατάσταση. Είναι νομοτελειακό.
Τίποτε από τα παραπάνω όμως δεν επουλώνει τα τραύματα στο Λαό.

H επιβράβευση του χαραμοφάη. Μια αληθινή ιστορία...

 Tου Κώστα Στούπα

Το Στίγμα: Ουδέν σχόλιο!!

Κι όμως! Εγώ με την οικονομική κρίση περνάω καλύτερα!
Δεν είμαι ούτε πλούσιος, ούτε πολιτικός, ούτε έχω ενεχυροδανειστήριο χρυσού, ούτε είμαι Γερμανός, που ζω στην Ελλάδα. Απλά, δεν... ακολούθησα τις συμβουλές των γονιών μου.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ, ποτέ δεν αγόρασα σπίτι ή εξοχικό για τα παιδιά μου, ποτέ δεν πήρα στεγαστικό δάνειο ούτε αγόρασα αξιοπρεπές αυτοκίνητο, για να παρέχω ασφάλεια και άνεση στην οικογένειά μου.
ΕΓΩ ΞΟΔΕΥΑ ΟΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΛΕΦΤΑ στα μπαρ, στις ταβέρνες, στα εστιατόρια, στα μπουζούκια, στα ρούχα και στα ταξίδια. «Έφαγα» ακόμα και την κληρονομιά, που μου άφησαν οι γονείς μου, στη διασκέδαση και στην καλοπέραση.
Στο σχολείο, όταν οι συμμαθητές μου διάβαζαν, εγώ έκανα κοπάνες και τελικά, επειδή είχα μέσον (τότε δεν υπήρχε ο ΑΣΕΠ), διορίστηκα στο δημόσιο, δεν έφαγα άσκοπα τα χρόνια μου σε πτυχιακές και μεταπτυχιακά, δεν ξέρω τί σημαίνει η λέξη λειτουργικά έξοδα, βιωσιμότητα, ούτε ξέρω, τί είναι το ΣΔΟΕ, ούτε τί είναι το κλείσιμο βιβλίων. Αρκετοί από τους συμμαθητές μου δεν βρήκαν ποτέ καλύτερη δουλειά από μένα ή τελικά απολύθηκαν. Όσοι έγιναν ελεύθεροι επαγγελματίες, ζούν μ’ ένα καθημερινό τρόμο ή φυτοζωούν ή φαλήρισαν. 
Εγώ αντίθετα δεν ήμουν ποτέ, αυτό που λένε «νοικοκύρης» και τελικά, με την οικονομική κρίση και τα «δίκαια» μέτρα που έχουν ληφθεί, δικαιώθηκα! Μπορεί να έχω υποστεί μείωση στο μισθό μου, αλλά αν τα βάλεις κάτω, περνάω πολύ καλύτερα από τους περισσότερους! 

Μπράβο σου και καλή τύχη ...

To Στίγμα:  ... καλή τύχη Έλληνα.

Του Γιώργου Κράλογλου
«Οι βαλίτσες είναι έτοιμες και σε λίγο αναχωρούμε με το γιο μου για το αεροδρόμιο με εισιτήρια χωρίς επιστροφή. Σε δυο διαφορετικές χώρες του βορρά για νέα δραστηριότητα για εμένα και ξεκίνημα για εκείνον που είναι γεννημένος το 1995. Φεύγω ευτυχώς χωρίς καμία υποχρέωση σε δημόσιο και τρίτους». Αυτούς τους ΕΛΛΗΝΕΣ διώχνει η μικρή ελλάδα…
Διάβασα όπως και χιλιάδες αναγνώστες, αμέσως μόλις ανέδειξε χθες το Capital.gr (πράττοντας άριστα) τον αποχαιρετισμό του σχολιαστή margarileva και μου στάθηκε αδύνατον να το ξεπεράσω με μια απλή ανάγνωση.
Πρόσεξα το κείμενο λέξη με λέξη. Το μελέτησα φράση με φράση φέρνοντας στον νου την αυστηρή, χωρίς χαϊδέματα και έξω από τα δόντια, κριτική του και στα δικά μου σημειώματα.
Στάθηκα εντυπωσιασμένος στην τελευταία φράση του «…φεύγω ευτυχώς χωρίς καμιά υποχρέωση σε δημόσιο και τρίτους…».
Και σκέφθηκα πόσο πραγματικός πατριώτης είναι αυτός ο Έλληνας που με τόση περηφάνια αναζητάει σε χώρες του Βορρά την τύχη του μπροστά στον έλληνα «πολιτικό» Λιάπη που έδωσε στους ιθαγενείς της χώρας του το «μάθημα» της κλοπής του δημοσίου. Το «μάθημα» της απατεωνιάς από τους καρπούς της οποίας μπορείς να πας για ψυχική εκτόνωση… στα χλιδάτα ξενοδοχεία της Μαλαισίας.
Σκέφθηκα πόση μεγάλη διαφορά χωρίζει αυτόν τον υπερήφανο Έλληνα που ξεσπίτωσαν μαζί με το παιδί του κάποιοι έλληνες «πολιτευτές» και πρώην «βουλευτές» Τομπούλογλου μετατρέποντας και το Νοσοκομείο Παίδων σε φτηνό χώρο μίζας και μαύρης αγοράς υπηρεσιών.