Χθες στη βουλή οι κ. Αλαβάνος και Καρατζαφέρης διαφώνησαν για την ερμηνεία της λέξης βια που υπάρχει στον Εθνικό μας Ύμνο. Ο κ. Αλαβάνος την ερμήνευσε σαν βία ενώ ο κ. Καρατζαφέρης σαν βιασύνη. Ανεξάρτητα από το ποιος από τους δυο έχει δίκιο – ο μεγάλος μας φιλόλογος Σαράντος Καργάκος πάντως δικαιώνει την άποψη Καρατζαφέρη – το μείζον σ’ αυτή τη διαμάχη κρύβεται αλλού και όχι στις επαρκείς ή ελλιπείς φιλολογικές γνώσεις κάποιου πολιτικού αρχηγού – άλλωστε τον ύμνο μας τον συναντάμε και με τονισμό της λέξης και χωρίς τονισμό.Πιο είναι το μείζον; Με ποια λογική γίνεται σύνδεση της βίας που συναντάμε σήμερα στην ελληνική κοινωνία με την βία που υπήρξε στον Ελληνικό απελευθερωτικό αγώνα; Τι σχέση έχει η βία των κουκουλοφόρων, ή η κρατική βία, ή η βία των ληστών, ή η βία των απαγωγέων με τη βία ενός Κολοκοτρώνη ή ενός Νικηταρά; Οι βλακώδεις συσχετίσεις του στυλ Ο Καραισκάκης ήταν βίαιος, ο υιός Βούτσης ήταν βίαιος άρα ο Καραισκάκης και ο υιός Βούτσης έχουν κάτι κοινό μοιάζει με το γνωστό ο Χίτλερ ήταν αντικομουνιστής, ο Ρούσβελτ ήταν αντικομουνιστής άρα ο Χίτλερ και ο Ρούσβελτ ……..
Το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκδηλώνετε κάθε πράξη και μέσα στο οποίο αναδύεται κάθε γεγονός, σημαδεύει και καθορίζει την πράξη και το γεγονός. Ας μην μπερδεύουμε τη βούρτσα με τον ……..…μπούτζο (του Καραϊσκάκη)..
Αριάδνη (χωρίς τον μίτο της)
Σημείωση taxalia: Φιλόλογοι δεν είμαστε, αλλά ο Σολωμός, έγραψε "βία". Στη μελοποίηση από το Μάντζαρο έγινε "βιά". Το τι εννοεί ο ποιητής....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου