Γιώργος Κύρτσος (15-10-2011)
Το μεταπολιτευτικό σύστημα φαίνεται ότι έχει μπει στη φάση της τελικής κατάρρευσής του. Η αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης συνδυάζεται με τον τακτικισμό και το λαϊκισμό των περισσότερων κομμάτων της αντιπολίτευσης και τις συνδικαλιστικές-συντεχνιακές υπερβολές, για να κάνουν πρακτικά αδύνατη την προσαρμογή στις νέες συνθήκες. Όλοι διαμαρτύρονται και στρέφονται εναντίον όλων και όλοι προσπαθούν να αποφύγουν τις ευθύνες που τους αναλογούν για το σημερινό αδιέξοδο.
«Ρεσάλτο» στα ταμεία
Οι ισχυρές συνδικαλιστικές οργανώσεις επιχειρούν, παρά τις δύσκολες δημοσιονομικές και οικονομικές συνθήκες, ένα ακόμη «ρεσάλτο» στο δημόσιο ταμείο. Με λογική πειρατών λεηλατούν το δημόσιο χρήμα καταγγέλοντας όποιον βρουν μπροστά τους, τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση, τους δημάρχους, ορισμένους πολιτικούς που κινούνται στο χώρο της αντιπολίτευσης, στελέχη κρατικών οργανισμών κ.ά. Προκαλούν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ένταση για να μη γίνει αντιληπτή η σκανδαλώδης σύνδεσή τους με το δημόσιο ταμείο.
Ο κ. Μπαλασόπουλος της ΠΟΕ-ΟΤΑ έχει επιβάλει το θεσμό των απεργιών με πλήρη καταβολή των αμοιβών στους υπαλλήλους που αρνούνται να εργαστούν. Επιλέγει συνήθως σαν στόχο του την εκάστοτε κυβέρνηση, ενώ τα χρήματα με τα οποία στήνει το συνδικαλιστικό σύστημα νομής της εξουσίας προέρχονται από το ανταποδοτικό τέλος που καταβάλλουν οι δημότες. Πληρώνουν το τέλος με το υστέρημά τους, για να διαπιστώσουν στη συνέχεια ότι η αποκομιδή των απορριμμάτων δεν είναι επαγγελματική υποχρέωση των εργαζομένων στις αρμόδιες υπηρεσίες των δήμων, αλλά διαπραγματευτικό ατού στα χέρια του κ. Μπαλασόπουλου και των συνεργατών του. Εκτιμάται ότι η αποκομιδή των απορριμάτων θα μπορούσε να γίνει από ιδιωτικές επιχειρήσεις με λιγότερο από το μισό του σημερινού κόστους και κυρίως εντελώς απαλλαγμένη από τα διαπραγματευτικά και τα διαχειριστικά κόλπα του κ. Μπαλασόπουλου και των ομοίων του.
Καταστροφική είναι και η συμπεριφορά του προέδρου της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ κ. Φωτόπουλου. Κάνει ό,τι μπορεί για να δημιουργήσει δυσκολίες στην είσπραξη του τέλους ακινήτων μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Αυτό που παραλείπει να πει ο κ. Φωτόπουλος είναι ότι το ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων και των συνταξιούχων της ΔΕΗ επιδοτείται κάθε χρόνο με 800 εκατ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το ποσό είναι αστρονομικό για τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας και απορροφά σχεδόν τα μισά ετήσια έσοδα που θα προκύψουν από την επιβολή του ειδικού τέλους στα ακίνητα.
Πάντως το ρεκόρ συντεχνιακής υποκρισίας διεκδικούν οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Οικονομικών, και ειδικά στις εφορίες και στα τελωνεία. Αφού απέτυχαν πλήρως στους στόχους που είχαν τεθεί για τα έσοδα του Δημοσίου και αφού μπέρδεψαν σκόπιμα –σε αρκετές περιπτώσεις– το δημόσιο με το οικογενειακό ταμείο, προχωρούν τώρα σε πολυήμερες κινητοποιήσεις για να αποτρέψουν τη μείωση των ειδικών επιδομάτων που θα προκύψει από την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου. Οι εφοριακοί, οι τελωνειακοί, όπως και το σύνολο των εργαζομένων στο υπουργείο Οικονομικών, αποκτούν με τα ειδικά επιδόματα εντυπωσιακό μισθολογικό προβάδισμα έναντι των άλλων δημοσίων υπαλλήλων. Υποτίθεται ότι το Δημόσιο τους επιβραβεύει για τη συμβολή τους στην αύξηση των εσόδων, στην πράξη όμως το επίδομα έχει μετατραπεί σε ένα είδος αργομισθίας που δίνεται σε όλους τους υπαλλήλους του υπουργείου και ανεξάρτητα από τις επιδόσεις τους.
Εκβιαστική λογική
Το τελευταίο διάστημα δραστηριοποιούνται και οι συντεχνίες που κινούνται στο χώρο των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Εκπρόσωποί τους συνεργάζονται στο πλαίσιο της οργάνωσης «Αλληλεγγύη», που φαίνεται να ελέγχεται πολιτικά από τη ΝΔ. Αυτό το «γαλάζιο» ΠΑΜΕ των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων υπερασπίζεται με δυναμικό τρόπο τα δικά του «κεκτημένα». Δικηγόροι, φαρμακοποιοί, ιδιοκτήτες ταξί, ιδιοκτήτες φορτηγών και βυτιοφόρων δημόσιας χρήσης, έμποροι, αρνούνται οποιαδήποτε συμμετοχή στην αναγκαία προαρμογή και χρησιμοποιούν μία εξαιρετικά βίαιη ρητορική εναντίον της πολιτικής του μνημονίου και της κυβέρνησης.
Οι δικηγόροι, για παράδειγμα, κατεβαίνουν σε πολυήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις για να αποτρέψουν, μεταξύ των άλλων, την απλοποίηση της διαδικασίας έκδοσης των συναινετικών διαζυγίων. Στόχος τους είναι να προστατευτεί ο κύκλος εργασιών τους, ένα μικρό μέρος του οπoίου δηλώνεται στην εφορία, με κάθε τρόπο. Το χειρότερο παράδειγμα συντεχνιακής κοινωνικής ανευθυνότητας δίνουν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των ιδιοκτητών ταξί, οι οποίοι ειδικεύονται σε βίαιες φραστικές επιθέσεις κατά των πολιτικών και σε καταλήψεις υπουργείων.
Είναι γνωστό ότι το ΠΑΣΟΚ επένδυσε πολιτικά στην ανάπτυξη των συντεχνιών στη δημόσια διοίκηση και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας. Ακόμα και μετά την ήττα του στις βουλευτικές εκλογές του 2007, ο κ. Παπανδρέου πέτυχε την παραμονή του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ στη βάση μιας συμμαχίας με τον σκληρό συνδικαλιστικό πυρήνα του Κινήματος. Ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του διαπιστώνουν τώρα ότι είναι πρακτικά αδύνατο να εφαρμόσουν με αποτελεσματικό τρόπο την πολιτική του μνημονίου εάν δεν ελεγχθούν οι συνδικαλιστικές αντιδράσεις των «δικών τους παιδιών». Σε δύσκολη θέση βρίσκεται και ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Σαμαράς, ο οποίος καταγγέλλει δημόσια τις υπερβολές των συντεχνιών, ενώ βασικοί συνεργάτες του και ο κομματικός μηχανισμός της ΝΔ κάνουν ό,τι μπορούν για να αναπτυχθεί το κίνημα της «αλληλεγγύης» και των συντεχνιών που συνδέονται με αυτήν.
Τεράστια ζημιά
Η δραστηριοποίηση των «πράσινων» και «γαλάζιων» συντεχνιών σε λάθος κατεύθυνση έχει απαγορευτικό οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Στέκεται εμπόδιο στην αναγκαία προσαρμογή, περιορίζει ακόμα περισσότερο την αποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής που ασκείται, εκθέτει τη χώρα στην αντίληψη των πιστωτών του ελληνικού Δημοσίου, απογοητεύει τους πολίτες, οι οποίοι καλούνται να σηκώσουν εκτός από το βαρύ οικονομικό φορτίο και τις συνέπειες της κοινωνικής, διοικητικής διάλυσης. Το κυριότερο αποτέλεσμα του «πράσινου» και του «γαλάζιου» συντεχνιακού «αντάρτικου» είναι η πλήρης απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος στην αντίληψη της κοινής γνώμης. Πληρώνουμε μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξή της στα συγκεκριμένα ζητήματα, πληρώνουμε μια αντιπολίτευση που δεν μπορεί να ελέγξει τις υπερβολές των δικών της ανθρώπων, πληρώνουμε μια τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση η οποία μέχρι σήμερα είναι απλός παρτηρητής των εξελίξεων και πληρώνουμε τους ίδιους τους πρωταγωνιστές των συντεχνιών. Είναι φανερό ότι ο φορολογούμενος λαός δεν αντέχει, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, τη γενναιόδωρη επιδότηση ενός συστήματος το οποίο «παράγει» μόνο προβλήματα.
Τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων ενισχύουν την εκτίμηση ότι το σύστημα έχει μπει στη φάση της τελικής κατάρρευσης. Το ΠΑΣΟΚ κινείται δημοσκοπικά γύρω στο 20% και πληρώνει ακριβά την ασυνέπεια και την αναποτελεσματικότητά του. Η ΝΔ ενισχύεται στο πλαίσιο του δικομματισμού με ένα ποσοστό της τάξης του 31%-32%, κινδυνεύει όμως να παρασυρθεί από μια αριστερή πολιτική και κοινωνική δυναμική. Τα κόμματα της Αριστεράς και οι δυνάμεις των Οικολόγων καταγράφουν πλέον εντυπωσιακά ποσοστά, που αθροίζονται στο 32%-33% των ψήφων, ενώ οι πολίτες που κρατούν αποστάσεις ασφαλείας από το πολιτικό σύστημα είναι πολύ πιθανό να κινηθούν, υπό την πίεση των αρνητικών εξελίξεων, στην κατεύθυνση της δυναμικής αμφισβήτησής του.
Η περίοδος της μεταπολίτευσης με την κομματική διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, τις συντεχνιακές διευκολύνσεις σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος και του συμβιβασμού των διαχειριστών του συστήματος με δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού φτάνει στο τέλος της. Το πολιτικό, συνδικαλιστικό σύστημα κινδυνεύει με πλήρη απαξίωση και περιθωριοποίηση. Επειδή μάλιστα οι λογαριασμοί και οι εκκρεμότητες που έχει δημιουργήσει είναι τεράστιες, θα βρεθούμε σύντομα αντιμέτωποι με σκληρές συγκρούσεις και διαφόρων ειδών βιαιότητες.
Το μεταπολιτευτικό σύστημα φαίνεται ότι έχει μπει στη φάση της τελικής κατάρρευσής του. Η αναποτελεσματικότητα της κυβέρνησης συνδυάζεται με τον τακτικισμό και το λαϊκισμό των περισσότερων κομμάτων της αντιπολίτευσης και τις συνδικαλιστικές-συντεχνιακές υπερβολές, για να κάνουν πρακτικά αδύνατη την προσαρμογή στις νέες συνθήκες. Όλοι διαμαρτύρονται και στρέφονται εναντίον όλων και όλοι προσπαθούν να αποφύγουν τις ευθύνες που τους αναλογούν για το σημερινό αδιέξοδο.
«Ρεσάλτο» στα ταμεία
Οι ισχυρές συνδικαλιστικές οργανώσεις επιχειρούν, παρά τις δύσκολες δημοσιονομικές και οικονομικές συνθήκες, ένα ακόμη «ρεσάλτο» στο δημόσιο ταμείο. Με λογική πειρατών λεηλατούν το δημόσιο χρήμα καταγγέλοντας όποιον βρουν μπροστά τους, τον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση, τους δημάρχους, ορισμένους πολιτικούς που κινούνται στο χώρο της αντιπολίτευσης, στελέχη κρατικών οργανισμών κ.ά. Προκαλούν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ένταση για να μη γίνει αντιληπτή η σκανδαλώδης σύνδεσή τους με το δημόσιο ταμείο.
Ο κ. Μπαλασόπουλος της ΠΟΕ-ΟΤΑ έχει επιβάλει το θεσμό των απεργιών με πλήρη καταβολή των αμοιβών στους υπαλλήλους που αρνούνται να εργαστούν. Επιλέγει συνήθως σαν στόχο του την εκάστοτε κυβέρνηση, ενώ τα χρήματα με τα οποία στήνει το συνδικαλιστικό σύστημα νομής της εξουσίας προέρχονται από το ανταποδοτικό τέλος που καταβάλλουν οι δημότες. Πληρώνουν το τέλος με το υστέρημά τους, για να διαπιστώσουν στη συνέχεια ότι η αποκομιδή των απορριμμάτων δεν είναι επαγγελματική υποχρέωση των εργαζομένων στις αρμόδιες υπηρεσίες των δήμων, αλλά διαπραγματευτικό ατού στα χέρια του κ. Μπαλασόπουλου και των συνεργατών του. Εκτιμάται ότι η αποκομιδή των απορριμάτων θα μπορούσε να γίνει από ιδιωτικές επιχειρήσεις με λιγότερο από το μισό του σημερινού κόστους και κυρίως εντελώς απαλλαγμένη από τα διαπραγματευτικά και τα διαχειριστικά κόλπα του κ. Μπαλασόπουλου και των ομοίων του.
Καταστροφική είναι και η συμπεριφορά του προέδρου της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ κ. Φωτόπουλου. Κάνει ό,τι μπορεί για να δημιουργήσει δυσκολίες στην είσπραξη του τέλους ακινήτων μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Αυτό που παραλείπει να πει ο κ. Φωτόπουλος είναι ότι το ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων και των συνταξιούχων της ΔΕΗ επιδοτείται κάθε χρόνο με 800 εκατ. ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό. Το ποσό είναι αστρονομικό για τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας και απορροφά σχεδόν τα μισά ετήσια έσοδα που θα προκύψουν από την επιβολή του ειδικού τέλους στα ακίνητα.
Πάντως το ρεκόρ συντεχνιακής υποκρισίας διεκδικούν οι εργαζόμενοι στο υπουργείο Οικονομικών, και ειδικά στις εφορίες και στα τελωνεία. Αφού απέτυχαν πλήρως στους στόχους που είχαν τεθεί για τα έσοδα του Δημοσίου και αφού μπέρδεψαν σκόπιμα –σε αρκετές περιπτώσεις– το δημόσιο με το οικογενειακό ταμείο, προχωρούν τώρα σε πολυήμερες κινητοποιήσεις για να αποτρέψουν τη μείωση των ειδικών επιδομάτων που θα προκύψει από την εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου. Οι εφοριακοί, οι τελωνειακοί, όπως και το σύνολο των εργαζομένων στο υπουργείο Οικονομικών, αποκτούν με τα ειδικά επιδόματα εντυπωσιακό μισθολογικό προβάδισμα έναντι των άλλων δημοσίων υπαλλήλων. Υποτίθεται ότι το Δημόσιο τους επιβραβεύει για τη συμβολή τους στην αύξηση των εσόδων, στην πράξη όμως το επίδομα έχει μετατραπεί σε ένα είδος αργομισθίας που δίνεται σε όλους τους υπαλλήλους του υπουργείου και ανεξάρτητα από τις επιδόσεις τους.
Εκβιαστική λογική
Το τελευταίο διάστημα δραστηριοποιούνται και οι συντεχνίες που κινούνται στο χώρο των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Εκπρόσωποί τους συνεργάζονται στο πλαίσιο της οργάνωσης «Αλληλεγγύη», που φαίνεται να ελέγχεται πολιτικά από τη ΝΔ. Αυτό το «γαλάζιο» ΠΑΜΕ των ελεύθερων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων υπερασπίζεται με δυναμικό τρόπο τα δικά του «κεκτημένα». Δικηγόροι, φαρμακοποιοί, ιδιοκτήτες ταξί, ιδιοκτήτες φορτηγών και βυτιοφόρων δημόσιας χρήσης, έμποροι, αρνούνται οποιαδήποτε συμμετοχή στην αναγκαία προαρμογή και χρησιμοποιούν μία εξαιρετικά βίαιη ρητορική εναντίον της πολιτικής του μνημονίου και της κυβέρνησης.
Οι δικηγόροι, για παράδειγμα, κατεβαίνουν σε πολυήμερες απεργιακές κινητοποιήσεις για να αποτρέψουν, μεταξύ των άλλων, την απλοποίηση της διαδικασίας έκδοσης των συναινετικών διαζυγίων. Στόχος τους είναι να προστατευτεί ο κύκλος εργασιών τους, ένα μικρό μέρος του οπoίου δηλώνεται στην εφορία, με κάθε τρόπο. Το χειρότερο παράδειγμα συντεχνιακής κοινωνικής ανευθυνότητας δίνουν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των ιδιοκτητών ταξί, οι οποίοι ειδικεύονται σε βίαιες φραστικές επιθέσεις κατά των πολιτικών και σε καταλήψεις υπουργείων.
Είναι γνωστό ότι το ΠΑΣΟΚ επένδυσε πολιτικά στην ανάπτυξη των συντεχνιών στη δημόσια διοίκηση και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας. Ακόμα και μετά την ήττα του στις βουλευτικές εκλογές του 2007, ο κ. Παπανδρέου πέτυχε την παραμονή του στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ στη βάση μιας συμμαχίας με τον σκληρό συνδικαλιστικό πυρήνα του Κινήματος. Ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του διαπιστώνουν τώρα ότι είναι πρακτικά αδύνατο να εφαρμόσουν με αποτελεσματικό τρόπο την πολιτική του μνημονίου εάν δεν ελεγχθούν οι συνδικαλιστικές αντιδράσεις των «δικών τους παιδιών». Σε δύσκολη θέση βρίσκεται και ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Σαμαράς, ο οποίος καταγγέλλει δημόσια τις υπερβολές των συντεχνιών, ενώ βασικοί συνεργάτες του και ο κομματικός μηχανισμός της ΝΔ κάνουν ό,τι μπορούν για να αναπτυχθεί το κίνημα της «αλληλεγγύης» και των συντεχνιών που συνδέονται με αυτήν.
Τεράστια ζημιά
Η δραστηριοποίηση των «πράσινων» και «γαλάζιων» συντεχνιών σε λάθος κατεύθυνση έχει απαγορευτικό οικονομικό και κοινωνικό κόστος. Στέκεται εμπόδιο στην αναγκαία προσαρμογή, περιορίζει ακόμα περισσότερο την αποτελεσματικότητα της οικονομικής πολιτικής που ασκείται, εκθέτει τη χώρα στην αντίληψη των πιστωτών του ελληνικού Δημοσίου, απογοητεύει τους πολίτες, οι οποίοι καλούνται να σηκώσουν εκτός από το βαρύ οικονομικό φορτίο και τις συνέπειες της κοινωνικής, διοικητικής διάλυσης. Το κυριότερο αποτέλεσμα του «πράσινου» και του «γαλάζιου» συντεχνιακού «αντάρτικου» είναι η πλήρης απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος στην αντίληψη της κοινής γνώμης. Πληρώνουμε μια κυβέρνηση που δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξή της στα συγκεκριμένα ζητήματα, πληρώνουμε μια αντιπολίτευση που δεν μπορεί να ελέγξει τις υπερβολές των δικών της ανθρώπων, πληρώνουμε μια τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση η οποία μέχρι σήμερα είναι απλός παρτηρητής των εξελίξεων και πληρώνουμε τους ίδιους τους πρωταγωνιστές των συντεχνιών. Είναι φανερό ότι ο φορολογούμενος λαός δεν αντέχει, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, τη γενναιόδωρη επιδότηση ενός συστήματος το οποίο «παράγει» μόνο προβλήματα.
Τα αποτελέσματα των τελευταίων δημοσκοπήσεων ενισχύουν την εκτίμηση ότι το σύστημα έχει μπει στη φάση της τελικής κατάρρευσης. Το ΠΑΣΟΚ κινείται δημοσκοπικά γύρω στο 20% και πληρώνει ακριβά την ασυνέπεια και την αναποτελεσματικότητά του. Η ΝΔ ενισχύεται στο πλαίσιο του δικομματισμού με ένα ποσοστό της τάξης του 31%-32%, κινδυνεύει όμως να παρασυρθεί από μια αριστερή πολιτική και κοινωνική δυναμική. Τα κόμματα της Αριστεράς και οι δυνάμεις των Οικολόγων καταγράφουν πλέον εντυπωσιακά ποσοστά, που αθροίζονται στο 32%-33% των ψήφων, ενώ οι πολίτες που κρατούν αποστάσεις ασφαλείας από το πολιτικό σύστημα είναι πολύ πιθανό να κινηθούν, υπό την πίεση των αρνητικών εξελίξεων, στην κατεύθυνση της δυναμικής αμφισβήτησής του.
Η περίοδος της μεταπολίτευσης με την κομματική διαχείριση των δημόσιων οικονομικών, τις συντεχνιακές διευκολύνσεις σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος και του συμβιβασμού των διαχειριστών του συστήματος με δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού φτάνει στο τέλος της. Το πολιτικό, συνδικαλιστικό σύστημα κινδυνεύει με πλήρη απαξίωση και περιθωριοποίηση. Επειδή μάλιστα οι λογαριασμοί και οι εκκρεμότητες που έχει δημιουργήσει είναι τεράστιες, θα βρεθούμε σύντομα αντιμέτωποι με σκληρές συγκρούσεις και διαφόρων ειδών βιαιότητες.
Πηγή: http://www.citypress.gr/freesunday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου