Σε μια προφανή εξυπηρέτηση των αναγκών της στο πλαίσιο του εσωτερικού πολιτικού παιχνιδιού στη Γερμανία, ζήτησε με… αυστηρό ύφος περικοπή των αργιών και αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.
Κι όλα αυτά όταν στη χώρα της ισχύουν πολύ περισσότερες αργίες συγκριτικά με την Ελλάδα, χωρίς καν να συμπεριληφθούν οι επιπλέον αργίες που θεσπίζει το κάθε επιμέρους ομοσπονδιακό κρατίδιο από μόνο του, ενώ με βάση τις τελευταίες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό στην Ελλάδα, οι Έλληνες θα δουλεύουν 5-7 χρόνια περισσότερο από τον μέσο Γερμανό μέχρι να βγει στη σύνταξη.
Για να είμαστε δίκαιοι θα πρέπει να αναφερθούμε και στον αντίλογο: Όντως, σημασία έχει όχι το πόσο εργάζεσαι αλλά το πόσο παράγεις. Διότι υπάρχουν πάμπολλα παραδείγματα ότι κάποιοι υπάλληλοι του δημοσίου χρειάζονται για να συντάξουν μια δισέλιδη αναφορά στο κομπιούτερ μια ολόκληρη εβδομάδα, ενώ κάποιος αντίστοιχος υπάλληλος σον ιδιωτικό τομέα μπορεί να συντάξει τρεις τέτοιες αναφορές μέσα σε μία μέρα, ενίοτε και περισσότερες. Δηλαδή, αυτό που θα έπρεπε να γίνει είναι ότι ο ιδιωτικός υπάλληλος θα έπρεπε να δουλεύει… 4-5 μέρες το μήνα και να εισπράττει όσα ο κηφήνας του δημοσίου (πλέον ούτε αυτό ισχύει όπως στο παρελθόν) εισπράττει για «εργασία» ενός μηνός.
Για να μην αναφερθούμε στο ότι κάποτε, όποτε ένας υπάλληλος κυριολεκτικά βαριότανε να κάθεται και δουλεύοντας με χαλαρούς ρυθμούς παρήγαγε πενταπλάσια από όσα ο κηφήνας, ερχόταν τότε ο «συνάδελφος» και τον προειδοποιούσε «να μην χαλάει την πιάτσα»!
Όσον αφορά τη συνταξιοδότηση, ποσώς ενδιαφέρει πότε και αν θα βγουν ση σύνταξη οι Έλληνες, για τον πολύ απλό λόγο ότι αυτό εξαρτάται από τη βιωσιμότητα των ταμείων! Από πού θα πληρώνεται ο συνταξιούχος εάν χρεοκοπήσουν τα ταμεία; Αφού οι «κάνουλες» του διεθνούς δανεισμού έχουν κλείσει για την Ελλάδα! Για να μην πούμε ότι εάν δούμε το πρόβλημα από μια άλλη οπτική γωνία, για τις συντάξεις θα πληρώνουν… τα παιδιά και τα εγγόνια του συνταξιούχου. Αυτό οδηγεί σε σύγκρουση γενεών: Κάποτε, ένας νέος εργαζόμενος εργαζόταν για να συντηρεί περίπου έναν συνταξιούχο. Σήμερα η αναλογία έχει φθάσει ένα προς τρία και ενδεχομένως πλέον να είναι πολύ περισσότερο! Πόσο θα αντέξει να το κάνει αυτό η νέα γενιά, ακόμα κι αν είναι για τους γονείς της, τους οποίους όμως πλέον κατηγορεί για την εκτροφή του παρασιτικού και πελατειακού πολιτικού συστήματος που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση που δεν της επιτρέπει αν εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Γιατί όμως η κυρα-Μέρκελ έχει ξεπεράσει τα εσκαμμένα; Διότι δε τολμάει να πει την αλήθεια. Ότι το δικό της – γερμανικό – πολιτικό σύστημα βύθισε στη διαφθορά την Ευρώπη και πολλά άλλα μέρη του κόσμου. Γέμισε τους πάντες με τα γερμανικά προϊόντα (τότε οι Έλληνες ήταν καλοί) και σήμερα τους κουνάει το δάχτυλο απειλητικά, σε έναν λαό που συνεισέφερε στην ανάταξη της ενωμένης Γερμανίας.
Είναι αλήθεια ή δεν είναι ότι μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού, η Δυτική Γερμανία δαπάνησε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ στην προσπάθεια απορρόφησης και ένταξης της Ανατολικής Γερμανίας; Είναι ή δεν είναι αλήθεια ότι η τότε πολιτική ηγεσία της Γερμανίας έδωσε «γραμμή» στις μεγάλες εταιρίες να κοιτάξουνε να πουλήσουνε στο εξωτερικό με κάθε κόστος; Και όταν λέμε «με κάθε κόστος» εννοούμε τις ευθύτατες απόπειρες να επηρεαστούν οι κυβερνήσεις και οι αξιωματούχοι μέσω δωροδοκιών να «προτιμήσουν» τα γερμανικά προϊόντα. Τα παραδείγματα είναι εκατοντάδες, μπορεί και περισσότερα. Έτσι πάτησε πάλι στα πόδια της η ενωμένη Γερμανία και σήμερα παριστάνει τον… σατράπη.
Αυτό που δεν καταλαβαίνει η καγκελάριος, ή απλά δεν την ενδιαφέρει, είναι ότι οδηγεί σε σοβαρότερη ακόμα κρίση την Ευρωπαϊκή Ένωση, το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης. Υπάρχουν όμως και αυτοί που υποστηρίζουν με λέξεις πολύ πιο προσβλητικές από τη φράση που θα χρησιμοποιήσουμε, ότι «εάν είχαν μυαλό, δεν θα έχαναν δύο παγκόσμιους πολέμους, τους οποίους μάλιστα οι ίδιοι προκάλεσαν»…
Πηγή: http://www.defencepoint.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου