Ενώ ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ πηγαίνει αριστερά, η ηγεσία και τα στελέχη ενσωματώνονται στη δεξιά.

 Αργύρης Λαφαζάνης

Το Στίγμα: Τι Λωζάνη, τι Κοζάνη ......

Με έντονο προβληματισμό παρακολουθεί αυτές τις μέρες ο κόσμος της αριστεράς, δεκάδες στελέχη του ΠΑΣΟΚ να εντάσσονται σε δεξιά ψηφοδέλτια με αμφιλεγόμενους επικεφαλής.

Τα κίνητρα βέβαια υπάρχουν. Κάποιοι από αυτούς είδαν, πολύ κοντά τους, να ανταμοίβεται η πολιτική αβάντα με καλά αμοιβόμενες πολιτικές θέσεις. Δεν είναι όμως μόνο τα ταξίματα, οι πιέσεις και ενδεχομένως οι εκβιασμοί και οι χρηματισμοί. Υπάρχει και το γενικότερο κλίμα προσέγγισης με την δεξιά που εκπορεύεται από την συμμετοχή στην κυβέρνηση, την κοινή επιχειρηματολογία Σαμαρά - Βενιζέλου και την μονόπλευρη αντιπαράθεση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ με τα κόμματα της Αριστεράς.

Κυριολεκτικά όσους χρειάζονταν από το ΠΑΣΟΚ τα δεξιά ψηφοδέλτια στο νομό, τους πήραν. Αυτό δεν θα μπορούσε να έχει συμβεί χωρίς την προτροπή και την ενθάρρυνση της τοπικής ηγεσίας και του βουλευτή. Από καιρό είχε φανεί αυτή η κατεύθυνση με την σκόπιμη αδράνεια και την απουσία έστω και μίας πρότασης για υποψηφιότητα. Όπως φαίνεται, προετοιμάζεται από τα κάτω, η προσχώρηση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στη Νέα Δημοκρατία.

Όσο με αφορά, επειδή δεν χρωστάω σε κανέναν να με κάνει δεξιό, αποδέχθηκα την τιμητική πρόταση για συμβολική συμμετοχή μου στο ευρωψηφοδέλτιο της Δημοκρατικής Αριστεράς - Προοδευτικής Συνεργασίας, χωρίς να είναι κριτήριο για μένα, η πιθανότητα εκλογής. Ωφείλω να ευχαριστήσω για την τιμή αυτή και για την ευγενική και καθαρή παρουσία του, τον πρόεδρο Φώτη Κουβέλη.

Ομιλία του προέδρου της ΔΗΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη στην παρουσίαση του ευρωψηφοδελτίου της συμπαράταξης «Δημοκρατική Αριστερά-Προοδευτική Συνεργασία».

•Ξεκινάμε τον αγώνα για τις ευρωεκλογές. Μια σημαντική αναμέτρηση που θα επιδράσει στις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ο κίνδυνος ενίσχυσης του ευρωσκεπτικισμού και των ακραίων πολιτικά δυνάμεων είναι υπαρκτός. Εδράζεται  στην τεράστια υποβάθμιση των συνθηκών ζωής. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πιο ευνοϊκός παγκοσμίως χώρος   για τις δυνάμεις της εργασίας, για τους πολίτες γενικότερα,  δεν πρέπει να οπισθοδρομήσει και να συμβιβαστεί με μια πολιτική  λιτότητας που έχει επιβληθεί με γερμανική επιμονή σε όλη την Ευρώπη. Μια πολιτική που βαθαίνει τις ανισότητες μεταξύ Βορά – Νότου. Που βαθαίνει τις ανισότητες και την ανεργία εντός των κρατών.   

 

•Υπάρχει άλλη πολιτική για την Ευρώπη. Αυτήν διεκδικούμε. Αγωνιζόμαστε: Για την Ευρώπη της κοινής αντιμετώπισης της κρίσης χρέους και της ισόρροπης ανάπτυξης στο πνεύμα της εταιρικής αλληλεγγύης. Την Ευρώπη  της  γεφύρωσης των ανισοτήτων και της πλήρους απασχόλησης. Της θεμελίωσης ενός σύγχρονου κράτους κοινωνικών υπηρεσιών. Της  διασφάλισης αξιοπρεπούς βιοτικού επιπέδου για όλους τους ευρωπαίους πολίτες.Την Ευρώπη των ίσων ευκαιριών, του πολιτισμού, των δικαιωμάτων. Της ολόπλευρης Δημοκρατίας. Της ειρήνης και όχι των εθνικισμών. Την Ευρώπη της  πολιτικής δημοκρατικής ενοποίησης.

 

Μια πιο «συνωμοτική» ερμηνεία για την καταγραφή του Μπαλτάκου…

To Στίγμα: χωρίς σχόλιο

Όταν το «defence-point.gr» ασχολήθηκε για πρώτη φορά με την υπόθεση Μπαλτάκου, τόνισε ένα στοιχείο, το οποίο προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς. Αυτό ήταν η έλλειψη «κουλτούρας ασφαλείας» στους κρατούντες (διαχρονικά ισχύει βέβαια). Προφανώς ήταν κάτι που δεν γράφτηκε τυχαία. Κάτι υπήρχε ως υποψία το τελευταίο διάστημα, το οποίο όμως έπρεπε να περάσει το πρώτο σοκ ώστε να διαφανεί προς τα πού βαίνουν οι εξελίξεις.

Του Μιχαήλ Βασιλείου

Το επιχείρημα του «σεναρίου προς επαλήθευση» που ακολουθεί, είναι ότι η Ελλάδα πέφτει για μια ακόμη φορά θύμα δύο παραγόντων που όπως αποδεικνύεται ιστορικά, αποτελούν ταυτόχρονα «ευλογία» και «κατάρα». Ο πρώτος παράγοντας είναι ο γεωστρατηγικός κόμβος στον οποίο η γεωγραφία έχει καταδικάσει τη χώρα να βρίσκεται. Ο δεύτερος, η ανακάλυψη κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Ας δούμε το επιχείρημα.

Το τελευταίο διάστημα, η διεθνής επικαιρότητα κυριαρχείται από γεγονότα που είτε ευθέως είτε εμμέσως σχετίζονται με την προσπάθεια αναζήτησης – διαμόρφωσης νέων ισορροπιών στον πλανήτη, λόγω της «στρατηγικής αναδίπλωσης» των Ηνωμένων Πολιτειών και της ρωσικής «αντεπίθεσης».

Ειδικότερα, το τελευταίο διάστημα, με αφορμή και τα γεγονότα στην Κριμαία, πέραν της κάθετης κλιμάκωσης στις σχέσεις ΗΠΑ-Ρωσίας, στο προσκήνιο έχει έρθει το μεγάλο πρόβλημα της ενεργειακής τροφοδοσίας της Ευρώπης από τη Ρωσική Ομοσπονδία. Οι Ευρωπαίοι, αυτό που δείχνουν να επιθυμούν εδώ και πολλά χρόνια, είναι η δραστική μείωση της εξάρτησής τους από τους ρωσικούς υδρογονάνθρακες. Η Μόσχα από την πλευρά της αγωνίζεται για το ακριβώς αντίθετο, τόσο για στρατηγικούς λόγους όσο και για οικονομικούς, καθώς το ζήτημα άπτεται των ζωτικών εθνικών της συμφερόντων.