ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΥΣ ΤΟΠΙΚΟΥΣ ΑΝΤΩΝΑΡΟΥΣ ....

ΟΙ "ΑΝΤΩΝΑΡΟΙ"...
Το άλλο, που κατόρ-θωσαν οι νεοδεξιοί, στο πέρασμά τους από την κυβερνητική εξουσία, είναι το πλασάρισμα διάφορων χαρακτηριστι-κών τύπων, οι οποίοι έσκασαν στη δημοσιότητα και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, «έγραψαν» !...

Παραλείποντας την παρελθοντολογία, πάμε κατ΄ ευθείαν στο ιδανικότερο μοντέλο, της νεοδημοκρατικής φάτσας : τον Αντώναρο…

Με παρουσιαστικό, που συμπυκνώνει τα κύρια και μέσα χαρακτηριστικά, του έλληνα δεξιού του 21ου αιώνα, με λόγο – μαχαίρι, που σπάει κόκαλα κι αυτιά, με επιχειρήματα τετράγωνα, που πείθουν ακόμα και τους βουλευτές του …κόμματός του, με ευρηματικές πρωτότυπες εκφράσεις, όπως π.χ. για την ευθύνη των πεύκων στις φωτιές…

Δικαίως οι image makers τον έχουν ως παράδειγμα στις διδαχές τους : ως το παράδειγμα, για το πως ΔΕΝ πρέπει να είναι, ο σύγχρονος πολιτικός !

Ονομάζοντας αυτού του είδους των νεοδεξιών, «αντώναρους» και ψάχνοντας λίγο γύρω μας, θα διαπιστώσουμε, πως δεν είναι και λίγοι…

Στο διαδίκτυο π.χ. κυκλοφορούν αρκετοί, που εκτός από τη φάτσα τους, η οποία δεν είναι ορατή και γνωστή, σ΄ όλα τα υπόλοιπα φέρνουν, πλήρως, στον Αντώναρο : θέματα, επιχειρήματα, επιθέσεις στο ΠΑΣΟΚ και ειδικά στον Γιώργο Παπανδρέου, «πρωτότυπες» εκφράσεις και κρυόπλαστα λογοπαίγνια και πολλά άλλα…

Στήνουν blogs, γράφουν σχόλια, (πολλά εμετικού περιεχομένου), στέλνουν e-mails…Αφού βαρέθηκαν ή καλύτερα, αφού δεν τους παίρνει, πια, μετά από 5 χρόνια γαλάζιας εξουσίας, ν΄ ασκούν κριτική στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, (που έφταιξαν και φταίνε για όλα…), τα δίνουν όλα στο χτύπημα του Παπανδρέου, κάνοντάς του κριτική, ακόμα και για το πώς ασκεί την …αντιπολιτευτική του πολιτική !...

΄Οντας απαγορευτική, γι΄ αυτούς, η ενασχόληση με πολιτικά ζητήματα, μιας και ο αρχηγός τους και η κυβέρνησή τους τάχουν κάνει ΟΛΑ μπάχαλο, εκτονώνονται με ηλιθιότητες, σχετικά με τη διαβίωση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, με το ποδήλατό του, με τη θαλάσσια άσκησή του, ακόμα και με τα μπάνια του !...

Οι «αντώναροι» γνωρίζουν πολύ καλά, πως το τέλος είναι αναπόφευκτο και πολύ κοντά, συνεχίζουν, όμως, τη δράση τους, όχι από άγνοια, αλλά από ιδιοσυγκρασία : οι μοναδικές περίοδοι, που το είδος τους βρίσκει ρόλο, είναι οι παρακμιακές, αυτές οι λίγο πριν την αποκαθήλωση, πριν την κατάρρευση και το ξεκούμπισμα…

Γι αυτό και δεν είναι για τίποτα άλλο, εκτός από λύπηση !...
από ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΣ