Αγαπητέ Νομάρχη,
(...) Με αγνόησες, σχεδόν με διέγραψες. Λησμόνησες τον αγώνα και την αφοσίωση ενός καλού φίλου και συναθλητή...
Με αγνόησες από την επομένη της εκλογής σου, παρά τις υποσχέσεις σου...
Νόμιζα πως έχουμε τις ίδιες ευαισθησίες. (...)
Κανένα δεν πείθεις πως εσύ ο ευφυής Ζωγράφος, ο ικανός Νομάρχης δεν μπορείς να επιχορηγήσεις το σύλλογο για ένα τόσο σημαντικό έργο. Δεν επρόκειτο κανείς να διαφωνήσει. Κι αυτή η μειοψηφία όχι απλώς θα συμφωνούσε σε οποιαδήποτε πρόταση σου, αλλά και θα συνηγορούσε και θα υπερθεμάτιζε. Απλώς δεν ήθελες και, ίσως, δεν θέλεις να βοηθήσεις.
Αλλά κι αν ακόμη δεν ήταν μπορετό να συνδράμει το Νομαρχιακό συμβούλιο την προσπάθεια μας, περίμενα εκείνη τη στιγμή, πρώτος εσύ, ο φίλος και συναθλητής, ο γενναιόδωρος και γαλαντόμος, να σηκωθείς και να καταθέσεις αφειδώλευτα τον οβολό σου, για να καταστείς παράδειγμα προς μίμιση για όλα τα μέλη του Νομαρχιακού Συμβουλίου..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου