Το πετρέλαιο μας οδηγεί εκτός Ευρώπης;

Του Θανάση Μαυρίδη

Το Στίγμα: Πρόβλημα για δυνατούς λύτες

Η Ελλάδα είναι μία πλούσια χώρα. Το υπέδαφός της κρύβει πετρέλαιο, φυσικό αέριο, βιομηχανικά και πολύτιμα μέταλλα. Η Ελλάδα είναι μία χώρα που εξαιτίας του ενεργειακού της πλούτου έχει πλέον τεράστιο γεωπολιτικό ενδιαφέρον. Φανταστείτε ότι το τρίγωνο Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ μπορούν να καλύψουν το 50% των αναγκών της Ευρώπης σε φυσικό αέριο για τα επόμενα 30 χρόνια. Αυτό τελικά τι σημαίνει; Ότι δενόμαστε περισσότερο με την Ευρώπη ή ανοίγει ο δρόμος για την έξοδό μας; 

 Μέχρι πριν από λίγα χρόνια όποιος ισχυριζότανε ότι κάτω από το Αιγαίο υπήρχε πετρέλαιο ήταν οπαδός των θεωριών συνωμοσίας, ύποπτος για ακροδεξιά δράση και σε κάθε περίπτωση εχθρός της επανάστασης και της Σοβιετικής Δημοκρατίας της Ελλάδας. 

 Η αλήθεια είναι ότι το πολιτικό σύστημα φοβότανε να ανοίξει τον φάκελο ενέργεια, επειδή δεν μπορούσε να βρει έναν ικανοποιητικό τρόπο και να αντικρούσει τις αντιδράσεις της Τουρκίας. Φοβότανε ότι αν επιχειρούσαμε να εκμεταλλευτούμε τον ενεργειακό μας  πλούτο, θα ήταν σαν να στρώναμε τραπέζι για ένα οικογενειακό δείπνο, το οποίο όμως θα είχε πικρό τέλος επειδή θα δεχόμασταν τους γνωστούς απρόσκλητους επισκέπτες.

Η ουσία είναι ότι το καλοκαίρι του 2012 μας είχαν όλοι ξεγραμμένους. Ήμασταν μία χρεοκοπημένη χώρα με σχεδόν μηδενικό γεωπολιτικό ενδιαφέρον. Αν θυμόμαστε καλά, τότε ήταν που αναλυτής του Stratfor έγραφε ότι η Ελλάδα κινδύνευε να μείνει εντελώς μόνη, για πρώτη φορά μετά από την επανάσταση του 1821.

Κι όλα άλλαξαν μαγικά όταν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ενημέρωσε τους Ευρωπαίους για τις μελέτες που υπήρχαν για τον ενεργειακό θησαυρό που κρυβότανε κάτω από την Ελλάδα. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα το κλίμα για την Αθήνα άλλαξε και πάλι. Όχι ότι γίναμε το αγαπημένο τους παιδί. Η καχυποψία συνεχίζει και υπάρχει. Δεν είμαστε, όμως, και για πέταμα!

Την ίδια εποχή συνέβησαν κι άλλα πράγματα. Όπως η περίφημη αραβική άνοιξη. Μπορεί να μην πέρασε και τόσος καιρός, αλλά πολλοί θα ήθελαν να ξεχάσουν τι δήλωναν εκείνες τις ημέρες για τις "αυθόρμητες εξεγέρσεις του αραβικού λαού". Πολύ περισσότερο θα ήθελε να γυρίσει πίσω τον χρόνο η Δύση, η οποία διαπιστώνει για άλλη μία φορά ότι της ήταν πιο εύκολο να συνεννοηθεί με τύραννους, παρά με δήθεν δημοκράτες που σκοτώνουν διπλωμάτες μέσα σε ξένες πρεσβείες, απαγάγουν ξένους υπηκόους και αποκεφαλίζουν τους αλλόθρησκους.  Η ουσία είναι ότι η αραβική άνοιξη δημιούργησε ένα ασαφές περιβάλλον που πρόκρινε αυτόματα την ανάγκη να παραμείνει τουλάχιστον σταθερό το τρίγωνο Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ.

Πόσο μάλλον όταν η Ευρώπη θα έχει την σιγουριά ότι για τα επόμενα τριάντα χρόνια θα διαθέτει μία σίγουρη πηγή για να καλύπτει τις ενεργειακές της ανάγκες. Θα την διαθέτει; Είμαστε σίγουροι γι΄ αυτό; Είναι σίγουρη η Ευρώπη για μία τέτοια εξέλιξη; Εμείς αμφιβάλλουμε. Είναι τελείως διαφορετικό να προμηθεύεσαι πολύτιμα αγαθά από μία φίλια χώρα και διαφορετικό από μία επαρχία της αυτοκρατορίας σου. Το πρώτο καθιστά τις ισορροπίες πιο ενδιαφέρουσες...

Δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς παίζεται στα παρασκήνια των μεγάλων για το ελληνικό ζήτημα. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι έχει ανοίξει ο δρόμος για μία νέα προσέγγιση στο κυπριακό. Επίσης παρατηρούμε ότι για άλλη μία φορά η Ευρώπη δεν έχει άποψη για το θέμα, όπως συνήθως συμβαίνει με καθετί που την αφορά. Δεν αποκλείουμε, λοιπόν, το ενδεχόμενο να υπάρχουν για την Ελλάδα άλλου είδους σενάρια από αυτά που εμείς θεωρούμε σήμερα ως πιθανά.

Είναι κρίσιμη η περίοδος που διανύουμε. Κρίσιμη από κάθε πλευρά. Και πιστεύουμε ότι το κλειδί των εξελίξεων θα είναι το ενεργειακό. 

Πηγή:

www.capital.gr

Παρατηρήσεις δυο συναδέλφων

Η ενεργοποίηση του τριγώνου Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ με αιχμή τα ενεργειακά αποτελεί πρωτίστως έναν τρόπο να ελεγχθεί περισσότερο η Γερμανία από τον υπερατλαντικό παράγοντα. Δεν είναι τυχαίο ότι ακριβώς εκείνοι οι γερμανικοί κύκλοι που προκρίνουν μια μικρότερη ευρωζώνη χωρίς τον ευρωπαϊκό νότο κάνουν λόγο ανοιχτά (όπως π.χ. τα κείμενα της «Εναλλακτικής για τη Γερμανία») για στρατηγική συμπόρευση Βερολίνου - Μόσχας με συγκολλητική ύλη προφανώς το φυσικό αέριο. Δευτερευόντως, την ανάγκη επιτάχυνσης της ελληνοϊσραηλινής συνεργασίας που υπαγορεύει το γεγονός ότι η Τουρκία καθίσταται όλο και πιο ασταθής εσωτερικά και απρόβλεπτη διεθνο-γεωστρατηγικά, καθώς όχι μόνο δεν έχει επιλύσει τη σύγκρουση με το Ισραήλ (παρά το «προξενιό» Ομπάμα), αλλά βρίσκεται σε συνολική αντιπαράθεση με τη νέα γραμμή των ΗΠΑ για την ευρύτερη περιοχή και έφτασε στο σημείο να παραγγείλει  (προς μεγάλη ανησυχία του ΝΑΤΟ) αντιπυραυλικά συστήματα από την Κίνα. Στη βιβλιογραφία είναι καθιερωμένος ο όρος «κατάρα των υδρογονανθράκων» για τις χώρες χαμηλότερου επιπέδου ανάπτυξης που εντοπίζουν πολύτιμα κοιτάσματα και καταλήγουν λεία του διεθνούς παράγοντα με εσωτερικό αντίτιμο την όξυνση της πολιτικής διαφθοράς και τη συνολική αναπτυξιακή καθυστέρηση λόγω «μονοκαλλιέργειας». - Κώστας Ράπτης
 

Δεν μπορούμε να είμαστε καθόλου βέβαιοι για τα πιθανά κοιτάσματα προτού να υπάρξουν γεωτρήσεις οι οποίες θα πιστοποιούν τα αποθέματα. Αυτό φάνηκε και στην περίπτωση της Κύπρου στο Οικόπεδο 12 όπου η γεώτρηση περιόρισε σημαντικά τις αρχικές εκτιμήσεις, πολύ δε περισσότερο σε μια γεώτρηση που έγινε προ ημερών στο Ισραήλ σε περιοχή που οι εκτιμήσεις ανέφεραν ότι υπάρχουν 220 εκατ. βαρέλια πετρελαίου και τελικά δεν βρέθηκε τίποτα. Η απόσταση μεταξύ του θριάμβου και της αποτυχίας στην αγορά των υδρογονανθράκων μπορεί να αποδειχθεί μια πολύ λεπτή γραμμή. - Χάρης Φλουδόπουλος

Πηγή:www.capital.gr

Πηγή:www.capital.gr