Ακόμη δεν τον είδαμε...

To Στίγμα: Ουδεν σχόλιο

Πιάσαμε πάλι τον χορό και βγάλαμε από τις ντουλάπες τις κελεμπίες για να υποδεχθούμε τον TAP. Βγήκαν στους δρόμους μάλιστα και οι πρώτοι αντιρρησίες... Για να δούμε όμως αγωγό και αέριο θέλουμε έξι χρόνια το λιγότερο... Μέχρι τότε για να ζήσουμε πρέπει να δούμε επενδύσεις με πραγματικές θέσεις εργασίας. Θα τις δούμε; Και όταν μιλάμε για επενδύσεις εννοούμε μόνο αυτές που θα γίνουν επειδή η Ελλάδα προσφέρει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Σήμερα όμως όπου η κυβέρνηση έχει ακόμη ως βασική προτεραιότητα την συντήρηση του κράτους και την εξεύρεση πόρων για την λειτουργία του είναι δύσκολή έως αδύνατη οποιαδήποτε επενδυτική πολιτική με ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα. Συνεπώς ο μόνος τρόπος προσέλκυσης επενδυτών που μπορούν να ανεχθούν την μιζέρια και την χαμηλή ανταγωνιστικότητα της σημερινής πολιτικής επενδύσεων παραμένει  αυτός των αποκρατικοποιήσεων.
Όλα τα άλλα που συμβαίνουν στον τόπο, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που εορτάσαμε και χειροκροτήσαμε το τελευταίο 48ωρο, είναι «μπίζνες».
Αξιόλογες «μπίζνες» αλλά μόνο μπίζνες.
Εάν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τον TAP και  τα σχέδια υποδομών της Cosco μιλάμε για μπίζνες και σχέδια για την επόμενη δεκαετία.
Είναι όμως άλλο πράγμα οι επενδύσεις και άλλο πράγμα η αναβάθμιση της οικονομίας μέσα από αναπτυξιακά προγράμματα.
Είναι άλλο πράγμα η εξυπηρέτηση σχεδίων συγκεκριμένων επενδυτών που κάνουν ανακατατάξεις για την ανταγωνιστικότητα τους και άλλο πράγμα η αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας της εθνικής παραγωγής ώστε να προσελκύσουμε επενδύσεις υποσχόμενες οριστικές θέσεις εργασίας και όχι εργοτάξια με ημερομηνία λήξεως.

Η ΕΡΤ έδωσε τη χαριστική βολή στην αριστερά...

To Στίγμα: Παλιές, καλές .... εποχές.

Πριν μερικά χρόνια  ένα συνάδελφος μου διηγιόταν την εμπειρία του από την ΕΡΤ όπου είχε προσληφθεί κάποτε σαν δημοσιογράφος. Τα  χρόνια που εργάστηκε εκεί σπανίως χρειαζόταν να εμφανίζεται στη δουλειά και με τον καιρό να δίνει κάποιο ρεπορτάζ, έστω τηλεφωνικά.
Μετά από μερικά χρόνια εξέδωσε μια δική του εβδομαδιαία εφημερίδα η οποία πήγε καλά. Η ιστορία ΕΡΤ δεν τον αφορούσε πλέον και όταν του τηλεφωνούσαν να δώσει κάποιο ρεπορτάζ, τους έλεγε πως δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί μαζί τους και να μην τον ενοχλούν.
Όταν μου διηγιόταν αυτή την ιστορία είχαν περάσει δέκα χρόνια από την τελευταία φορά που τον ενόχλησαν. «Συνεχίζουν να μου βάζουν το μισθό στην τράπεζα, κάθε πρώτη του μηνός μου είπε, ενώ δεν έχω δώσει σημεία ζωής πάνω από δέκα χρόνια...».
Μερικές  φορές που κάποια διοίκηση αποφάσιζε να απολύσει ορισμένους  απ’  αυτούς που δεν εμφανίζονταν, μέχρι να ολοκληρωθεί η απόφαση, άλλαζε η διοίκηση και τα πράγματα παρέμεναν ως είχαν. Το φαινόμενο αυτό δεν ήταν μοναδικό στην κρατική τηλεόραση, αφορά όμως μια μεγάλη κατηγορία «απασχολούμενων» εκεί. Ο κουρέας στο κομμωτήριο που κόβω τα μαλλιά μου, μου έλεγε προχθές για τα τιμολόγια που του ζητάνε να κόψει στην ΕΡΤ για βαφές και χτενίσματα διάφορες κυρίες που έτυχε να έχουν πρόσβαση σε ανάλογα κονδύλια...

Κι άλλοι εργαζόμενοι έχουν ψυχή!

To Στίγμα: ουδεν σχόλιο

Κλάψτε για την ΕΡΤ. Διοργανώστε συναυλίες, ρίξτε την κυβέρνηση, οδηγείστε την χώρα στο χάος. Την  ίδια ώρα 60 ελληνικές επιχειρήσεις βρίσκονται ένα βήμα πριν από το λουκέτο, επειδή πληρώνουν ακριβά την ηλεκτρική ενέργεια και δεν είναι έτσι ανταγωνιστικές. Εκεί κινδυνεύουν με απόλυση 20.000 εργαζόμενοι άμεσα και 200.000 έμμεσα.  Αυτοί δεν έχουν ψυχή... Να ξεκαθαρίσουμε κάτι! Δεν προσπαθούμε να υποβαθμίσουμε τους άθλιους κυβερνητικούς χειρισμούς στην περίπτωση της ΕΡΤ, οι οποίοι  βοήθησαν Κουβέλη και Βενιζέλο να βρουν άλλοθι και να δημιουργήσουν την πολιτική κρίση των τελευταίων ημερών. Χρειαζότανε μεγαλύτερη προσοχή στον τρόπο χειρισμού όλης της υπόθεσης. Δεν στέλνεις με αυτό τον τρόπο 3.000 ανθρώπους στην ανεργία σε μία στιγμή. Ας ξεκινούσαν τις απολύσεις από όσους διόρισαν τον τελευταίο χρόνο ή από τους διπλοθεσίτες. Υπήρχαν λύσεις και εξακολουθούν να υπάρχουν, αν και εφόσον υπάρχει θέληση. Αυτό που θέλουμε, όμως, να επισημάνουμε είναι το μέγεθος της υποκρισίας. Έγινε ό,τι έγινε με την ΕΡΤ και τα κόμματα της... ενδοκυβερνητικής αντιπολίτευσης βγήκαν στα κάγκελα. Δεν είδαμε, όμως, να αντιδρούν το ίδιο, να έχουν την ίδια ευαισθησία όταν με τις δικές τους αποφάσεις έστελναν στην ανεργία 1,5 εκατομμύρια ανθρώπους του ιδιωτικού τομέα.

Ιστορική συμφωνία ΕΕ-ΗΠΑ: "Ατλαντική Κοινή Αγορά" αντίβαρο στην Ευρασιατική Ένωση

Το Στίγμα: Ευρωδολάριο ;

Ιστορική συμφωνία που προβλέπει  τη δημιουργία ζώνης ελεύθερου εμπορίου ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και την Ευρωπαϊκή Ένωση, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη ζώνη ελευθέρου εμπορίου στον κόσμο επετεύχθη κατ'αρχήν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπουργών Εμπορίου που έλαβε χώρα στο Λουξεμβούργο.

Η νέα ζώνη ελεύθερου εμπορίου βαπτίστηκε «Διατλαντική Συμφωνία Εμπορίου και Επενδύσεων». Πρόκειται για μία "Ατλαντική Κοινή Αγορά", όπου οι δύο μεγαλύτερες οικονομικές δυνάμεις της δυτικής και της ανατολικής ακτής του Ατλαντικού ρίχνουν τα τείχη των δασμών και βαίνουν προς μία κολοσσιαία εμπορική ενοποίηση.

Θα βοηθήσει την Ελλάδα το νέο σχήμα; Κατ'αρχήν θα δούμε επιστροφή των αμερικανικών προϊόντων στα ελληνικά ράφια, αλλά θα είναι και μια πρόκληση για τους Έλληνες παραγωγούς που θα τους ανοιχθεί αδασμολόγητη η τεράστια αγορά των ΗΠΑ.

Έπειτα από 13 ώρες διαπραγματεύσεων η Ευρωπαϊκή Ένωση συμφώνησε να ξεκινήσει τις διαδικασίες με τις ΗΠΑ με σκοπό να καταλήξουν σε μια συμφωνία για ζώνη ελεύθερου εμπορίου εξαιρώντας προς το παρόν τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και τη μουσική βιομηχανία, την λεγόμενη «πολιτιστική εξαίρεση» έπειτα από πιέσεις της Γαλλίας.

Οὐαὶ δε ὑμῖν δημοσιογράφοι και πολιτικοί υποκριτές…

Το Στίγμα: Ομερτά και εδώ ;

Ξεχειλίζει η υποκρισία του δημοσιογραφικού και του πολιτικού κόσμου στην υπόθεση της ΕΡΤ και προσφέρουν απόδειξη για την ποιότητα και των δύο «κυκλωμάτων» που έχουν συνεισφέρει… γενναιόδωρα στο σημερινό κατάντημα της χώρας, παράλληλα με την απαξίωση των δυο αυτών χώρων, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε να είναι στηρίγματα ενός κατ’ ουσίαν – όχι μόνο κατ’ όνομα – δημοκρατικού πολιτεύματος. Από τη δημοσιογραφική κατηγορία, προφανώς δεν εξαιρούμε ούτε τους εαυτούς μας, καθώς άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο υπηρέτησε αυτή την κατάσταση, θέτοντας πάνω από όλα τον βιοπορισμό στο πλαίσιο που καθόριζαν άλλοι.

Πως όμως στοιχειοθετείται η κατηγορία της υποκρισίας; Πάμε πρώτα στους πολιτικούς, αν και η ευθύνη ξετυλίγεται μάλλον εκ του παραλλήλου με τους δημοσιογράφους. Όλοι σχεδόν προσποιούνται ότι δεν ήξεραν τίποτα, αν και η εφημερίδα REAL NEWS περί τα τέλη του προηγούμενου μήνα είχε αποκαλύψει με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της την κυβερνητική πρόθεση για το κλείσιμο της ΕΡΤ με τη μορφή που είναι σήμερα.Για υποκρισία όμως δεν μπορείς παρά να τους κατηγορήσεις διότι σχεδόν όλοι, ενώ γνώριζαν τι γίνεται, απλά σιωπούσαν. Διότι «έτσι δούλευε το σύστημα». Φυσικά, χρησιμοποιούσαν όποτε μπορούσαν την κρατική τηλεόραση, αναλογικά βεβαίως, με την εκάστοτε κυβέρνηση να βυσσοδομεί είτε διορίζοντας ημετέρους είτε

Ο πολιτικός κόσμος "σκότωσε" την ΕΡΤ

 

To Στίγμα: ουδεν σχόλιο

Η κυβέρνηση αποφάσισε να ανοίξει στο τέρμα τα μεγάφωνα στους δρόμους και να παίξει ήχους σκληρού ροκ. Το γήπεδο που επιλέγει να αναμετρηθεί ο κ. Σαμαράς με τα δημοσκοπικά του νούμερα είναι καλά επιλεγμένο. Η ΕΡΤ είναι απαξιωμένη εδώ και καιρό. Όχι μόνο από τα κόμματα εξουσίας, αλλά και από τις διοικήσεις της, τους συνδικαλιστές της...
   Σε οποιοδήποτε δυτικό κράτος υπάρχει μία δημόσια ραδιοτηλεόραση. Είναι απαραίτητο συστατικό της Δημοκρατίας μας. Δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν μόνο ιδιωτικοί σταθμοί, όπως και ότι θα λειτουργούσαμε μόνο με την ΕΡΤ και την ΥΕΝΕΔ! 
   Θα πρέπει, πάντως, να διευκρινίσουμε ότι είναι άλλο δημόσια και άλλο κρατική ραδιοτηλεόραση. Η ΕΡΤ ήταν σχεδόν πάντα μία κρατική εταιρεία κι αυτό ήταν το αδύναμο σημείο της. Η κάθε κυβέρνηση ήθελε ένα δικό της «μαγαζί» και έτσι διόριζε τους δικούς της ανθρώπους, τοποθετώντας τους πολιτικούς της αντιπάλους στο «ψυγείο».  Ελάχιστες φορές η ΕΡΤ λειτούργησε με διαφορετικό τρόπο κι όσες φορές συνέβη αυτό είχε τον κόσμο με το μέρος της. Διότι ο κόσμος έχει κριτήριο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ΕΡΤ έχει πατώσει σε όλες τις μετρήσεις. Δεν έχει χειρότερο πρόγραμμα από πολλά ιδιωτικά κανάλια. Αλλά δεν είναι αυτό που θέλει ο κόσμος από την ΕΡΤ. 

Μισή σαπίλα δική μας και μισή δική τους...

To Στίγμα: Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών ..

Ο πυροσβέστης που πιάστηκε με την ηρωίνη θα δούλευε ακόμη αν δεν υπήρχε η Τρόικα και το ΣτΕ. Ο δεσμοφύλακας που απέλυσε το ΣτΕ θα συνέχιζε να πληρώνεται χωρίς να πατάει στις φυλακές. Με τον ρυθμό αυτό οι 2.000 καταχραστές, εκβιαστές, παιδεραστές και κατάδικοι κρατικοί υπάλληλοι θα απολυθούν μετά από 10 χρόνια. Πρόκειται για την γνωστή σαπίλα για την οποία, ως κοινωνία, ασφαλώς και έχουμε μεγάλο μέρος ευθύνης. Από την στιγμή όμως που πέρασε (χωρίς την παραμικρή δυσκολία και ενόχληση) και στο σύστημα των κομματικών πελατειακών σχέσεων οι πολιτικοί έχουν αναλάβει το υπόλοιπο μέρος της άθλιας τριτοκοσμικής σαπίλας που χαρακτηρίζει την χώρα και την κατατάσσει στην δεκάδα των πιο διεφθαρμένων κρατών του πλανήτη μαζί με τις αφρικανικές και πρώην σοβιετικές χώρες. Βεβαίως όλοι μας γνωρίζουμε πολύ καλά τα κλεφτρόνια του κράτους σε εφορίες, σε πολεοδομίες, σε εξεταστικές επιτροπές (από άδειες οδήγησης μέχρι άδειες ασκήσεως επαγγελμάτων) σε νοσοκομεία, σε υπηρεσίες προμηθειών του κράτους, σε δασαρχεία, σε αρχαιολογικές υπηρεσίες, σε Δήμους και σε κοινότητες, αλλά συνεχίζουμε (κατά κανόνα τουλάχιστον) να τους λαδώνουμε.
Οι πολιτικοί επίσης γνωρίζουν την έκταση της κρατικής απατεωνιάς αλλά την καλύπτουν από την μια με κομψές εκφράσεις όπως επίορκοι ή απείθαρχοι και από την άλλη με κωλυσιεργία στις απολύσεις με το σύστημα του «δικαίου» των πειθαρχικών συμβουλίων που είναι μεγαλύτερος βούρκος από τους επίορκους...

Δίκαιο ξεφτίλισμα Γιάννη Στουρνάρα από τον Θάνο Τζήμερο

Του Θάνου Τζήμερου

Το Στίγμα: Άρθρο .... χαστούκι !!

Το 2009 έφαγα 105.000 ευρώ «φέσι» από 6 πελάτες. Πλήρωσα ΦΠΑ που δεν εισέπραξα. Πλήρωσα αγγελιόσημο που δεν εισέπραξα. Πλήρωσα τις διαφημιστικές τους καταχωρήσεις στα ΜΜΕ. Πλήρωσα τους τυπογράφους για τα έντυπά τους. Πλήρωσα τους υπαλλήλους μου που τα σχεδίασαν. Πλήρωσα φόρο για εισοδήματα που δεν απέκτησα. Πλήρωσα προκαταβολή φόρου που υπολογίστηκε σε ανύπαρκτα κέρδη. Πλήρωσα επιπλέον και έκτακτη εισφορά διότι λογιστικά η εταιρεία μου είχε κέρδος πάνω από 100.000 ευρώ. Το κράτος δεν δέχεται ότι υπάρχει περίπτωση και να μην πληρωθείς! Θεωρεί ότι αφού κόπηκε τιμολόγιο έχει νομοτελειακά εξοφληθεί. Και σε φορολογεί.

Παρένθεση-ερώτηση 1η προς τους φωστήρες του οικονομικού επιτελείου: όταν υπολογίζετε το ύψος των ακάλυπτων επιταγών (το 2012 ήταν 1,3 δις, με 2,3 δις το 2011 – κι εκεί ύφεση έχουμε!), έχετε υπολογίσει τους φόρους που αναλογούν και θα μπουν στην τσέπη σας, χωρίς να έχουν μπει ποτέ στην τσέπη του φορολογούμενου;

Ακραίες και δημαγωγικές συμπεριφορές

To Στίγμα: Οι νέοι .... εθνοσωτήρες ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει μια λαϊκίστικη ρητορική, απόρροια, προφανώς, των πρόσφατων δημοκοπικών ευρημάτων. Οι εξαγγελίες Τσίπρα για την καταπολέμηση της πτώχειας απέχουν ελάχιστα από εκείνες του Ανδρέα Παπανδρέου προς τον Τσοβόλα: "Τσοβόλα δώστα όλα"! Με το να δηλώνει ο κ. Τσίπρας ότι πρώτα θα πληρώνονται οι συντάξεις και έπειτα οι τόκοι των δανείων, δεν σημαίνει ότι ενδιαφέρεται περισσότερο από άλλους πολιτικούς για τους πολίτες. Είναι, όμως, απολύτως βέβαιο ότι ενδιαφέρεται για την ψήφο τους και ότι για να το πετύχει αυτό δεν διστάζει να καταφύγει στον λαϊκισμό, όπως άλλωστε έκανε και το ίνδαλμά του, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ο κ. Τσίπρας μίλησε και πάλι για πανωτόκια και τοκογλύφους. Το έκανε προς ένα ελληνικό ακροατήριο και όχι στο κοινό των πρόσφατων διαλέξεών του σε δυτικές χώρες. Να θεωρεί άραγε ανέτοιμο το κοινό στο εξωτερικό για τόσο προχωρημένες σκέψεις ή τόσο αδιάβαστο το ακροατήριό του στην Ελλάδα; Τα επιτόκια με τα οποία δανείζεται η Ελλάδα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν σε καμία περίπτωση τοκογλυφικά και ο κ. Τσίπρας αν έχει διαφορετική άποψη ας την εκφράσει στην επόμενη διάλεξή του σε ξένο πανεπιστήμιο. Ας το πει, δηλαδή, σε φορολογούμενους άλλων χωρών που δανείζονται ακριβότερα από όσο δανείζουν οι ίδιοι από το υστέρημά τους την Ελλάδα.

Οι εξελίξεις στην Τουρκία και εμείς

Το Στίγμα: Διαδηλώσεις  με κοινό ... παρονομαστή ;

Με το που ξεκίνησαν οι ταραχές στην Τουρκία, υπήρξε αυτόματα μία προσπάθεια ταύτισης ενός μέρους της ελληνικής κοινής γνώμης με τους εξεγερθέντες. Κυρίως στα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αποκτούσες αυτόματα την εντύπωση ότι αν δεν έχει ξεκινήσει η παγκόσμια επανάσταση, τουλάχιστον έχει καταρρεύσει το καθεστώς Ερντογάν.Η πολιτική κατάσταση στην Τουρκία ήταν πάντα μία ιδιαίτερη κατάσταση. Οι "ευρωπαϊστές" Κεμαλιστές είναι οι υπαίτιοι της εκδίωξης των Ελλήνων από την Πόλη, οι αρχιτέκτονες της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και οι εμπνευστές του σχεδίου Βαριοπούλα. Οι θεοσεβούμενοι Ισλαμιστές από την άλλη έχουν μία άγνωστη ατζέντα και δεν γνωρίζουμε αν σε βάθος χρόνου η ατζέντα αυτή θα λειτουργήσει υπέρ ή εναντίον των ελληνικών συμφερόντων. Οι δηλώσεις τους, πάντως, για το Αιγαίο δεν δείχνουν να διαφοροποιούνται αισθητά από την ρητορική των στρατηγών ως προς τα εθνικά τους θέματα. Εν κατακλείδι, πρόκειται για μία εσωτερική σύγκρουση της Τουρκίας, η οποία έχει να κάνει με την νομή της εξουσίας στην γείτονα χώρα. Εμάς γιατί θα πρέπει να μας πέφτει λόγος ποιό από τα δύο αυτά στρατόπεδα θα πρέπει να υπερισχύσει σε αυτή την διαμάχη; Υπάρχουν δυνάμεις στην Ελλάδα που είδαν τα Δεκεμβριανά του 2008 ως μία ευκαιρία για τον "ελληνικό Μάη", έστω και με καθυστέρηση 30 ετών. Κατά τον ίδιο τρόπο ονειρεύονται τώρα κάτι αντίστοιχο με την αραβική άνοιξη στην ευρωπαϊκή πλευρά της Μεσογείου. Βλέπουν, λοιπόν, τα γεγονότα στην Τουρκία σαν μια πρώτης τάξης ευκαιρία για να ξεκινήσει να γίνεται το όνειρό τους πραγματικότητα. Η αλήθεια, όμως, είναι μακριά από τις φαντασιώσεις τους. Η "εξέγερση" στην Τουρκία δεν έχει σχέση με τους απελπισμένους και αδύναμους που συγκρούονται με την πανίσχυρη και αδίστακτη εξουσία. Είναι μία μάχη δύο κόσμων, οι οποίοι είναι πολύ ξένοι με τον δικό μας.